BMW και Yamaha μαζί για την διασύνδεση οχημάτων

Μια παγκόσμια σύμπραξη

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

29/1/2021

Η BMW και η Yamaha είναι δύο από τις εταιρείες που έχουν επενδύσει σοβαρά στις σύγχρονες τεχνολογίες και μαζί με άλλα μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας μοτοβιομηχανίας, υπέγραψαν τον περασμένο Δεκέμβριο την συμφωνία για συνεργασία, με στόχο την αύξηση της ασφάλειας των μοτοσυκλετών, αλλά και την ενδυνάμωση του ρόλου της μοτοσυκλέτας στον τομέα της μετακίνησης στο μέλλον.

Εκτός από την BMW και την Yamaha, στο συνέδριο που διοργανώθηκε γι' αυτό το λόγο συμμετείχαν και συμφώνησαν με την σειρά τους να υποστηρίξουν το project του CMC (Connected Motorcycle Consortium) "Next", οι Honda, KTM, Suzuki και Triumph. Αυτό αφορά την διεύρυνση της έρευνας και της μελέτης, στο κατά πόσο μπορούν να συνεργαστούν οι μοτοσυκλέτες με το σύστημα ADAS. Η νέα αυτή προσέγγιση έχει ως στόχο στο να δημιουργηθούν συνέργειες μεταξύ των αισθητήρων που θα φέρουν πάνω τους οι μοτοσυκλέτες και των συστημάτων διασύνδεσης.

To CMC ιδρύθηκε το 2016, με την BMW να αποτελεί μάλιστα ένα από τα ιδρυτικά στελέχη, και από την αρχή της λειτουργίας του ασχολήθηκε με τα βασικά χαρακτηριστικά για το σύστημα V2X (Vehicle to Everything) διασύνδεσης μεταξύ των μοτοσυκλετών, αλλά και μεταξύ μοτοσυκλετών και υποστηρικτικών δομών. Μετά από το συνέδριο του 2020, οι κατασκευαστές που συμμετείχαν συμφώνησαν στο να καθορίσουν πιο εξειδικευμένα χαρακτηριστικά και λεπτομέρειες.

Το project "Next" του CMC προϋποθέτει και την συνεργασία με την αυτοκινητοβιομηχανία αλλά και με κατασκευαστές άλλων οχημάτων, ώστε η επικοινωνία των μοτοσυκλετών να γίνεται με ένα ενιαίο τρόπο. Η πλειοψηφία των σύγχρονων αυτοκινήτων είναι εξοπλισμένα με αισθητήρες, ραντάρ και κάμερες, όπως και με ηλεκτρονικά βοηθήματα. Όλα αυτά τα συστήματα που χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητα, πρέπει τώρα να αρχίσουν να συμπεριλαμβάνουν και τις ιδιαίτερες απαιτήσεις που έχουν οι μοτοσυκλέτες, προκειμένου να αυξήσουν τα επίπεδα ασφαλείας για τις περιπτώσεις που θα μοιράζονται τους δρόμους με αυτές. Το CMC θα κινηθεί προς την δημιουργία "σεναρίων" μεταξύ αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών, ώστε η επικοινωνία μεταξύ των οχημάτων να γίνεται πάνω σε μια κοινή βάση.

Μάλιστα, μια πρωτοβουλία που αποφάσισαν τα έξι εργοστάσια μοτοσυκλέτας που συμμετείχαν στο συνέδριο, είναι η προτροπή για συμμετοχή περισσότερων κατασκευαστών (τόσο από τον χώρο του αυτοκινήτου όσο και της μοτοσυκλέτας), προμηθευτών και άλλων οργανισμών που σχετίζονται με τον χώρο, έτσι ώστε να επιτευχθεί μεγαλύτερη και ταχύτερη εξέλιξη πάνω στο θέμα της ασφάλειας.

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.