ΠΠΤ 2017 Ολ. Οδός - Μέγαρα: Μπόλικο θέαμα αποζημίωσε τους θεατές

Ενθαρρυντική προσέλευση στις κερκίδες σε ένα πρωτάθλημα που δείχνει την ανανέωσή του
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/4/2017

Περιμέναμε τις μάχες τροχό με τροχό να εξελιχθούν στην κατηγορία των Supersport, όμως τελικά απολαύσαμε έναν εξαιρετικό αγώνα με μάχη μέχρι το τέλος και στα Superbike, όπου επικράτησε ο Σάκης Συνιώρης, έπειτα από πτώση του Λευτέρη Πίππου και μάχη με τον Χάρη Παρασκευόπουλο. Η ομάδα του MOTO, όσοι δηλαδή δεν ήταν στο Άργος για το Π.Π. Motocross ή στο εξωτερικό, παρακολουθούσε την εξέλιξη από διαφορετικά σημεία και συνομιλώντας έπειτα με τους αγωνιζόμενους, είμαστε έτοιμοι να αναλύσουμε όλα όσα συνέβησαν στους διαφορετικούς αγώνες της σημερινής ημέρας. Να ξεκινήσουμε όμως από την γενική κατάσταση και την εικόνα του πρώτου αγώνα, γιατί είδαμε γεμάτη κερκίδα συγκριτικά με άλλες χρονιές και πράγματα ενθαρρυντικά που μπορεί να φέρουν την πολυπόθητη ανανέωση σ’ ένα σκηνικό που έχουμε συνηθίσει οι παθογένειές του να είναι περισσότερες από τα οφέλη.

Είναι βασικό ότι ο αγώνας μεταδόθηκε ζωντανά από την συνδρομητική τηλεόραση, OTE TV, αλλά και σε επανάληψη πριν λίγο ενώ θα ξανά παιχτεί και αργότερα. Η προβολή του αγώνα προκαλεί το ενδιαφέρον του κόσμου, και αυξημένο ενδιαφέρον μπορεί να φέρει περισσότερους θεατές στις κερκίδες. Συμπίπτει επίσης και με την ανανέωση του περιοδικού μας, που πλέον είναι το μοναδικό ελληνικό μέσο, έντυπο και ηλεκτρονικό, που έχει φυσική παρουσία σε κάθε Ελληνικό αγώνα, σε όλα τα αθλήματα, μεταφέροντας ζωντανά όσα γίνονται στα social media και αποτυπώνοντας άμεσα άποψη, στην διαδικτυακή μας παρουσία. Η αυξημένη προβολή μπορεί ίσως να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να βρουν οι ομάδες χορηγούς και να φτάσουμε στο τέλος να δούμε περισσότερες συμμετοχές, που είναι το όνειρό μας!

Φυσικά η ζωντανή μετάδοση απαιτεί τα πάντα να ξεκινούν στην ώρα τους, μπορείτε να το αντιληφθείτε αυτό κι από τους παγκόσμιους αγώνες που παρακολουθείτε, καθώς ο τηλεοπτικός χρόνος είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο με πρόγραμμα που δεν μεταβάλλεται. Σε μία οργάνωση όπως το ΠΠΤ, η ζωντανή προβολή φορτίζει με πρόσθετο βάρος μία πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων που βρίσκονται εκεί για να βοηθήσουν τους αγώνες. Αρκετά λοιπόν τα προβλήματα της πρώτης μέρας, όμως το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο - και άμεσα συνδυασμένο με το ελληνικό ταπεραμέντο- είναι να αποδίδεις ευθύνες και να κρίνεις. Το δύσκολο είναι να είσαι δίκαιος: Μπορεί να μην έγιναν όλα άψογα γιατί υπήρχαν καθυστερήσεις που τελικά επέβαλλαν αλλαγή στην σειρά των αγώνων, ώστε να μεταδοθούν η Supersport και η Superbike στην ώρα τους, μπορεί οι θεατές στις κερκίδες να μην είχαν την καλύτερη ενημέρωση αλλά στο τέλος οι αγώνες διεξήχθηκαν ανεμπόδιστοι και οι αναβάτες αποζημίωσαν με το θέαμα που προσέφεραν. Φυσικά και θα έπρεπε να είναι όλα τέλεια, και θα πρέπει στο μέλλον τα προβλήματα να λείψουν, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι πίσω από την διοργάνωση δεν κρύβεται μία εταιρία, ένα φυσικό πρόσωπο, ώστε να μπορεί να δεχτεί όλη την ευθύνη αλλά να λειτουργεί και με περίσσεια ευελιξία. Η διοργάνωση των ελληνικών πρωταθλημάτων, βασίζεται στο μεράκι και βαραίνει διάφορους ανθρώπους, διαφορετικές λέσχες και πάνω απ’ όλα προσπαθεί να λειτουργήσει με καθόλου, ή με το ελάχιστο δυνατό κόστος.

Η ίδια η πίστα των Μεγάρων, απαιτεί να γίνουν κάποια πράγματα με συγκεκριμένο τρόπο. Αν υπάρχει πτώση, ακόμα κι αν ο αναβάτης βρίσκεται εκτός αγωνιστικού χώρου, ο αγώνας οφείλει να διακοπεί για να φτάσει το ασθενοφόρο με ασφάλεια. Αυτό σήμερα συνέβη αρκετές φορές-δυστυχώς. Κι από την στιγμή που δεν υπήρξε σοβαρός τραυματισμός, το μόνο πρόβλημα που δημιούργησε η κόκκινη σημαία, ήταν να επιβαρύνει χρονικά την διαδικασία… Ήταν κρίμα που ο αγώνας των ΝΕΩΝ, έγινε με ελάχιστο κόσμο στις κερκίδες, γιατί έμεινε για το τέλος, η αιτία όμως δεν είναι μία και έχει να κάνει και με την προηγούμενη παράγραφο…

Ο αγώνας των ΝΕΩΝ κυρίως, κι έπειτα η SS300, η RACING και η OPEN ακόμα, είναι οι σημαντικότερες κατηγορίες για το μέλλον των αγώνων. Ίσως η κατηγορία Superbike έχει του χρόνου 10 ή 11 ή 12 συμμετοχές, από τις 9 που υπάρχουν τώρα, αλλά για να φτάσει να έχει 24, υπάρχει μονάχα ένας τρόπος, κι αυτός είναι να μπαίνει κόσμος στις μικρές κατηγορίες! Οπότε θα πρέπει –όταν είναι εφικτό- να τρέχουν πρώτοι και να υποστηρίζονται από τους θεατές..

Στην κατηγορία των ΝΕΩΝ λοιπόν, χαρήκαμε το αλάθητο, σταθερό στιλ οδήγησης του Νότη Παπαπαύλου που κέρδισε τον αγώνα πραγματοποιώντας ταχύτερο γύρο στο 01:06.524 με Yamaha R3 και πίσω του οι Λιούτας Κυριάκος και Χάλαρης Ιωάννης με KTM RC 390 και ταχύτερους χρόνους 01:07.255 και 01:07:.620 αντίστοιχα, έχοντας πιο επιθετικό στιλ οδήγησης, ιδιαίτερα ο Χάλαρης με το νούμερο 5. Και οι τρεις πρώτοι της κατηγορίας των ΝΕΩΝ, χρησιμοποιούν πολύ το σώμα τους τοποθετώντας το άψογα, πλαγιάζουν άφοβα και δείχνουν να είναι σε θέση να διαχειριστούν διαφορετικές γραμμές, ώστε να μας χαρίσουν και θέαμα με μάχες στις στροφές.

Όλοι στην κατηγορία των ΝΕΩΝ είναι αναβάτες που χτίζουν σε εμπειρία και χρειάζεται να εστιάσουν σε διαφορετικά πράγματα ο καθένας τους, όπως επίσης θα πρέπει η οργάνωση να βοηθήσει ξεχωριστά τον κάθε ένα, διευρύνοντας ακόμα και τα όρια.

 

 

 

 

 

 

 

Η άτυχη στιγμή του Ελευθεριάδη Νίκου στην εκκίνηση, που σημείωσε πτώση στο ξεκίνημα, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα που η διοργάνωση θα πρέπει να παρέμβει και να τον βοηθήσει.

 

 

 

Στον αγώνα της Racing και της SS300, απολαύσαμε τον Κορωνάκη Βασίλη με KTM RC390, που έκανε επίθεση στις στροφές με μοναδικό στιλ οδήγησης, κάνοντας έναν πολύ καλό χρόνο στο 01:05.709 και φυσικά τον Ντότσικα Λέανδρο, με τον ταχύτερο γύρο και νικήτη της Racing. Ο Ντότσικας επικράτησε του Γεώργιου Κίτσου μετά από λίγο, καθώς απέφυγε να κάνει λάθη και οδήγησε πολύ συγκεντρωμένος. Εξαιρετική οδήγηση και από τον Βασίλη Στάμου, με χαμηλότερο ρυθμό από τους δύο πρώτους, αλλά εξίσου συγκεντρωμένος και σταθερός.

 

 

 

 

 

 

 

 

Η κατηγορία Supersport συγκέντρωνε πριν ακόμα και από την έναρξη του πρωταθλήματος, τα στοιχήματα για το περισσότερο θέαμα, καθώς υπάρχουν πολλοί αναβάτες που παραπλήσιο γυρολόγιο και μοτοσυκλέτες με μικρές διαφορές. Ωστόσο είδαμε να συμβαίνει ένας συντονισμένος αγώνας τακτικής. Δεν πρόκειται για ομολογία, αλλά για την αίσθηση που αποκόμιζες στην πίστα, βλέποντας τους αγωνιζόμενους. Επειδή οι αγώνες είναι λίγοι σε αριθμό, η παρουσία στο βάθρο και η σταθερότητα στην κατάταξη είναι πολύ σημαντικά για την πορεία στο πρωτάθλημα. Οπότε έλειψε το ρίσκο και οι απερίσκεπτες επιθέσεις κόπηκαν, δίνοντας την θέση τους σε πιο προσεκτικές τοποθετήσεις στις στροφές, ιδιαίτερα από την στιγμή που ο αγώνας διακόπηκε αμέσως μόλις ξεκίνησε. Η πτώση των Καρακώστα και Ευθυμίου μετά την ευθεία, έριξε την κόκκινη σημαία και σήμανε την επανεκκίνηση του αγώνα. Θύμισε έτσι σε όλους, ότι η συλλογή πόντων έχει προτεραιότητα.

Με την δεύτερη εκκίνηση της Supersport είδαμε πολύ γρήγορα να δημιουργείται μία ομάδα από τους Κουτσουμπό, Καρακώστα και Παπαγεωργίου, με αυτή την σειρά αρχικά. Ο Μιχάλης Κουτσουμπός οδήγησε εκπληκτικά, με τον Δημήτρη Καρακώστα να προσπαθεί συνέχεια για ένα πέρασμα, μέχρι που τελικά τα κατάφερε. Το πρόβλημα για την Supersport κατηγορία ήταν οι πιο αργοί αναβάτες που περιέπλεκαν τα πράγματα για τους τρεις πρώτους, δημιουργώντας ευκαιρίες ή χαλώντας κιόλας, για μερικές προσπεράσεις.

Μπορεί ο Δημήτρης Καρακώστας να έκανε τον ταχύτερο γύρο, όμως η απόσταση δεν ήταν αρκετή για να δημιουργηθεί διαφορά ασφαλείας, ιδιαίτερα όταν υπήρχαν πιο αργοί αναβάτες στην αγωνιστική γραμμή. Ο Κουτσουμπός πέρασε ξανά εμπρός, και τότε ο Παπαγεωργίου έκανε την επίθεσή του στην πρώτη στροφή, κλείνοντας έτσι κάθε πόρτα για τον Καρακώστα, που αναγκάστηκε να ανοίξει γραμμή. Από εκείνη την στιγμή ο Παπαγεωργίου έβαλε το κεφάλι κάτω και οδηγώντας πολύ σταθερά και γρήγορα, κατάφερε να περάσει πρώτος την γραμμή τερματισμού. Απολαύσαμε έτσι έναν φοβερό αγώνα, με πολλά προσπεράσματα και χωρίς καμία θέση του βάθρου να είναι ξεκάθαρη μέχρι μερικούς γύρους πριν από το τέλος.

Την σειρά εκκίνησης πήραν τα Superbike που ο Χάρης Παρασκευόπουλος ήταν το φαβορί για την νίκη. Πρώτα γιατί είναι κάνει έναν μαγικό χρόνο, κι έπειτα γιατί δεν ξέραμε κατά πόσο ο Συνιώρης είχε ξεπεράσει την χθεσινή του πτώση, την στιγμή που Λευτέρης Πίππος έπρεπε να ξεπεράσει τον ξαφνικό θάνατο του μηχανικού του. Οι τρεις τους ήταν βέβαιο ότι θα κάνουν έναν μοναχικό αγώνα μπροστά, αν και το Σάββατο ο Γεώργιος Μαρκεσίνης είχε δείξει ότι είναι σε θέση να ακολουθήσει. Πράγματι οι τρεις τους έφυγαν μπροστά, με τον Μαρκεσίνη σε κοντινή απόσταση και τον Παρασκευόπουλο να ξεφεύγει γύρο με τον γύρο. Τότε ήταν που στην πρώτη στροφή σημείωσε πτώση ο Πίππος, όταν μπήκε με πολλά χιλιόμετρα δίνοντας στους έξω, αλλά και στον Συνιώρη που ήταν μπροστά του, την εντύπωση ότι πίεσε πολύ την μοτοσυκλέτα και δεν συγκεντρώθηκε. Ο ίδιος δήλωσε ότι η πτώση ήρθε από πρόβλημα στο κατέβασμα του κιβωτίου και είναι γεγονός ότι σηκώνοντας την μοτοσυκλέτα μπροστά μας, είχε πρόβλημα στις αλλαγές μέχρι να ξανά βγει στην ευθεία! Η πτώση του Πίππου άφησε ελεύθερο πεδίο στον Μαρκεσίνη να πλησιάσει τους υπόλοιπους δύο, την στιγμή που ο Παρασκευόπουλος έχανε χρόνο γύρο με τον γύρο και ο Συνιώρης πλησίαζε.

Ο Σάκης είχε λύσει το θέμα ρυθμίσεων στα ηλεκτρονικά που ήταν η αιτία της χθεσινής του πτώσης και βρισκόταν σε καλή φόρμα παρά τον ελαφρύ τραυματισμό του. Ο Χάρης Παρασκευόπουλος όμως, αντιμετώπιζε πρόβλημα με το εμπρός φρένο, στοιχείο που επιβεβαιώνεται και από αυτά που βλέπαμε μέσα στην πίστα, καθώς φρενάριζε ολοένα και πιο πίσω, χωρίς δηλαδή να πιέζει τα φρένα.

Αιτία ήταν η μανέτα του εμπρός φρένου που πήγε τέρμα μπροστά και του δημιούργησε τέτοιο μούδιασμα στο χέρι, σε σημείο που σκεφτόταν να σταματήσει, να την ρυθμίσει και να προσπαθήσει να κερδίσει την διαφορά, κάνοντας μετά τον χρόνο των δοκιμών! Το αποτέλεσμα όμως δεν αλλάζει, καθώς ο Συνιώρης έχοντας περάσει μπροστά, δεν άφησε κανένα περιθώριο στον Χάρη, δεν έκανε κανένα λάθος, δεν έχανε χρόνο πουθενά. Με κάποια αποθέματα ο Παρασκευόπουλος προσπάθησε στο τέλος να κάνει την επίθεσή του, χαρίζοντάς μας έναν μαγικό τερματισμό στην Superbike, καθώς τοποθετήθηκε μόλις έναν τροχό πίσω από τον Συνιώρη, χωρίς όμως να καταφέρει να πάρει την πρώτη θέση στην γραμμή του τερματισμού.

Ο Μαρκεσίνης οδήγησε όλη αυτή την ώρα επίσης εκπληκτικά, χωρίς να επιτρέπει τους άλλους δύο να ξεμακρύνουν κερδίζοντας επάξια την τρίτη θέση!

Ο μαγικός αγώνας της Superbike, οι προσεκτικές μάχες στην Supersport και η σταθερή αλλά επιθετική οδήγηση στις μικρότερες κατηγορίες, μας χάρισαν μία μαγική αγωνιστική ημέρα, προδιαθέτοντας ευχάριστα για την συνέχεια του ΠΠΤ 2017!

Ακολουθούν αργότερα, όσα έγιναν στην κατηγορία OPEN

 

 

Καταγγελία αναβάτη Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας στην Γεν. Γραμ. Αθλητισμού αναφορικά με αγωνιστικό ατύχημα

Ο Βασίλης Στάμου καταγγέλλει τις συνθήκες του ατυχήματός του
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

3/1/2022

Στον 3ο και 4ο αγώνα του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας στην σεζόν που μόλις πέρασε, ο αναβάτης της κατηγορίας Racing Βασίλης Στάμου είχε ένα τρομακτικό highside από το οποίο έμεινε τραυματισμένος στο έδαφος της πίστας χωρίς να μπορεί να σηκωθεί άμεσα.

Το στιγμιότυπο του ατυχήματος είναι αυτό που είχαμε αναρτήσει μετά τον αγώνα από υλικό που μας έστειλε ο ίδιος ο αθλητής:

Από εκείνη την στιγμή και μετά ξεκινά η περιπέτεια του αγωνιζόμενου καθώς μεταφέρθηκε με σκούτερ εκτός αγωνιστικού χώρου ενώ, όπως εκ των υστέρων επιβεβαιώθηκε, υπέφερε εκείνη την στιγμή από διάτρηση πνευμόνων και σπασμένα πλευρά. Το ασθενοφόρο που υπήρχε στον χώρο και που έσπευσε στο σημείο όσο ήταν στο έδαφος, δεν τον παρέλαβε και ο αγώνας δεν διακόπηκε. Η πίστα στα Μέγαρα δεν διαθέτει περιμετρική πρόσβαση σε όλα τα σημεία της οπότε κάθε μετακίνηση του ασθενοφόρου και του αναβάτη, γινόταν όσο ο αγώνας βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη διασχίζοντας κάθετα την πίστα ενώ και η αρχική εξέταση του αναβάτη πριν την μεταφορά του εκτός πίστας έγινε με τον αγώνα σε εξέλιξη, ενώ το σημείο εκεί δεν προσέφερε κάλυψη από ενδεχόμενη νέα πτώση.

 

Παραθέτουμε την καταγγελία του Βασίλη Στάμου με το πλήρες ιστορικό όσων έγιναν, όπως τα καταγράφει και στην διάθεσή μας είναι όλα τα συνοδευτικά έγγραφα που συνοδεύουν την καταγγελία του στην Γεν. Γραμ. Αθλητισμού και μεταξύ άλλων αποδεικνύουν πως χρειάστηκε να νοσηλευτεί, συνέπεια του τραυματισμού του:

Είμαι αθλητής με αριθμό δελτίου αθλητή ********* του αθλητικού σωματείου με την επωνυμία «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ - ΑΘΛΗΤΙΚΟ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ» (Α.Μ.ΛΕ.Χ.Α.Σ.), το οποίο έχει την ειδική αθλητική αναγνώριση για τα αγωνίσματα του αθλήματος της μοτοσυκλέτας με κωδικό ΓΓΑ ΦΥ56 και είναι μέλος της «Αθλητικής Μοτοσυκλετιστικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (Α.ΜΟΤ.Ο.Ε.)».

Στις 02.10.2021 συμμετείχα στον 3ο/4ο Αγώνα Ταχύτητας Μοτοσυκλετών που πραγματοποιήθηκε στην πίστα των Μεγάρων, τον οποίο διοργάνωνε η Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. (η Προκήρυξη – Ειδικός Κανονισμός Αγώνα επισυνάπτεται ως σχετικό 1), στην

κατηγορία racing250, η εκκίνηση για την οποία ήταν προγραμματισμένη για τις 12.00 το μεσημέρι.

Στον πρώτο γύρο του αγώνα και συγκεκριμένα στην στροφή Κ6 της πίστας είχα μια σφοδρή πτώση χάνοντας τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας μου και βρέθηκα στην αμμοπαγίδα που υπάρχει για αυτόν τον σκοπό, η οποία δυστυχώς διακόπτεται από δρόμο (άσφαλτο) που ενώνει την πίστα καρτ με την πίστα του αγώνα, έτσι ώστε η πτώση μου να ολοκληρωθεί στο ασφάλτινο κομμάτι του δρόμου αυτού και όχι στην αμμοπαγίδα (που υποτίθεται υπάρχει εκεί για αυτόν το σκοπό).

Μετά την πτώση έμεινα για μερικά δευτερόλεπτα αναίσθητος λόγω του σοκ και το πρώτο πράγμα που θυμάμαι όταν επανήλθα είναι ότι βρίσκομαι ακριβώς στην άκρη της πίστας, σε πολύ επικίνδυνο σημείο, καθώς λόγω της στροφής οι αγωνιζόμενοι που περνούν δεν έχουν ορατότητα για το τι συμβαίνει μέχρι να φτάσουν σε πολύ κοντινή απόσταση, και καταλαβαίνω (ακούω) ότι ο αγώνας συνεχίζεται χωρίς διακοπή, ενώ βλέπω από πάνω μου δύο κριτές (φορούν γιλέκα και κρατούν σημαίες) οι οποίοι έντρομοι φωνάζουν στον ασύρματο ότι είμαι τραυματισμένος και καλούν το ασθενοφόρο της πίστας. Λίγα λεπτά αργότερα, και ενώ ο αγώνας είναι ακόμη σε εξέλιξη, ένα ασθενοφόρο της εταιρείας ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ φτάνει στο σημείο της πίστας όπου βρίσκομαι εγώ, διασχίζοντας προφανώς κάθετα την πίστα, καθώς εγώ ευρισκόμενος στο έδαφος το είδα να έρχεται από απέναντι, και χωρίς ο αγώνας να έχει διακοπεί.

Ο γιατρός που ήρθε με το ασθενοφόρο μου έκανε διάφορες ερωτήσεις (πώς με λένε) και πώς αισθάνομαι. Εγώ του απάντησα ότι νιώθω μεγάλη δυσκολία στην αναπνοή (το οποίο ήταν εμφανές) και πόνο στο στήθος. Με ρώτησε εάν μπορώ να σηκωθώ, του απάντησα ότι δεν ξέρω αν μπορώ και αν πρέπει λόγω του πόνου στο στήθος και τότε μου είπε: «Είσαι καλά, είναι το σοκ από την πτώση, προσπάθησε να σηκωθείς». Εγώ τότε, αφού κατέβαλα προσπάθεια να σηκωθώ, αντιλαμβάνομαι ότι η αναπνοή μου γίνεται κοφτή και γρήγορη, σε βαθμό που να έχω δυσκολία ακόμα και να μιλήσω. Σημειώνω ότι έως εκείνη τη στιγμή έχουν περάσει ήδη 5-6 λεπτά από την πτώση, με τον αγώνα σε εξέλιξη και χωρίς καμία προστασία για την περίπτωση που πέσει πάνω μας άλλος αγωνιζόμενος!

Με τη βοήθεια του γιατρού και κάποιου άλλου που εν συνεχεία έμαθα ότι είναι ο βοηθός αλυτάρχης του αγώνα και έχει έρθει με μία βέσπα στο σημείο της πίστας όπου βρίσκομαι, καταφέρνω τελικά να σηκωθώ όρθιος, αφού ο γιατρός έχει προσπαθήσει να μου βγάλει το κράνος χωρίς να αφαιρέσει τα μαξιλαράκια της ασφάλειας, ασκώντας έτσι ιδιαίτερο φορτίο στον αυχένα μου, το οποίο τελικά καταφέρνει να βγάλει, αφού μάλλον του δείξει κάποιος τον τρόπο, και τις μπότες, και χωρίς να μου τοποθετήσουν προστατευτικό κολάρο στον αυχένα (το οποίο, σημειωτέον, μπορεί να τοποθετηθεί χωρίς να αφαιρεθεί το κράνος). Αφού σηκώνομαι και μπορώ μόλις και μετά βίας να σταθώ στα πόδια μου, αν και δεν ζαλίζομαι, εξακολουθώ να νιώθω ακόμα πιο έντονη δυσκολία στην αναπνοή και στην ομιλία και λέω στο γιατρό ότι πονάω αφόρητα. Εκείνος μου επαναλαμβάνει να μην φοβάμαι και είναι μόνο από το βρόντο της πτώσης και ότι πρέπει να με πάνε στην τέντα της ομάδας μου να καθίσω και να ηρεμήσω λίγη ώρα και θα ερχόταν να με δει ξανά. Ενώ, λοιπόν, έχω σηκωθεί όρθιος και έχουν προηγηθεί όλα τα παραπάνω, με ρωτάνε (γιατρός και βοηθός αλυτάρχη μαζί) εάν μπορώ να ανέβω στη βέσπα για να με πάει ο βοηθός αλυτάρχη στην τέντα της ομάδας μου! Εγώ τους είπα «δεν ξέρω αν μπορώ να ανέβω, με το ζόρι στέκομαι» και η απάντησή τους ήταν «μην φοβάσαι, μια χαρά είσαι».

Με τον τρόπο αυτό, και παρά τις αντιρρήσεις και την κατάστασή μου, και παρά το ότι το ασθενοφόρο που είχε έρθει βρισκόταν ήδη έτοιμο στο σημείο της πτώσης μου και με την προτροπή του ίδιου του γιατρού και του βοηθού αλυτάρχη, έφυγα από το σημείο για να μεταβώ στην τέντα της ομάδας μου (σε απόσταση περίπου 600 μέτρων αν διασχίσει κανείς διαγώνια την πίστα), καθισμένος στη βέσπα πίσω από τον βοηθό αλυτάρχη που την οδηγούσε, χωρίς να φοράει κράνος κανείς από εμάς, διασχίζοντας την πίστα κάθετα σε δύο σημεία (και ενώ ο αγώνας ήταν σε πλήρη εξέλιξη) και έχοντας, όπως έμαθα μετά από καθυστέρηση ωρών, πάνω από 10 σπασμένα πλευρά, με αιχμηρά κομμάτια να ακουμπάνε στους πνεύμονές μου, και με δύο τρύπες στον ένα από αυτούς, κατάσταση η οποία, πάνω στη βέσπα και στο χώμα/λακκούβες/σαμαράκια της διαδρομής είναι θαύμα που δεν επέφεραν το μοιραίο!!

Τα προβλήματα όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Όταν ο βοηθός αλυτάρχης με τη βέσπα θα με αφήσει στην τέντα της ομάδας, παρά τις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες μου, αλλά και την απορία όλων των παρευρισκόμενων, γιατί δεν με πηγαίνουν στο νοσοκομείο για εξετάσεις ενώ εγώ δεν έδειχνα και δεν ένιωθα καθόλου καλά, εκείνος επιμένει για το αντίθετο. Όχι μόνο αυτό, αλλά κανείς από τους διοργανωτές (αλυτάρχης αγώνα, γιατρός, εκπρόσωπος της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε.) δεν εμφανίστηκε για να δει πώς είμαι και ποια είναι η κατάστασή μου.

 

Στα λίγα λεπτά που ακολούθησαν και για καλή μου τύχη (γιατί μόνο αυτό ήταν που με έσωσε από αυτή την κατάσταση) ήρθε να με δει ο Χάρης Βραζόπουλος, ο οποίος δεν είχε κάποια ιδιότητα εκείνη την ημέρα αλλά βρισκόταν στην πίστα ως θεατής των αγώνων, ο οποίος ανησύχησε βλέποντας την πτώση και τον τρόπο που έπεσα και μόνο, και μου είπε όταν με είδε και με άκουσε να μιλάω αυτά που όλοι οι αθλητές του χώρου γνωρίζουμε λίγο πολύ – και που ο γιατρός και ο βοηθός αλυτάρχης του αγώνα αγνόησαν – ότι δηλαδή βραχνή φωνή και πολύ κοφτές ανάσες δεν είναι καλά σημάδια και πρέπει οπωσδήποτε άμεσα να πάω προληπτικά σε νοσοκομείο για εξετάσεις. Εγώ συμφώνησα μαζί του και τότε εκείνος έφυγε μαζί με μέλος της ομάδας μου (το Γιάννη Μιχάλη) να πάει στην γραμματεία να ζητήσουν το αυτονόητο – δηλαδή το ασθενοφόρο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ (που σημειώνω ήταν διαθέσιμο την ώρα εκείνη και είχε έρθει μέχρι το σημείο της πτώσης) να με μεταφέρει στο νοσοκομείο. Η απάντηση που τους δόθηκε ήταν ότι επειδή ένα δεύτερο ασθενοφόρο που βρισκόταν στο χώρο της πίστας είχε μεταφέρει προηγουμένως άλλο αθλητή τραυματία από προηγούμενη πτώση σε άλλο αγώνα νωρίτερα εκείνη την ημέρα, και δεν είχε ακόμη επιστρέψει, εάν το ασθενοφόρο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ έφευγε και αυτό με εμένα, τότε θα έπρεπε να διακοπούν οι αγώνες, γιατί πρέπει πάντα να υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο στην πίστα! Οπότε θα έπρεπε να περιμένουμε να επιστρέψει το πρώτο ασθενοφόρο από το άλλο περιστατικό πρώτα, ώστε μετά να μπορέσω να μεταφερθώ εγώ, για να μην αναγκαστούν να διακόψουν τους αγώνες! Ο Χάρης Βραζοπουλος και ο Γιάννης Μιχάλης τότε επέμεναν ότι είναι επείγουσα η μεταφορά μου στο νοσοκομείο λόγω της κατάστασής μου και ότι πρέπει οπωσδήποτε να μου γίνουν άμεσα προληπτικές εξετάσεις, όπως οφείλουν να γίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Η απάντηση της διοργανώτριας ομοσπονδίας ήταν να απειλήσουν να φέρουν την αστυνομία για να πετάξει έξω από την πίστα τον Χάρη Βραζόπουλο και να έρθει στην τέντα της ομάδας μου η κυρία Μαρία Τσεσμελή (πρόεδρος της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. και επικεφαλής της διοργάνωσης του συγκεκριμένου αγώνα) και να με απειλήσει ότι η ομοσπονδία θα με τιμωρήσει επειδή μέλη της ομάδας μου ενοχλούσαν συνέχεια την γραμματεία!!

 

Εκείνη τη στιγμή ήρθε και ο Γενικός Γραμματέας της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε., κύριος Αντρέας Λεφέβρ, και ο κύριος Σταύρος Τριντής, από την Επιτροπή Ταχύτητας, που είδε τον αστράγαλό μου και, επειδή η κατάσταση με την αναπνοή μου χειροτέρευε, ζήτησα από την ομάδα μου να με πάει κάποιος με το Ι.Χ. μου σε κοντινό νοσοκομείο. Τότε ο κύριος Λεφέβρ ήταν κάθετος και έλεγε ότι μόνο με ασθενοφόρο μπορώ να φύγω, οπότε έπρεπε να περιμένω όσο χρειαστεί (για να με μεταφέρει το διαθέσιμο (!)

 

ασθενοφόρο ούτε λόγος βέβαια). Μάλιστα, τότε η κυρία Τσεσμελή δεν έχασε την ευκαιρία αλλά αστειεύτηκε λέγοντας με εμφανή ειρωνεία: «Κύριε Στάμου, αν βιάζεστε τόσο πολύ να σας πάω εγώ με το δικό μου αυτοκίνητο!!!!». Το σχόλιο αυτό δεν μπορώ να το εκλάβω παρά ως ειρωνικό, όταν την ίδια στιγμή, αν δεν έπαιζε με την υγεία μου, δεν θα έπαιρνε ιατρικές αποφάσεις για εμένα εκείνη μαζί με τον Γενικό Γραμματέα της ομοσπονδίας (επικαλούμενοι τον κίνδυνο να διακοπεί – για λίγη ώρα

  • ο αγώνας) και μάλιστα μπροστά στη γυναίκα μου και τα 2 παιδιά μου που ήρθαν στο χώρο και ενώ εγώ είχα πολλαπλά σπασίματα και – όπως ανακάλυψαν οι γιατροί αργότερα – δύο τρύπες στον πνεύμονα, αλλά θα βρισκόμουν στο ασθενοφόρο στο δρόμο για το νοσοκομείο.

Τελικά, σχεδόν δύο ώρες (!) μετά το συμβάν, και ενώ ο γιατρός του αγώνα δεν με εξέτασε εκ νέου ούτε ασχολήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο με την περίπτωσή μου μετά τη μεταφορά μου, ήρθε ένα ασθενοφόρο του Δήμου Μεγάρων (και όχι το ασθενοφόρο που είχε μεταφέρει τον πρώτο τραυματία από τον προηγούμενο αγώνα στην πίστα, αλλά ούτε και το ασθενοφόρο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ), το οποίο δεν γνωρίζω ποιος κάλεσε, έχοντας μόνο οδηγό και χωρίς νοσηλευτή, και με πήρε μόνο μου (επιβαίνοντας δηλαδή σε αυτό εγώ και ο οδηγός) για να με μεταφέρει στο Κέντρο Υγείας Μεγάρων, το οποίο δεν έχει καμία απολύτως δυνατότητα διενέργειας διαγνωστικών εξετάσεων για την περίπτωσή μου (π.χ. ακτινογραφίες). Ο γιατρός του Κέντρου Υγείας απόρησε και ο ίδιος για ποιο λόγο με μετέφεραν εκεί, μου έβαλε κολάρο ως ενδείκνυται να γίνει άμεσα – και όχι με καθυστέρηση δύο ωρών – σε τέτοιες περιπτώσεις και κάλεσε την ίδια στιγμή το ΕΚΑΒ προκειμένου να με μεταφέρει ασθενοφόρο στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά.

Εκεί, μετά τις απαραίτητες εξετάσεις, ενημερώνομαι από τους γιατρούς ότι έχω σπασμένα 10 πλευρά και δύο τρύπες στον πνεύμονα με μεγάλη αναπνευστική δυσλειτουργία και μεταφέρομαι επειγόντως τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας στο Γενικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά Μεταξά όπου και νοσηλεύτηκα μέχρι τις 08.10.2021. Μετά το εξιτήριο μου συστήθηκε ξεκούραση και ιατρική παρακολούθηση, καθώς και φαρμακευτική αγωγή με ισχυρή αντιβίωση.

Χάρτης της πίστας με σημειωμένα τα επίμαχα σημεία της πτώσης και της μεταφοράς μου, καθώς και σχετικό φωτογραφικό υλικό επισυνάπτεται ως σχετικό 2.

Επίσης, όπως διαπίστωσα τις επόμενες ημέρες, η αμμοπαγίδα (εάν υπήρχε αυτή ποτέ) δεν έχει συντηρηθεί για χρόνια και αντί για μαλακή άμμο, η οποία προσφέρει

προστασία στους αναβάτες σε περίπτωση πτώσης, έχει ξερό χώμα στο οποίο έχουν φυτρώσει ακόμα και χόρτα.

Οι γνωματεύσεις του Ιατρικού Κέντρου Μεγάρων και του Νοσοκομείου Μεταξά που εκδόθηκαν μετά την ολοκλήρωση της νοσηλείας μου σε αυτά επισυνάπτονται ως σχετικά 3, 4.

Σημειώνω, τέλος, ότι σε όλο αυτό το διάστημα και μέχρι και σήμερα δεν επικοινώνησε κανείς απολύτως από τους υπεύθυνους της διοργάνωσης ή της ομοσπονδίας μαζί μου για να πληροφορηθούν για την κατάστασή μου ή, έστω, από ανθρώπινο ενδιαφέρον. Η μόνη επικοινωνία ήταν το βράδυ της ίδιας ημέρας (02.10.2021) από τον Γενικό Γραμματέα της Ομοσπονδίας, κύριο Λεφέβρ, ο οποίος μου ζήτησε την μοτοσυκλέτα μου για να τρέξει εκείνος στον αγώνα την επόμενη ημέρα (!), ενώ στις 07.10.2021, με δική μου πρωτοβουλία, επικοινώνησα με την Πρόεδρο της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε., κυρία Τσεσμελή, προκειμένου να μου δώσει αντίγραφο του ασφαλιστικού συμβολαίου για να δω αν υπάρχει κάποια παροχή την οποία δικαιούμαι, δεδομένου του ότι αντιλήφθηκα πλέον ότι η ανάρρωσή μου θα απαιτήσει χρόνο, εξετάσεις, φάρμακα και εξειδικευμένη ιατρική παρακολούθηση και φροντίδα, η οποία δεν γνώριζε καν ότι νοσηλευόμουν – μία εβδομάδα μετά το περιστατικό – και φυσικά δεν απάντησε ποτέ στο αίτημά μου.

Σε σχέση με τα παραπάνω περιστατικά, είναι σε γνώση μου ότι συντάχθηκε και κατατέθηκε στην Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. η από 02.10.2021 καταγγελία των συναθλητών μου Βελή Ειπόγλου, Αντώνη Λάσαρη και Δήμητρας Λαδά, η οποία κατ’ ουσία επιβεβαιώνει την αλήθεια των παραπάνω, επισημαίνει σειρά παραλείψεων από τους διοργανωτές του αγώνα και αποδεικνύει την εν δυνάμει επικινδυνότητα αυτών για εμένα και για το σύνολο των συμμετεχόντων στον αγώνα (επισυνάπτεται στην παρούσα ως σχετικό 5).

Προσκομίζω τέλος και πληθώρα δημοσιευμάτων από τον ηλεκτρονικό τύπο στα οποία αναφέρεται το παραπάνω περιστατικό (σχετικό 6).