Αναβίωση ΤΤ Ψυχικού - Πλήρες φωτογραφικό υλικό

19/10/2016

του Θανάση Μουρίκη

Πριν ξεκινήσουμε την αφήγηση για μια αναβίωση, είναι σωστό να κάνουμε μια αναδρομή στα γεγονότα.

Το ΤΤ Ψυχικού είναι ο ιστορικότερος αγώνας μοτοσυκλετών στην Ελλάδα, καθώς έγινε για πρώτη φορά το 1927. Η προπολεμική ιστορία της μοτοσυκλέτας έχει εντελώς διαφορετικό προφίλ από την μεταπολεμική Ελλάδα και το σήμερα. Η δεκαετία του ‘20 είναι η χρυσή δεκαετία της μοτοσυκλέτας, και στην Ελλάδα ο μοτοσυκλετισμός διανύει την τρίτη του δεκαετία. Βέβαια, εκείνη την εποχή για να έχεις μοτοσυκλέτα ήταν δεδομένο ότι θα έπρεπε να ανήκεις στην υψηλή αστική κοινωνία, η μοτοσυκλέτα ήταν υπόθεση των πλουσίων και της "ελίτ" κοινωνίας.  Όπως και να έχει, από την στιγμή που υπήρχαν μοτοσυκλέτες υπήρχε και η πρόκληση, που δεν ήταν άλλη από τους αγώνες.

Μέσα από τις αναφορές του Μιχάλη Αρβανιτόπουλου και την έρευνά του, που είχε δημοσιευθεί για πρώτη φορά στο περιοδικό ΜΟΤΟ, προκύπτει η αγωνιστική δράση στη περιοχή του Ψυχικού. Οι αγώνες είχαν την μορφή σιρκουί και διεξάγονταν μέσα στο τότε αστικό περιβάλλον. Σαν επιπλέον τεκμήριο έρχεται και ένα φιλμ του 1929 που επιβεβαιώνει την ιστορία.

Και τώρα ερχόμαστε στο παρόν. Ο συνδυασμός  της έρευνας του Αρβανιτόπουλου και το φιλμ εποχής είναι το πνευματικό κίνητρο για την αναβίωση του αγώνα. Ο άνθρωπος που δέχεται τις πληροφορίες και εμπνέεται είναι ο Παναγιώτης Μαριολόπουλος, δημιουργός και πρόεδρος του μουσείου μοτοσυκλέτας  Motorcycle Republik.

Σχεδόν ένα χρόνο πριν, ο Π. Μαριολόπουλος έρχεται σε επαφή με το δήμο Φιλοθέης - Ψυχικού και αφού παίρνει την αιγίδα αλλά και την ανάλογη υποστήριξη σε επίπεδο συνεργασίας, προχωράει στην ιστορική αναβίωση του αγώνα με ονομασία ΤΤ Ψυχικού. Έτσι, την Κυριακή 16/10 η πρώτη πλατεία Ψυχικού, εν ονόματι Blue Bell, μεταμορφώνεται σε αγωνιστικά paddocks περασμένων δεκαετιών. Η προσέλευση του κόσμου και η παρουσία των προπολεμικών μοτοσυκλετών σε συνδυασμό με τις αχυρόμπαλες και τα κλασικά οχήματα που είχαν τοποθετηθεί στην περίμετρο της πλατείας έδωσαν μια αίσθηση της αναδρομής με μνήμες που έχουμε μόνο μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Το αίσθημα της αναβίωσης είχε σαρκωθεί μέσα από ανθρώπους και μηχανές. Το πνεύμα και η γενική αύρα δημιούργησαν συναισθήματα μέσα από εικόνες ήχους και συζητήσεις. Ο αριθμός των θεατών ήταν εξαιρετικά μεγάλος και πιθανόν να πέρασε και τα 3.000 άτομα. Για την ασφάλεια του κόσμου ο διοργανωτής είχε μεριμνήσει σε συνεργασία με την αστυνομική διεύθυνση της περιοχής την παρουσία της πυροσβεστικής αλλά και της τροχαίας Κηφισιάς. Πολύ σημαντική ήταν και η βοήθεια των εθελοντών μοτοσικλετιστών και συγκεκριμένα της ομάδας των Guzzisti Hellas που κυριολεκτικά έδωσαν την ψυχή τους με τον καλύτερο τρόπο! Φωνή της εκδήλωσης ήταν ο ακατάπαυστος με πληροφορίες από αναδρομές αλλά και  σημαντικές ιστορικές γνώσεις Αντώνης Κόλλιας.                        

Δυναμικό παρόν έδωσαν οι βετεράνοι αγωνιζόμενοι όπως ο κ. Μακαρώνας, Γ. Τόγελος. Φ. Λέκκας, Β. Γουρουνές, Μ.Κατρίνης, Β. Γεωργακόπουλος, Β. Παπαϊωάννου, Μ. Τριποδάκης. Πολλοί από αυτούς έτρεξαν στον αγώνα με τους Βασίλη Γουρουνά, Φώτη Λέκκα και Βασίλη Γεωργακόπουλο να κλέβουν την παράσταση ζωντανεύοντας ακόμα περισσότερο την ιστορία, φυσικά η αγωνιστική τους δράση ήταν μεταγενέστερη του ΤΤ Ψυχικού αλλά η προσέγγιση είχε πολυδιάστατο χαρακτήρα.

Οι κατηγορίες που συμμετείχαν ήταν δύο: Στην πρώτη (Α) οι μοτοσυκλέτες ήταν κατασκευής μέχρι το 1945, και στη δεύτερη (Β) είχαμε μοντέλα από το 1946 μέχρι το 1968, χρονιά που έγινε το τελευταίο ΤΤ στο δήμο Ψυχικού - Φιλοθέης. 

Ο αγώνας ήταν Regularity, δηλαδή οι διαγωνιζόμενοι έπρεπε να κρατήσουν την μέση ωριαία τους ταχύτητα όσο το δυνατόν πιο κοντά σε αυτή που κάνανε στον τρίτο γύρο. Ο κάθε γύρος είχε μήκος 2 χιλιόμετρα και διάρκεια 10 γύροι, δηλαδή 20 χιλιόμετρα στο σύνολο.

Για τους δυο πρώτους ανιχνευτικούς γύρους, safety car ήταν το πολυμορφικό πρωτότυπο αυτοκίνητο του Δ. Κορρε "KORRES PROJECT 4”. Σημαντική ήταν και η παρουσία του Έλληνα αναβάτη Ανδρέα Ψυχογιού που μας έχει εκπροσωπήσει στο Manx GP του Isle of Man τρεις συνεχόμενες φορές.

Σίγουρα όσοι είχαν την τύχη να παραβρεθούν στην εκδήλωση έμαθαν ένα μέρος της ιστορίας του Ελληνικού μοτοσυκλετισμού με τον καλύτερο τρόπο. Ελπίζουμε το ΤΤ Ψυχικού να γίνει θεσμός.

Ραντεβού του χρόνου, στην πλατεία Blue Bell για μια βόλτα πίσω στο χρόνο με μοτοσυκλέτα.

 

Αποτελέσματα:

Κατηγορία Α (μέχρι και το 1945)

1ος Μαραγκός Μάρκος BSA WM20 500  1942

2ος Ξενίδης Ανδρέας NORBSA 16H-WM20 500  1943

3ος Τσουρουνακης Παναγιώτης BSA-H28 350  1926

 

Κατηγορία Β (1946 - 1968)

1ος Ιωάννου Δημήτρης Morini Veloce 125  1964

2ος Παπουτσάς Δημήτρης BSA A-50 500  1961

3ος Μανωλόπουλος Κωσταντίνος Harley Davidson FL   1963

 

 

Δείτε παρακάτω Gallery με πλήρες φωτογραφικό αρχείο

Φωτό: Λευτέρης Σαμοθράκης, Κώστας Τσαμπουράνης

 

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin