Custom Ducati: Το Monster του Salvador Dali

Ένα project απ' την Alonze Custom
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

5/7/2019

Αυτή η custom Ducati θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η προσωπική μοτοσυκλέτα του Salvador Dali σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου ο σημαντικός ζωγράφους του 20ου αιώνα, όχι μόνο ζούσε, αλλά μαζί με τα πινέλα ασχολιόταν και με το customizing... Τα έργα του Dali είναι επηρεασμένα απ’ το κίνημα του υπερρεαλισμού, που σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει πάνω απ’ την πραγματικότητα και το πιο διάσημο ίσως από τα έργα του είναι η "εμμονή της μνήμης". Πρόκειται για τον πίνακα που απεικονίζει μια έρημο και πολλά ρολόγια σε ρευστή κατάτασταση από την ζέστη, θέλοντας έτσι να μεταφέρει ο Dali στον παρατηρητή το πώς χάνεται ο χρόνος. Αρκετά με αυτά όμως, καθώς με δυό χτυπήματα στα κουμπιά του πληκτρολογίου ή την οθόνη του smartphone μπορείτε να βρείτε σχεδόν όλες τις αναλύσεις για τα έργα του Dali και πληροφορίες για τον ίδιο.

Το σημαντικό είναι πως ο Ισπανός ζωγράφος αποτέλεσε έμπνευση για πολλούς ανθρώπους και όχι μόνο του καλλιτεχνικού χώρου. Τα δίχτυα της επιρροής μέσα απ’ τα έργα τέχνης του φαίνεται πως έφτασαν μέχρι και τον κόσμο της μοτοσυκλέτας, καθώς η Alonze Custom που δημιούργησε αυτή την custom φαίνεται να έχει πέσει θύμα του Dali. Η εταιρεία βρίσκεται στην Αγγλία εκεί που οι νομοθεσίες δεν περιορίζουν τους custom builders και μπορούν να φτιάξουν τα δικά τους πλαίσια χωρίς να έχουν πρόβλημα με την άδεια κυκλοφορίας του οχήματος. Μπορεί το όνομα της εταιρείας να παραπλανά πως ασχολείται με τη δημιουργία διάφορων custom μοτοσυκλετών όμως στη πραγματικότητα ειδικεύεται στη κατασκευή εξατμίσεων. Έχει πάνω από 50 χρόνια εμπειρίας στο χώρο και λόγω αυτού η δράση της έχει επεκταθεί και στη δημιουργία άλλων εξαρτημάτων και στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με τα δικά της project που δεν περιορίζονται μόνο στις μοτοσυκλέτες.

Η πιο πρόσφατη δημιουργία της είναι αυτή η Ducati, που όταν μπήκε στο γκαράζ της ήταν μια συνηθισμένη Monster 600 και σε πολύ μέτρια κατάσταση μάλιστα. Το πρώτο βήμα ήταν να λυθεί όλος ο κινητήρας και να ανακατασκευαστεί πλήρως, ενώ όλα τα υπόλοιπα εξαρτήματα πέραν του αμορτισέρ έμειναν στην άκρη. Για τη δημιουργία του πλαισίου, ο σχεδιασμός του έγινε πρώτα στο CAD (σχεδιαστικό πρόγραμμα υπολογιστή). Με μια πιο προσεκτική ματιά γίνεται αντιληπτό πως διαθέτει περισσότερες ενισχύσεις μεταξύ των δυο βασικών σωλήνων, οι οποίες έχουν αντίθετη φορά απ’ ότι είχαν αυτές του αρχικού. Το πιρούνι έχει αντικατασταθεί με ένα χειροποίητο girder που ακολουθεί την ίδια φιλοσοφία καθώς είναι ιδιαίτερα καμπυλωτό συγκριτικά με αυτά που βλέπουμε συνήθως. Αντίστοιχα και το ψαλίδι είναι όλο φτιαγμένο στο χέρι και σχεδιασμένο με τον ίδιο τρόπο, με αποτέλεσμα τα εξαρτήματα που πλαισιώνουν τον κινητήρα να απορρέουν την αίσθηση της ρευστότητας του συνόλου.

Το ρεζερβουάρ και η σέλα αποτελούνται από ένα ενιαίο κομμάτι κατασκευασμένο από carbon fibre, όπως και το μασκάκι. Η επεξεργασία και η δημιουργία ανθρακονημάτινων μερών είναι άλλη μια απ’ τις ειδικότητες που έχει αποκτήσει η Alonze Custom απ’ την πολυετή της εμπειρία. Η συναρμογή του carbon μερών πάνω στο πλαίσιο της μοτοσυκλέτας γίνεται τόσο άρτια, ενώ οι καμπύλες που σχηματίζουν την κάνουν να δείχνει σαν να έχει λιώσει απ’ τη ζέστη. Οι εξατμίσεις ολοκληρώνουν το σύνολο με το σωλήνα του πρώτου κυλίνδρου να περνά κάτω απ’ τα κάρτερ του κινητήρα και να ανεβαίνει κάθετα φτάνοντας κάτω απ’ τη σέλα και να καταλήγει στο ψηλά κάτω απ’ το πίσω μέρος και βγαίνει στην αριστερή πλευρά. Ο λαιμός εξαγωγής του δεύτερου κυλίνδρου ακολουθεί μια εξίσου πολύπλοκη διαδρομή για να έχει το ίδιο μήκος με την πρώτη, ώστε ο κινητήρας να αποδίδει σωστά. Περνά δίπλα απ’ το αμορτισέρ και από πάνω του ώστε να βγει απ’ τη δεξιά πλευρά του υποπλαισίου ακολουθώντας μια ελικοδειδή πορεία, ενώ παρατηρώντας τη μοτοσυκλέτα από πίσω είναι συμμετρική γεγονός που την καθιστά αντικειμενικά όμορφη, μιας και η συμμετρία είναι ένα από τα στοιχεία που προσμετρούν στην υποκειμενική αντίληψη καθενός από εμάς, για το τι θεωρείται όμορφο... Τέλος οι ζάντες των 19’’ προέρχονται απ’ το V-Rod της Harley και προσδίδουν μια πιο μασίφ εικόνα στο σύνολο, ενώ τα φρένα διαθέτουν πλέον τρεις δίσκους σε αντίθεση με το αρχικό μοντέλο που είχε δύο και οι δαγκάνες είναι της Brembo.

Η Alonze Custom κατάφερε είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα να παρουσιάσει μια εξαιρετικά εντυπωσιακή custom Ducati Monster 600, που ο σχεδιασμός της παραπέμπει στον Salvador Dali και στο πέρασμά της θα κάνει πολλά κεφάλια να γυρίσουν.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”