BMW GS Trophy – 6η μέρα: Στο κέντρο του Νησιού!

Με προορισμό τη λίμνη Tekapo!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

14/2/2020

Μπορεί η πέμπτη μέρα να δοκίμασε τις αντοχές των αναβατών, όμως πλέον φαντάζει με παιχνιδάκι μετά τη σημερινή διαδρομή των 440 χιλιομέτρων. Το καλό για τους συμμετέχοντες ήταν πως τα περισσότερα χιλιόμετρα πραγματοποιήθηκαν στην εθνική και μόνο τα 110 της συνολικής απόστασης ήταν σε χωματόδρομους, ενώ ήρθαν αντιμέτωποι με δύο προκλήσεις.

Το καραβάνι ξύπνησε για άλλη μια φορά στις 5:30π.μ. έχοντας μιάμιση ώρα μπροστά του για πρωινό μέχρι να ξαναπάρει τους δρόμους. Η πρώτη πρόκληση, το Rent-a-Ride” βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής - μόλις μισή ώρα μακριά απ’ την εκκίνηση. Το όνομά της βέβαια δεν είναι καθόλου αντιπροσωπευτικό, αφού ήταν ένας αγώνας και δεν είχε να κάνει με την ενοικίαση μοτοσυκλετών. Ένας αναβάτης από κάθε ομάδα θα έπρεπε να ολοκληρώσει μια τεχνική και δύσκολη διαδρομή δύο φορές με στόχο οι χρόνοι των  γύρων του να μην έχουν μεγάλη απόκλιση μεταξύ τους. Ένα εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο απ’ τη στιγμή που οι άνθρωποι του GS Trophy είχαν απαγορέψει τη χρήση χρονομέτρων, με αποτέλεσμα να είναι επιτακτική η συνεργασία των μελών. Παράλληλα, κάθε φορά που ο αναβάτης πατούσε το πόδι του κάτω ή σταματούσε τελείως έχανε βαθμούς, οπότε ο νικητής θα ήταν αυτός που θα επαναλάμβανε τη διαδρομή με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Μετά την ολοκλήρωση της δοκιμασίας το GS Trophy πέρασε μέσα απ’ το Greymouth, μια αγροτική πόλη που ασχολείται και με την υλοτομία, ενώ τα τελευταία χρόνια αποτελεί και τουριστικό προορισμό. Από εκεί, οι αναβάτες κατευθύνθηκαν ανατολικά και μπήκαν στην ενδοχώρα περνώντας απ’ τους βουνίσιους χωματόδρομους για να φτάσουν στις πεδιάδες του Canterburry με τα βοσκοτόπια. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, τα 180 F850GS ξαναπήραν τα βουνά και ξαναβρέθηκαν σε πετρώδη και τεχνικά μονοπάτια, ενώ διέσχισαν και αρκετά ποτάμια. Στο τέλος της ημέρας κατέληξαν στην τεχνητή λίμνη Tekapo, που βρίσκεται στο κέντρο του Νότιου Νησιού. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη της περιοχής απ’ τις τρεις που υπάρχουν οι οποίες είναι σχεδόν παράλληλες μεταξύ τους, καλύπτοντας μια έκταση 83 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η Tekapo κατασκευάστηκε τη δεκαετία του ’70 και συγκεντρώνει τα καταπράσινα νερά απ’ τις πηγές Silica, ενώ μέσα απ’ τις ηλεκτρογεννήτριες που διαθέτει καλύπτει το 85% των αναγκών της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί πραγματοποιήθηκε και η τελευταία δοκιμασία που ήταν πάλι ένας διαγωνισμός φωτογραφίας.

Ο ήλιος έδυσε για το GS Trophy με την κατάταξη των τριών πρώτων να μην αλλάζει και την ομάδα της Νότιας Αφρικής να επεκτείνει την κυριαρχία της.

Κατάταξη μετά το πέρας της 6ης μέρας:
1 South Africa 309
2 France 302
3 Italy 287
4 Brazil 260
5 South Korea 258
6 Netherlands 241
7 Russia 239
8 Middle East 217
9 Australia 215
9 Latin America 215
11 USA 211
12 Argentina 198
13 Japan 187
13 Mexico 187
15 Nordic 180
16 UK 172
17 India 166
18 Thailand 165
19 Malaysia 157
20 Int. Female Team I 127
21 North Africa 110
22 Int. Female Team II 98
 
Ετικέτες

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”