ARCH Motorcycles: Οι εξωτικές του Keanu Reeves

Από το Hollywood με αγάπη
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

10/11/2017

Η Καλιφόρνια, όπως και η Νέα Υόρκη δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις υπόλοιπες πολιτείες των ΗΠΑ. Για να καταλάβουμε την διαφορά θα πρέπει να τις βάλουμε στο μυαλό μας ως δύο διαφορετικές χώρες μέσα στην Αμερική. Η Νέα Υόρκη είναι η πύλη των ΗΠΑ προς την Ευρώπη και οι κάτοικοί της έχουν καθημερινή τριβή με ανθρώπους που κουβαλάνε διαφορετικές κουλτούρες και ιδεολογίες. Είναι η πιο κοσμοπολίτικη και εξωστρεφής πολιτεία των ΗΠΑ. Στην άλλη άκρη των ΗΠΑ είναι η Καλιφόρνια, όπου ο Ειρηνικός ωκεανός και τα ρεύματα ζεστού αέρα που φέρνει από την Ασία, δημιουργούν τέλειες καιρικές συνθήκες καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου. Εδώ έρχονται όσοι Αμερικάνοι έχουν αποκτήσει χρήματα για να τα χαρούν. Ο συνδυασμός υψηλού βιοτικού επίπεδου και καλού καιρού είναι πάντα η βάση για να ανθήσουν οι τέχνες και οι επιστήμες. Καθόλου τυχαίο λοιπόν, που στην Καλιφόρνια υπάρχει το Hollywood και η Silicon Valley.

Δηλαδή έχουμε μαζεμένους σε μία μόνο περιοχή τους κορυφαίους επιστήμονες, τους πιο διάσημους καλλιτέχνες και δισεκατομμύρια δολάρια στις τσέπες τους να κάνουν ό,τι τους αρέσει στις ηλιόλουστες παραλίες! Προφανώς αυτή είναι η ωραιοποιημένη, λίγο στερεοτυπική εικόνα, αλλά το σημαντικό εδώ είναι το μήνυμα που θέλουμε να πέρασουμε και όχι η ανάλυση του κοινωνικού ιστού της πολιτείας.

Η Arch Motorcycles είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα για το τι ακριβώς συμβαίνει στην Καλιφόρνια αυτή τη στιγμή. Ο γνωστός ηθοποιός Keanu Reeves (MATRIX, Speed κ.τ.λ.) μαζί με δύο φίλους του μηχανολόγους και σχεδιαστές αποφάσισε πριν μερικά χρόνια να φτιάξει μια δική του εταιρεία κατασκευής custom μοτοσυκλετών. Τέτοιου είδους εταιρείες υπάρχουν άπειρες στις ΗΠΑ, όμως η διαφορά της Arch ήταν ότι οι ιδρυτές της ήθελαν μια κανονική εταιρεία, που οι μοτοσυκλέτες της να πληρούν τις κρατικές και πολιτειακές προδιαγραφές. Αυτό είναι απίστευτα δύσκολο, καθώς κάθε μία από τις 52 πολιτείες των ΗΠΑ έχει δικούς της ξεχωριστούς νόμους. Πέρσι κατάφεραν οι μοτοσυκλέτες τους να περνούν με άνεση τις προδιαγραφές όλων των πολιτειών.

φωτοφραφίες από την παρουσίαση της εταιρίας στην EICMA / ΜΟΤΟ - Θανάσης Κουτσογιάννης

Φέτος αποφάσισαν να κάνουν απόβαση στην Ευρώπη, ακολουθώντας το ίδιο ακριβώς σκεπτικό. Έτσι τα τρία νέα μοντέλα που παρουσίασαν στην έκθεση του Μιλάνου καλύπτουν τις προδιαγραφές Euro 4. Είναι η πρώτη φορά που ένα αερόψυκτος V2 με ωστήρια και 2023 κυβικά περνάει τόσο αυστηρές προδιαγραφές θορύβου και ρύπων.

Ποιες είναι όμως οι ιδιαιτερότητες των μοτοσυκλετών της Arch;

Αν σκεφτείς ότι ο κάθε κύλινδρος έχει 1010,5 κυβικά εκατοστά, σε πιάνει μια ανατριχίλα αλλά έχουμε δει και στο παρελθόν τέτοιου κυβισμού αμερικάνικους V2 από την S&S.

Η μεγάλη διαφορά των Arch βρίσκεται στον τρόπο κατασκευής του πλαισίου και του υπόλοιπου “σώματος” της μοτοσυκλέτας, καθώς επίσης και στην χρήση hi-end περιφερειακών εξαρτημάτων και υλικών. Όμως το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι τα αλουμινένια τμήματα του πλαισίου/υποπλαισίου που σκαλίζονται στο CNC.

Σας θυμίζει κάτι αυτό; Τα μεγάλα μυαλά συναντιούνται, συμβαίνει σε κάθε τομέα, και φέτος μία ακόμη μοτοσυκλέτα ήταν στην EICMA κατασκευασμένη σε CNC.. η Ελληνική EXOTICA της DNA, η DCR-017! Αν το χάσατε, εδώ η πλήρης παρουσίασή της, με τις πρώτες αποκλειστικές λεπτομέρειες από την οδήγησή της.

Το νέο μοντέλο KRGT-1 είναι το πιο “προσιτό” στη γκάμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι φτηνό… Έχει ζάντες Carbon, αναρτήσεις της Ohlins και ακτινικές εξαπίστονες δαγκάνες.

Ο ιδιοκτήτης μπορεί να επιλέξει οποιοδήποτε χρώμα ή γραφικά θέλει. Επίσης διατίθεται με δύο διαφορετικές θέσεις οδήγησης, είτε “σπορ” με τα μαρσπιέ πίσω, είτε “power cruiser” με τα μαρσπιέ εμπρός.

Το κορυφαίο μοντέλο της “κανονικής” γραμμής παραγωγής για φέτος, ονομάζεται 1S.

Εδώ έχουμε εντελώς διαφορετικό υποπλαίσιο και ρεζερβουάρ, όπου η χρήση διακοσμητικών carbon είναι πολύ μεγαλύτερη. Η τάπα του ρεζερβουάρ είναι κριμένη πίσω από έναν περίτεχνο μηχανισμό και το μεγαλύτερο τμήμα του ρεζερβουάρ είναι καλυμμένο με φύλλα carbon. Για πρώτη φορά σε μοτοσυκλέτα της βάζει μονόμπρατσο ψαλίδι με carbon ζάντες της BST.    

Όμως το αστέρι της Arch για το 2018 είναι το περιορισμένης παραγωγής Method 143.

Μόνο 23 αντίτυπα αυτής της μοτοσυκλέτας θα πατήσουν τους τροχούς τους στο δρόμο.

Η κύρια διαφορά της από τις υπόλοιπες αδερφές της είναι το carbon εμπρός τμήμα του πλαισίου. Φυσικά το υποπλαίσιο και το “κουστούμι” είναι αλουμίνιο σκαλισμένο σε CNC που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της εταιρείας. Στα hi-light είναι το CNC μονόμπρατσο ψαλίδι που κατασκευάζει η Suter για λογαριασμό της Arch (έπιασαν τόπο οι βόλτες του Keanu Reeves στα paddock των MotoGP…) με κάλυμμα carbon, τα αεροδυναμικά καλύμματα carbon στα καλάμια του Ohlins και η αντικατάσταση των οργάνων από ένα Smartphone.

Η τελευταία αυτή ιδέα είναι φανταστική και μακάρι να την αντιγράψουν οι υπόλοιποι κατασκευαστές, αφού θα μπορείς να έχεις στη μοτοσυκλέτα σου (μέσω App) οποιαδήποτε ένδειξη και γραφικά θέλεις. Άσε που θα βγάζουν ψωμάκι και οι προγραμματιστές πουλώντας εφαρμογές…

Όμως δεν τελειώσαμε με το Method 143 ακόμα. Ο V2 κινητήρας του έχει 311 κυβικά παραπάνω (1150 κυβικά ο κάθε κύλινδρος!) και οι carbon ζάντες της BST είναι ειδικά σχεδιασμένες για αυτή τη μοτοσυκλέτα. Όσοι έχετε χοντρά πορτοφόλια και το όνομά σας είναι μέσα σε όλες τις λίστες που αφορούν τα σκάνδαλα με offshore εταιρείες, μπορείτε να δώσετε την παραγγελία σας στο ακόλουθο τηλέφωνο ή μέσω e-mail:   Call (310) 675-2724 or email [email protected]

 

Ετικέτες

SUZUKI GSX1300R HAYABUSA: ‘Ετσι έγινε θρύλος στην Ελλάδα

Η μοτοσυκλέτα-σταθμός στην ιστορία της Suzuki μέσα από τις σελίδες του ΜΟΤΟ
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

16/11/2020

Σήμερα, το όνομα “Hayabusa” δεν χρειάζεται συστάσεις. Λίγο-πολύ όλοι έχουν μια σαφή εικόνα για τί είδους μοτοσυκλέτα είναι και ποιες είναι οι ικανότητές της. Όμως πίσω στο 1999 ήταν “απλώς” ένα καινούριο μοντέλο της Suzuki στην μεγάλη κατηγορία των Sport –touring που κανείς μας δεν είχε την παραμικρή ιδέα πως πρόκειται να ανατρέψει τα δεδομένα της κατηγορίας. Σε λίγες εβδομάδες η Suzuki θα παρουσιάζει μετά από πολλά χρόνια τον αντικαταστάτη του σημερινού μοντέλου κι αυτό μας έδωσε την ιδέα να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο και να θυμηθούμε μαζί το πρώτο γιγαντιαίο τεστ της Hayabusa του ΜΟΤΟ. Όπως έχουμε γράψει από το 2019 ακόμη, αποφεύγουμε να ανακοινώνουμε κάθε 2-3 μήνες πως έρχεται το νέο μοντέλο, όπως βλέπουμε αλλού να συμβαίνει. Από την πρώτη στιγμή είπαμε πότε θα έρθει το νέο Hayabusa κι όλα συνηγορούν πως από τότε είμαστε σωστοί... Ευκαιρία για ένα αφιέρωμα λοιπόν με λεπτομέρειες και αριθμούς σαν αυτά που δεν υπάρχουν πολλά εκεί έξω. Ένα πολυήμερο τεστ, με δοκιμασίες σε κάθε είδους δρόμο, που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ σε μοτοσυκλέτα αυτού του είδους και αποτέλεσε την αρχή της λαμπρής ιστορίας της Hayabusa στην Ελλάδα. Σε αυτό το flash-back θα ξεφυλλίσουμε μαζί το τεύχος 218 και θα δούμε τι κάναμε και πως ζήσαμε οι συντάκτες του ΜΟΤΟ την άφιξη της Hayabusa στη χώρα μας.

 

Πρώτο ραντεβού στις Σέρρες!

Το τρίπτυχο Hayabusa-MOTO-Πίστα ήταν εκείνο που σημάδεψε την ιστορία αυτή της μοτοσυκλέτας περισσότερο και την διαφοροποίησε από τα υπόλοιπα Supersport της εποχής. Το πρώτο ραντεβού μας μαζί της ήταν στην πίστα των Σερρών και αυτό από μόνο του αποτελεί “δημοσιογραφική ανωμαλία” για δοκιμή sport-touring μοτοσυκλέτας. Όμως η ελληνική αντιπροσωπεία είχε αποφασίσει να κάνει εκεί την δημοσιογραφική παρουσίαση και όπως αποδείχτηκε δεν ήταν καθόλου κακή επιλογή. Άλλωστε το Hayabusa ανήκει στην οικογένεια των GSX-R! Απλώς είναι 1300 και λιιιίγο παχουλό.

Τα κιλά και η “περιφέρεια μέσης” ήταν τα δύο στοιχεία που έβαζαν περιορισμό στην οδήγηση μέσα στην πίστα των Σερρών, πιέζοντας τα φρένα και τις αναρτήσεις. Τα περιθώρια κλίσης ήταν μια χαρά για μοτοσυκλέτα του είδους, όμως οι ικανότητες του πλαισίου και του κινητήρα της Hayabusa τα έκαναν να φαίνονται λίγα. Το φαίρινγκ, οι εξατμίσεις και το σταντ γδερνόντουσαν σε κάθε στροφή. Αυτό δεν ήταν πρόβλημα για τον αναβάτη. Το πρόβλημά ήταν πως το Hayabusa είχε όντως γονίδια GSX-R και σου έδειχνε πως αν σηκώσεις τις εξατμίσεις και σκληρύνεις τις αναρτήσεις για να μην “βουλιάζει” μέσα στη στροφή, μπορεί να πάει πολύ γρήγορα ακόμα και μέσα σε αυτή την τεχνική πίστα. Το πόσο “GSX-R” ήταν το πλαίσιο της Hayabusa φάνηκε μερικούς μήνες μετά, όταν ταξιδέψαμε στο Nurburgring και στα χέρια του Άλκη Συνιώρη έκανε σε χρόνο 8 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα τον γύρο (Bridge To Gate) στην θρυλική “Πράσινη Κόλαση” πηγαίνοντας τρενάκι μαζί με την R1 του Γερμανού εκπαιδευτή!

Μάλιστα η συγκεκριμένη μαύρη Hayabusa ήταν η ίδια που είχαμε στις Σέρρες και είχαμε “ξεσκίσει” στα τεστ επί μήνες οι Έλληνες δημοσιογράφοι, αποδεικνύοντας πως εκτός από επιδόσεις, ο κινητήρας της είχε “αντισώματα” στους κανίβαλους!   

Πρώτη στους αριθμούς

 

Τα όργανα μετρήσεων και το δυναμόμετρο του ΜΟΤΟ δεν είχαν δείξει ποτέ πριν τόσο μεγάλους αριθμούς στη ζωή τους. Τα εργοστάσια πάντα φουσκώνουν του αριθμούς στα τεχνικά χαρακτηριστικά που δημοσίευαν, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις ιπποδυνάμεις και το βάρος. Ως αποτέλεσμα, όσα περιοδικά κάνουμε μετρήσεις επιδόσεων, πολλές φορές βλέπουμε μεγάλες αποκλείσεις. Έως τον Ιούνιο του 1999 που βγήκε στα περίπτερα το τεύχος 218 με το πρώτο τεστ του Hayabusa δεν υπήρχε μοτοσυκλέτα παραγωγής που να είχε δείξει πάνω από 140 ίππους στον τροχό και να είχε ξεπεράσει τα 290km/h στο όργανο μετρήσεων του περιοδικού.

Το Honda CBR1100XX Blackbird Fi είχε πάρει την σκυτάλη των επιδόσεων από το γερασμένο Kawasaki ZZ-R 1200, έχοντας 142,1 ίππους στον τροχό και 294km/h τελικής ταχύτητας. Η Honda είχε επιτύχει τελική 300km/h στην οβάλ πίστα του Nardo της Ιταλίας, όμως η μοτοσυκλέτα εκείνη δεν είχε καθρέπτες και η Dainese είχε σχεδιάσει ειδική φόρμα και κράνος για την μικρόσωμη αναβάτρια Yuko, την Ιαπωνίδα συντάκτρια που είχαμε συνεργασία και εμείς στο ΜΟΤΟ. Όταν λοιπόν ήρθε το Hayabusa γράφοντας 157,6 ίππους στο δυναμόμετρο και 308km/h πραγματικής τελικής, έπεσαν τα σαγόνια όλων στο πάτωμα! Η Suzuki ποτέ δεν είχε τη φήμη πως φτιάχνει τις δυνατότερες και γρηγορότερες μοτοσυκλέτες στην ευθεία. Γι΄αυτό και η Hayabusa σόκαρε τόσο πολύ τους μοτοσυκλετιστές εκείνη την εποχή. Η σύγκριση των μετρήσεων επιδόσεων μεταξύ Hayabusa και Blackbird δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο, το άλμα απόδοσης και την αλλαγή σελίδας που έκανε η Suzuki εκείνη την εποχή.  

 

 Στα χαρτιά υπήρχαν και πριν μοτοσυκλέτες που έλεγαν πως βγάζουν 150 ίππους όμως η Hayabusa ήταν η πρώτη που τους έδειξε πάνω στο δυναμόμετρο και μάλιστα είχε 15 άλογα παραπάνω από το Blackbird Fi

Οι επιταχύνσεις από στάση ήταν καταιγιστικές και ακόμα και σήμερα προκαλούν τον θαυμασμό. Λόγω του μακρύ μεταξονίου, του χαμηλού κέντρου βάρους και του απίστευτα ανθεκτικού συμπλέκτη, τα 0-400μ ήρθαν σε 9,72 δευτερόλεπτα και έπιανε τα 200km/h σε μόλις 7,02 δευτερόλεπτα

Το 1999 η τελική ταχύτητα είχε την δική της βαρύτητα στις συζητήσεις των μοτοσυκλετιστών. Σε πολλά κοντέρ υπήρχε ο μαγικός αριθμός 300km/h όμως μόνο η Hayabusa τα έπιανε στην πραγματικότητα

Τα κυβικά και βήχας δεν κρύβονται. Οδηγώντας την Hayabusa ήταν εύκολο να καταλάβεις πως είχε πολύ ροπή σε όλο το φάσμα των στροφών, παρά την ευστροφία του κινητήρα. Οι μετρήσεις των ρεπρίζ επιβεβαίωσαν την ανωτερότητά του και σε αυτόν τον τομέα