ARCH Motorcycles: Οι εξωτικές του Keanu Reeves

Από το Hollywood με αγάπη
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

10/11/2017

Η Καλιφόρνια, όπως και η Νέα Υόρκη δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις υπόλοιπες πολιτείες των ΗΠΑ. Για να καταλάβουμε την διαφορά θα πρέπει να τις βάλουμε στο μυαλό μας ως δύο διαφορετικές χώρες μέσα στην Αμερική. Η Νέα Υόρκη είναι η πύλη των ΗΠΑ προς την Ευρώπη και οι κάτοικοί της έχουν καθημερινή τριβή με ανθρώπους που κουβαλάνε διαφορετικές κουλτούρες και ιδεολογίες. Είναι η πιο κοσμοπολίτικη και εξωστρεφής πολιτεία των ΗΠΑ. Στην άλλη άκρη των ΗΠΑ είναι η Καλιφόρνια, όπου ο Ειρηνικός ωκεανός και τα ρεύματα ζεστού αέρα που φέρνει από την Ασία, δημιουργούν τέλειες καιρικές συνθήκες καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου. Εδώ έρχονται όσοι Αμερικάνοι έχουν αποκτήσει χρήματα για να τα χαρούν. Ο συνδυασμός υψηλού βιοτικού επίπεδου και καλού καιρού είναι πάντα η βάση για να ανθήσουν οι τέχνες και οι επιστήμες. Καθόλου τυχαίο λοιπόν, που στην Καλιφόρνια υπάρχει το Hollywood και η Silicon Valley.

Δηλαδή έχουμε μαζεμένους σε μία μόνο περιοχή τους κορυφαίους επιστήμονες, τους πιο διάσημους καλλιτέχνες και δισεκατομμύρια δολάρια στις τσέπες τους να κάνουν ό,τι τους αρέσει στις ηλιόλουστες παραλίες! Προφανώς αυτή είναι η ωραιοποιημένη, λίγο στερεοτυπική εικόνα, αλλά το σημαντικό εδώ είναι το μήνυμα που θέλουμε να πέρασουμε και όχι η ανάλυση του κοινωνικού ιστού της πολιτείας.

Η Arch Motorcycles είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα για το τι ακριβώς συμβαίνει στην Καλιφόρνια αυτή τη στιγμή. Ο γνωστός ηθοποιός Keanu Reeves (MATRIX, Speed κ.τ.λ.) μαζί με δύο φίλους του μηχανολόγους και σχεδιαστές αποφάσισε πριν μερικά χρόνια να φτιάξει μια δική του εταιρεία κατασκευής custom μοτοσυκλετών. Τέτοιου είδους εταιρείες υπάρχουν άπειρες στις ΗΠΑ, όμως η διαφορά της Arch ήταν ότι οι ιδρυτές της ήθελαν μια κανονική εταιρεία, που οι μοτοσυκλέτες της να πληρούν τις κρατικές και πολιτειακές προδιαγραφές. Αυτό είναι απίστευτα δύσκολο, καθώς κάθε μία από τις 52 πολιτείες των ΗΠΑ έχει δικούς της ξεχωριστούς νόμους. Πέρσι κατάφεραν οι μοτοσυκλέτες τους να περνούν με άνεση τις προδιαγραφές όλων των πολιτειών.

φωτοφραφίες από την παρουσίαση της εταιρίας στην EICMA / ΜΟΤΟ - Θανάσης Κουτσογιάννης

Φέτος αποφάσισαν να κάνουν απόβαση στην Ευρώπη, ακολουθώντας το ίδιο ακριβώς σκεπτικό. Έτσι τα τρία νέα μοντέλα που παρουσίασαν στην έκθεση του Μιλάνου καλύπτουν τις προδιαγραφές Euro 4. Είναι η πρώτη φορά που ένα αερόψυκτος V2 με ωστήρια και 2023 κυβικά περνάει τόσο αυστηρές προδιαγραφές θορύβου και ρύπων.

Ποιες είναι όμως οι ιδιαιτερότητες των μοτοσυκλετών της Arch;

Αν σκεφτείς ότι ο κάθε κύλινδρος έχει 1010,5 κυβικά εκατοστά, σε πιάνει μια ανατριχίλα αλλά έχουμε δει και στο παρελθόν τέτοιου κυβισμού αμερικάνικους V2 από την S&S.

Η μεγάλη διαφορά των Arch βρίσκεται στον τρόπο κατασκευής του πλαισίου και του υπόλοιπου “σώματος” της μοτοσυκλέτας, καθώς επίσης και στην χρήση hi-end περιφερειακών εξαρτημάτων και υλικών. Όμως το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι τα αλουμινένια τμήματα του πλαισίου/υποπλαισίου που σκαλίζονται στο CNC.

Σας θυμίζει κάτι αυτό; Τα μεγάλα μυαλά συναντιούνται, συμβαίνει σε κάθε τομέα, και φέτος μία ακόμη μοτοσυκλέτα ήταν στην EICMA κατασκευασμένη σε CNC.. η Ελληνική EXOTICA της DNA, η DCR-017! Αν το χάσατε, εδώ η πλήρης παρουσίασή της, με τις πρώτες αποκλειστικές λεπτομέρειες από την οδήγησή της.

Το νέο μοντέλο KRGT-1 είναι το πιο “προσιτό” στη γκάμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι φτηνό… Έχει ζάντες Carbon, αναρτήσεις της Ohlins και ακτινικές εξαπίστονες δαγκάνες.

Ο ιδιοκτήτης μπορεί να επιλέξει οποιοδήποτε χρώμα ή γραφικά θέλει. Επίσης διατίθεται με δύο διαφορετικές θέσεις οδήγησης, είτε “σπορ” με τα μαρσπιέ πίσω, είτε “power cruiser” με τα μαρσπιέ εμπρός.

Το κορυφαίο μοντέλο της “κανονικής” γραμμής παραγωγής για φέτος, ονομάζεται 1S.

Εδώ έχουμε εντελώς διαφορετικό υποπλαίσιο και ρεζερβουάρ, όπου η χρήση διακοσμητικών carbon είναι πολύ μεγαλύτερη. Η τάπα του ρεζερβουάρ είναι κριμένη πίσω από έναν περίτεχνο μηχανισμό και το μεγαλύτερο τμήμα του ρεζερβουάρ είναι καλυμμένο με φύλλα carbon. Για πρώτη φορά σε μοτοσυκλέτα της βάζει μονόμπρατσο ψαλίδι με carbon ζάντες της BST.    

Όμως το αστέρι της Arch για το 2018 είναι το περιορισμένης παραγωγής Method 143.

Μόνο 23 αντίτυπα αυτής της μοτοσυκλέτας θα πατήσουν τους τροχούς τους στο δρόμο.

Η κύρια διαφορά της από τις υπόλοιπες αδερφές της είναι το carbon εμπρός τμήμα του πλαισίου. Φυσικά το υποπλαίσιο και το “κουστούμι” είναι αλουμίνιο σκαλισμένο σε CNC που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της εταιρείας. Στα hi-light είναι το CNC μονόμπρατσο ψαλίδι που κατασκευάζει η Suter για λογαριασμό της Arch (έπιασαν τόπο οι βόλτες του Keanu Reeves στα paddock των MotoGP…) με κάλυμμα carbon, τα αεροδυναμικά καλύμματα carbon στα καλάμια του Ohlins και η αντικατάσταση των οργάνων από ένα Smartphone.

Η τελευταία αυτή ιδέα είναι φανταστική και μακάρι να την αντιγράψουν οι υπόλοιποι κατασκευαστές, αφού θα μπορείς να έχεις στη μοτοσυκλέτα σου (μέσω App) οποιαδήποτε ένδειξη και γραφικά θέλεις. Άσε που θα βγάζουν ψωμάκι και οι προγραμματιστές πουλώντας εφαρμογές…

Όμως δεν τελειώσαμε με το Method 143 ακόμα. Ο V2 κινητήρας του έχει 311 κυβικά παραπάνω (1150 κυβικά ο κάθε κύλινδρος!) και οι carbon ζάντες της BST είναι ειδικά σχεδιασμένες για αυτή τη μοτοσυκλέτα. Όσοι έχετε χοντρά πορτοφόλια και το όνομά σας είναι μέσα σε όλες τις λίστες που αφορούν τα σκάνδαλα με offshore εταιρείες, μπορείτε να δώσετε την παραγγελία σας στο ακόλουθο τηλέφωνο ή μέσω e-mail:   Call (310) 675-2724 or email [email protected]

 

Ετικέτες

Δοκιμή μακράς διάρκειας: Με το CFMOTO NK 250 στην πίστα των Σερρών

Σοβαρή διασκέδαση!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

29/12/2020

Μετά την πλήρως αποτυχημένη προσπάθειά μας να διαλύσουμε στους χωματόδρομους της Ρουμανίας το CFMOTO 650 MT, ήρθε η σειρά του “μικρού” ΝΚ 250 να κάνει στα χέρια μας πράγματα που κανείς από τους σχεδιαστές του δεν είχε φανταστεί, αλλά και να αποδείξει πως η CFMΟΤΟ διαφέρει από τις υπόλοιπες κινέζικες εταιρείες. Το πρώτο από αυτά ήταν να το βάλουμε στην πίστα των Σερρών και να το… χρονομετρήσουμε! Λέμε το πρώτο, διότι το NK 250 θα μείνει για αρκετό καιρό μαζί μας και το περιμένουν αρκετές "κακουχίες" ακόμα.

Όσοι δεν έχουν τρέξει σε αγώνες με μικρού κυβισμού μοτοσυκλέτες θα δυσκολευτούν να καταλάβουν πόση πλάκα έχει να οδηγείς σε μεγάλες πίστες. Όταν δεν έχεις τη βοήθεια των μεγάλων ιπποδυνάμεων να διορθώνουν τα οδηγικά σου λάθη, ακόμα και οι ευθείες έχουν τεράστιο ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα αυτές, αφού πρέπει να “συμμαζέψεις” όσο καλύτερα γίνεται το σώμα σου, μειώνοντας στο ελάχιστο την αεροδυναμική αντίσταση.

Ακόμα κι αν έχεις λίγο πιο ανοιχτούς τους αγκώνες των χεριών σου στο τιμόνι, θα χάσεις πολύτιμα χιλιομετράκια έως το τέλος της ευθείας. Σε αντίθεση με τις μεγάλου κυβισμού μοτοσυκλέτες που απαιτούν σωματική δύναμη, αντοχή και ταχύτητα αντιδράσεων μέσα στην πίστα, στις μοτοσυκλέτες σαν το NK 250 τα πάντα εξαρτούνται από την ταχύτητα σκέψης. Αν νομίζεις πως οι μικρότερες ταχύτητες που πιάνει το NK 250 θα σου δώσουν άφθονο χρόνο να σκεφτείς, θα την πατήσεις. Κάθε εκατοστό της πίστας είναι σημαντικό με αυτές τις μοτοσυκλέτες και συνεχώς θα πρέπει να κάνεις τη σωστή επιλογή ανάμεσα στην απλωτή γραμμή με την υψηλότερη ταχύτητα ή την πιο κλειστή γραμμή με τα λιγότερα μέτρα. Δέκα πόντους πιο δεξιά ή δέκα πόντους πιο αριστερά στην είσοδο της στροφής σου κοστίζουν ολόκληρα δευτερόλεπτα.

Στόχος να σπάσουμε το φράγμα του 1:50

Όσο οδηγείς το NK 250 χωρίς να κοιτάς τον χρόνο, τα πράγματα είναι όντως πολύ βαρετά μέσα στην πίστα των Σερρών. Η ευθεία μοιάζει ατελείωτη και στις εξόδους των στροφών δεν υπάρχει η ροπή και η ιπποδύναμη για να ενθουσιαστείς με κάτι. Όμως αν μπεις στο τριπάκι του χρονόμετρου, τότε τα πράγματα αλλάζουν πάρα πολύ. Με το εντελώς normal Yamaha R3 και ποιοτικά ελαστικά δρόμου της Michelin, είχαμε γυρολόγιο μεταξύ 1:42 και 1:43 (τα R3 με το αγωνιστικό κιτ σε κινητήρα και αναρτήσεις και semi-slick λάστιχα κάνουν απίστευτους χρόνους, πολύ κάτω από το 1:30), οπότε για το μονοκύλινδρο NK 250 θεωρήσαμε ως δίκαιο στόχο να σπάσουμε το φράγμα του 1:50.

Από εκείνη τη στιγμή, η οδήγηση μιας μικρής μοτοσυκλέτας σαν το NK 250 στην πίστα των Σερρών αρχίζει και γίνεται σοβαρή διασκέδαση. Ο χαρακτηρισμός “σοβαρή” δεν αφορά μόνο τις οδηγικές γνώσεις που πρέπει να επιστρατεύσεις για να μην του κόψεις τη φόρα, αλλά και το θάρρος που απαιτείται στις εισόδους των στροφών. Έτσι, από εκεί που κάνοντας απλώς μια γρήγορη βόλτα κατέβαζες σε 5η ή ακόμα και 4η στις πιο κλειστές στροφές για να βγεις με αξιοπρέπεια στις εξόδους, όταν κυνηγάς τον χρόνο δεν έχεις την πολυτέλεια να διαλέξεις ποια σχέση βολεύει εσένα, αλλά αντιθέτως πρέπει να στρίψεις με όση φόρα βολεύει τον κινητήρα για να βγει γρήγορα από τη στροφή με 6η... Με άλλα λόγια, αν δεις πως η 6η ρίχνει υπερβολικά χαμηλά τις στροφές του κινητήρα σε κάποια στροφή, τότε στον επόμενο γύρο ΔΕΝ κατεβάζεις σε 5η αλλά μπαίνεις με ακόμα περισσότερη φόρα ώστε να μην πέσουν τόσο χαμηλά οι στροφές του κινητήρα.

Σε αυτές τις μοτοσυκλέτες δεν υπάρχει η φράση “δεν μπορεί να στρίψει με 6η”, υπάρχει μόνο η φράση “εγώ δεν μπορώ να το στρίψω με 6η”. Γι΄αυτό και σε ορισμένες στροφές, όπως η K5 και το τριπλό εσάκι που ακολουθεί, χρειάζεται πιο πολύ θάρρος και εμπειρία για να περάσεις γρήγορα με το ελαφρύ και ευέλικτο NK 250, παρά με τις μεγάλες supersport μοτοσυκλέτες που τα άλογα περισσεύουν για να μην χάσεις την φόρα σου. Κι όταν βγεις στην ευθεία, πρέπει να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να δείξει πάνω από 140km/h το κοντέρ.

Τα φρένα φυσικά δεν κουράζονται, αφού βασικός στόχος είναι… να μην τα πατάς! Τουλάχιστον όχι πριν φτάσεις λίγα μέτρα από το σημείο εισόδου της στροφής. Γι΄αυτό και δεν ενοχλεί σε αυτή την πίστα η σπογγώδης αίσθηση της μανέτας του εμπρός φρένου. Εκείνο που ενοχλεί είναι η ευκολία με την οποία βρίσκουν κάτω τα μαρσπιέ. Ευτυχώς όμως δεν υπάρχει κάποιο σταθερό εξάρτημα που να εξέχει, οπότε δεν υπάρχει και ο κίνδυνος να ακουμπήσει στην άσφαλτο και να σηκώσει τη μοτοσυκλέτα στο κέντρο της στροφής απροειδοποίητα.

Τα ελαστικά της CST δεν είχαν πρόβλημα με την δροσερή άσφαλτο της πίστας, οπότε μετά από 10 συνεχόμενους γύρους, το χρονόμετρο στο κινητό τηλέφωνο του – One and Only – Κυριάκου, έδειξε 1:48. Θα κατέβαινε κι άλλο ο χρόνος (ήθελε να ψαχτούμε περισσότερο με τις γραμμές στα ανοιχτά κομμάτια της πίστας) αλλά ο ήλιος έφευγε και η πίστα έπρεπε να κλείσει κάποια στιγμή. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά θα βάλουμε στόχο το 1:45…