Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τον Κάτω Όλυμπο, με το enduro στον Κάτω Όλυμπο. 1983: Φοιτητής στη Λάρισα, γνωρίζω το enduro εκτός Αττικής, παρέα με τους Λαρισαίους φίλους, κι ειδικά τον Κώστα Βλασιάδη, αγωνιζόμενο και ταχύτατο εντουρά... Οι συνθήκες δεν έχουν καμία σχέση με της Αττικής. Λάσπη, ξεχασμένοι δασικοί, τέζα όλη μέρα, ξεκινάγαμε από Λάρισα πατώντας χώμα μόλις έξω από την πόλη, κι ανεβαίναμε Κάτω Όλυμπο. Συνήθως γυρνάγαμε νύχτα, με τα ασθενικά φώτα του Montesa 250 Η6 να προσπαθούν να φωτίσουν τα αγριόσκυλα που μας την έπεφταν πριν την Ροδιά...
1990: Στο ΜΟΤΟ πια, μου έρχεται ιδέα για ένα Σαββατοκύριακο enduro στον Κάτω Όλυμπο, με κατασκήνωση στο βουνό, στη βρύση του Κατή, βόλτες και πιστάκι προπόνησης το Σάββατο, με κανονικό αγώνα enduro την Κυριακή, 136 χιλιόμετρα διαδρομής σε δύο γύρους. Η παρέα του Adventure Club μαζεύεται, βρίσκουμε παλιά μονοπάτια, νέες διαδρομές, το Ψόφιο Άλογο, ο Κουκουμιάκος. Μαζεύονται 58 συμμετοχές για τον αγώνα, απ’ όλη την Ελλάδα, Σπυριδόπουλος, Τασούλης, Λαθούρης, Κόρκας, Χούντρας, Καρακίτσογλου, Τριβέλας, Αραμπατζής, Πλιάτσικα, Τυφόξυλος, Κωσταντάτος... Η μορφή του αγώνα πρωτότυπη, ένα οχτάρι που δεν συναντιόταν στο μέσον, με τα ΣΕΧ στην αφετηρία-τερματισμό, και ιδανικό χρόνο για κάθε απλή τον χρόνο του πρώτου (ταχύτερου!) συν ένα λεπτό. Όλοι οι άλλοι, που αργούσαν περισσότερο από ένα λεπτό, καπέλο! Για την ιστορία, τα μικρά, ως 250cc, τα πήρε ο Λαθούρης με Kawasaki KDX200R, όπως και την γενική, ενώ τα μεγάλα, 251+, ο Στέλιος Σπυριδόπουλος με Husaberg 501, ενισχυμένος από την προηγούμενη με το τοπικό νέκταρ της Ραψάνης, σε συσκευασία νταμιτζάνας. Έγραφε τότε στο ΜΟΤΟ ο Χούντρας: "Ο αγώνας με το μεγαλύτερο ποσοστό σε μονοπάτι που έχει γίνει ποτέ! Και τι μονοπάτι!"
1996: Mε την ίδια παρέα των Λαρισαίων, ψάξαμε επί δύο χρόνια και βγάλαμε την διαδρομή και τις ειδικές για το 1ο enduro Μετεώρων, αγώνα του Πανελληνίου πρωταθλήματος. Κι εδώ, ο κύκλος των 75 περίπου χιλιομέτρων ήταν σχεδόν όλος μονοπάτι, με ελάχιστα σημεία όπου μπορούσε να περάσει αυτοκίνητο, για πρώτη φορά σε Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Εκεί, είχαμε χρησιμοποιήσει άφθονη κορδέλα ΜΟΤΟ, με το τότε λογότυπο του περιοδικού. Η συνέχεια της ιστορίας, είκοσι χρόνια μετά...
2016: Παρακολουθώ την ομάδα Enduro Όλυμπος στο facebook, και βλέπω φωτογραφίες από την εντουρόβολτα που ετοιμάζει. Και παθαίνω σοκ! Πρώτο πλάνο, κορδέλα ΜΟΤΟ του τότε! Από είκοσι και βάλε χρόνια πριν! Και πάλι σε αγώνα enduro, και πάλι στα αγαπημένα μου δάση και χώματα του Κάτω Ολύμπου! Και φαίνεται σε άριστη κατάσταση (η ποιότητα μετράει!), την δουλειά της την κάνει ακόμα. Το μυστήριο του πως έφτασε η κορδέλα του ΜΟΤΟ να σηματοδοτεί αγώνα enduro είκοσι χρόνια μετά, λύθηκε λίγο αργότερα, όταν έμαθα πως ο Νίκος Νταούτης, της εντουροπαρέας της Λάρισας, είχε κορδέλα ΜΟΤΟ φυλαγμένη από το 1996! Κι έπιασε τόπο!
Stark Varg EX: Παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου από τα Temu - Λέει ότι το έκανε, αλλά υπάρχει μεγαλύτερο [Video]
Η ανωτερότητα των ηλεκτρικών κινητήρων που ευαγγελίζεται η εταιρεία σηκώνει συζήτηση - Όπως και το ρεκόρ που ισχυρίζεται
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
10/12/2025
Η Stark Future πραγματοποίησε ανάβαση στο υψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, Los Ojos del Salado, φτάνοντας σε υψόμετρο 6.721 μέτρων με τον Ελβετό αναβάτη Jiri Zak επάνω στην ηλεκτρική Varg EX και διατυμπανίζει ότι έσπασε το ρεκόρ για την υψηλότερη ανάβαση με μοτοσυκλέτα που ανήκει στη Yamaha και τον Pol Tarres. Τα δεδομένα την διαψεύδουν.
Εν συντομία: Υπάρχει ένα κωνικό ηφαίστειο που προσφέρεται για αναβάσεις οχημάτων εξαιτίας της ομαλότητάς του και τις εύκολης προσέγγισης με αυτοκίνητο μέχρι περίπου τα 5.000 μέτρα. Εδώ και μία εικοσαετία, 9 στους 10 που θέλουν να σπάσουν το συγκεκριμένο ρεκόρ, επιλέγουν το συγκεκριμένο βουνό και σε ότι αφορά τις μοτοσυκλέτες κολλάνε σε ένα σημείο της σάρας που βυθίζει την μοτοσυκλέτα και έτσι κανείς δεν έχει σπάσει το όριο των 7.000 μέτρων, ενώ είναι αρκετά εύκολο (συγκριτικά και μόνο η λέξη "εύκολο") να φτάσουν στα 6.500 μέτρα.
Ο Tarres επιχείρησε με Tenere και έκανε ρεκόρ δικύλινδρων αλλά επιχείρησε και με YZ450 και έφτασε ψηλότερα από όλους. Εκείνο το ρεκόρ ΔΕΝ έχει σπάσει ακόμη. Η Yamaha το έχει επικοινωνήσει και διάφοροι οργανισμοί καταγραφής ρεκόρ περιμένουν ακόμη να το πιστοποιήσουν. Διασημότερος όλων είναι τα Guinessφυσικά που δεν τα βρήκαν με την Yamaha στην δήλωση του ρεκόρ και δεν έχουν συμπεριλάβει στην λίστα τους την προσπάθεια του Tarres. Η Stark Varg ποντάρει ότι θα μπει στην λίστα αυτή, όμως αυτό δεν σημαίνει πως το YZ450 της Yamaha δεν έχει φτάσει ψηλότερα. Αν η Stark Varg έκανε λόγο για ρεκόρ ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, δεν θα ήταν πρόβλημα. Δηλώνοντας πως έχει πάει ψηλότερα από όλους και μάλιστα πως αυτό συνέβη γιατί δεν έχει τα "προβλήματα των κινητήρων εσωτερικής καύσης σε μεγάλα υψόμετρα" είναι ένα σημαντικό ατόπημα.
Ακόμη και αν οι Ισπανοί δεν θέλουν να υπολογίσουν το ρεκόρ του YZ450, υπάρχει άλλο ρεκόρ μόλις 40 μέτρων που αναγνωρίζεται και από τα Guinessμε μόλις διψήφια διαφορά, οπότε ο τονισμός της προσπάθειας ως κάτι που μόνο μία ηλεκτρική μπορεί να κάνει είναι διπλά άτοπος.
Πιο αναλυτικά:
Το μόνο σίγουρο πως ανεβαίνοντας αναπνέει ένας κινητήρας δυσκολότερα. Έχουμε φτάσει εντός Ελλάδας τα 2.810 με τέσσερις μοτοσυκλέτες, ΤΕΥΧΟΣ #625 Δεκέμβριος 2021, και τα 1.301 κυβικά δεν είχαν κανένα θέμα, τα μικρότερα είχαν χάσει λίγη από την δύναμη τους.
Στο Νεπάλ οδηγώντας στα 5.200 μέτρα το πρόβλημα των 400 κυβικών ήταν ακριβώς το ίδιο με πριν, δεν υπήρχε σημαντική διαφορά. Δεν έχουμε οδηγήσει πάνω από τα 6.000 μέτρα εδώ στο MOTO, αλλά το μόνο σίγουρο, μιλώντας και με τον Tarres, είναι πως κάθε 100 μέτρα είναι και σημαντική η διαφορά ιδιαίτερα αν μιλάμε για ταχεία άνοδο, όπως συμβαίνει στην συγκεκριμένη περίπτωση που απαιτεί δηλαδή μπόλικο γκάζι.
Ο Jiri Zak θα ποντάρει στο ότι Guiness δεν έχουν ακόμη αναγνωρίσει την προσπάθεια της Yamaha - Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν έχει γίνει
Τα ψηλά βουνά είναι απαιτητικά με τα μέλη των αποστολών να χρειάζονται εβδομάδες σταδιακής προσαρμογής για να εγκλιματιστούν στην οροσειρά των Άνδεων. Ακόμη και με την απίστευτη φυσική κατάσταση των κορυφαίων αθλητών τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Το μεγάλα υψόμετρα μπορούν να λυγίσουν τους περισσότερους ανθρώπους με την “ασθένεια του υψομέτρου” να είναι μόνιμος σύντροφος για τις ομάδες που επιχειρούν σε αυτά. Χιονοπτώσεις, κατολισθήσεις, ισχυροί άνεμοι, χαμηλές θερμοκρασίες, απότομές κόψεις, παγωμένα τμήματα και σάρες περιπλέκουν την αναζήτηση και τελική επιλογή βέλτιστης διαδρομής. Ξεκινώντας από το Καταφύγιο Murray στα 4.522 μέτρα, οι δυσκολίες των εγχειρημάτων αυτών είναι δυσκολότερες από όσο οι περισσότεροι φανταζόμαστε.
Το πνεύμα της δημοσίευσης δεν είναι να μειωθεί καμία από τις απόπειρες που καταβάλλουν κατασκευαστές και εταιρείες, επιτυχημένες ή όχι, αλλά μια διευκρίνηση στο τι έχει έως τώρα επιτευχθεί, το οποίο είναι και αντίθετο με τους ισχυρισμούς της Stark Varg για νέο παγκόσμιο ρεκόρ.
Το απόλυτο ρεκόρ υψομέτρου διατηρεί ο Pol Tarres από το 2024 όταν στο πλαίσιο της αποστολής της Yamaha, ανέβηκε έως τα 6.756μέτρα με ένα cross country YZ450FX, ξεπερνώντας το ρεκόρ των 6.546 μέτρων που είχε κάνει ο Jiri Zak με ένα ΚΤΜ 450 τo 2020.
Στην ίδια αποστολή ο Ισπανός αναβάτης επέκτεινε το ήδη δικό του ρεκόρ ανάβασης σε υψόμετρο για πολυκύλινδρημοτοσυκλέτα από τα 6.157,5 μετρά (YamahaTenere 700 - 2022), στα 6.677μέτρα, ξανά με ένα YamahaTenere700.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως ένα ρεκόρ δεν καταγράφεται μονάχα από τα GuinessRecordsκαθώς η συγκεκριμένη εταιρεία και οι διαδικασίες της δεν είναι ο μοναδικός "θεματοφύλακας" ρεκόρ στον κόσμο.
Σύμφωνα με αυτήν πάντως, το υψηλότερο υψόμετρο που επιτεύχθηκε ποτέ με μοτοσικλέτα είναι τα 6.639 μέτρα και καταγράφηκε από τους Francisco Rencoret, Max Rencoret και Tomás Rencoret, στις 25 Νοεμβρίου 2025, με την ομάδα (πατέρας και δύο γιοι) να σημειώνει νέο παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου οδηγώντας τις μοτοσυκλέτες τους έως τα 6.639,976 μέτρα, πάλι στο Ojos del Salado, το ψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, χωρίς να γίνεται αναφορά στις μοτοσυκλέτες.
Η προσπάθεια κεφαλαιοποίησης του εγχειρήματος από το τμήμα marketingτης StarkFuture είναι τουλάχιστον προβληματική, παρουσιάζοντας την ανωτερότητα των ηλεκτροκινητήρων έναντι των συμβατικών, εσωτερικής καύσης, λόγω της μη εξάρτησης τους από την περιεκτικότητα του ατμοσφαιρικού αέρα σε οξυγόνο που χρειάζεται ο θερμικός κινητήρας για να λειτουργήσει σωστά κατά την καύση του μίγματος. Τι κάνει δηλαδή νιάου νιάου στα κεραμίδια.
Την ίδια στιγμή η Starl Varg φυσικά και “ξεχνάει” να αναφερθεί στα ζητήματα αυτονομίας και ανεφοδιασμού της μοτοσυκλέτας της, το ντύσιμο των μπαταριών με αλουμινοκουβέρτες (φαίνεται στις φωτογραφίες) για την διατήρηση της θερμότητας που απαιτείται ώστε λειτουργούν οι μπαταρίες και κυρίως το γεγονός ότι δεν πρόκειται για ένα απόλυτο ρεκόρ υψομέτρου, αλλά για την καλύτερη επίδοση ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, έως τώρα. Χώρια που για να φτάσει εκεί η ηλεκτρική της μοτοσυκλέτα χρειάστηκαν άλλα οχήματα με θερμικούς κινητήρες για να τη μεταφέρουν εκεί πάνω, αλλά και για να την φέρουν ξανά κάτω... Άρα για ποια ακριβώς "νίκη" των ηλεκτρικών έναντι των συμβατικών μοτοσυκλετών υπερηφανεύεται;
Ακόμα και άγοντας όμως την ανάβαση του Tarresμε το YZ450FX -το ρεκόρ περιμένει επικαιροποίηση- είναι όντως τόσο μεγάλη επιτυχία για ένα αγωνιστικό enduro, ακόμα και εάν αυτό είναι ηλεκτρικό, το να ξεπεράσει ένα μεσαίο on-off για μόλις 44 μέτρα;