Moto Morini VS Κινέζων

Από τον

Μπάμπη Μέντη

8/1/2018

Σας είχαμε πει την περασμένη εβδομάδα ότι η κινέζικη εταιρεία Shineray παρουσίασε τον πρώτο V2 κινητήρα τους, ο οποίος θα παραχθεί σε εκδόσεις 350, 550, 850 και 1200 κυβικών. Επίσης σας είχαμε πει ότι η Shineray έχει υπό την ιδιοκτησία της, την ιταλική εταιρεία SWM, αλλά και ότι πουλάει κινητήρες σε οποιονδήποτε της το ζητήσει και μάλιστα σε οποιαδήποτε ποσότητα. Όμως ο κινητήρας αυτός μοιάζει εξωτερικά τουλάχιστον, ολόιδιος με τον κινητήρα της Moto Morini που τον ονομάζει Bialbero 1200 CorsaCorta και έχει σχεδιαστεί από τον Franco Lambertini, και μάλιστα δεν πέρασε απαρατήρητο από κάποιους αναγνώστες.

Όπως ήταν φυσικό με την κατάσταση που επικρατεί στο internet, αυτή η ομοιότητα ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι από άρθρα στον ιταλικό και διεθνή τύπο που ήθελαν τους Ιταλούς να έχουν συνεργασία ή να έχουν εξαγοραστεί από του Κινέζους με αντάλλαγμα το δικαίωμα κατασκευής του κινητήρα τους ή τέλος πάντων της τεχνογνωσία τους γύρο από τους μεγάλου κυβισμού V2 κινητήρες (… κι όχι μόνο, αφού ο Franco Lambertini είχε σχεδιάσει έως και V8 κινητήρα για την Ferrari). Αυτό είναι το ένα σημείο της υπόθεσής αυτής, πως βρέθηκαν site που από τις φωτογραφίες και μόνι, χωρίς άλλη ενημέρωση, έχτισαν ολόκληρη ιστορία για εξαγορές και συνεργασίες.

Απλά για άλλη μια φορά οι Κινέζοι απλώς “έκλεψαν” ή “αντέγραψαν” τον ιταλικό κινητήρα χωρίς να πάρουν την άδεια κανενός. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Moto Morini να στείλει επιστολή σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν έχει κανενός είδους σχέση με την Shineray και την SWM, αλλά και ότι έχει αναθέσει σε δικηγόρο να κινηθεί νομικά εναντίον των Κινέζων.

Εδώ επίσης να προσθέσουμε ότι η εμπειρία μας έχει δείξει, πως τα περισσότερα κινέζικα αντίγραφα ιαπωνικών κινητήρων, για παράδειγμα, απλώς μοιάζουν με τα γνήσια, αλλά στην πραγματικότητα δεν ταιριάζει ούτε μία βίδα! Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν ταιριάζουν ούτε και τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά ή οι αριθμοί απόδοσης, και καθίσταται πραγματικά δύσκολο για τα ιαπωνικά εργοστάσια να δικαιωθούν στα δικαστήρια και να αποδείξουν ότι έπεσαν θύματα απάτης.

Ο σχεδιασμός και η κατασκευή ενός κινητήρα είναι το ακριβότερο κομμάτι της διαδικασίας παραγωγής μιας νέας μοτοσυκλέτας. Αν ξεκινήσεις από ένα λευκό χαρτί, μπορείς εύκολα να ξεπεράσεις τα 20-30 εκατομμύρια ευρώ μέχρι να φτάσεις στο σημείο να βάλεις σε παραγωγή έναν κινητήρα που να καλύπτει όλες τις προδιαγραφές του πλανήτη.

Οπότε ακόμα κι αν αποδειχτεί ότι οι Κινέζοι έχουν αντιγράψει πλήρως τον κινητήρα κι αναγκαστούν να πληρώσουν πρόστιμο στους Ιταλούς, στην πράξη η διαδικασία αυτή θα τους έχει κοστίσει σημαντικά λιγότερο, ενώ θα έχουν γλιτώσει και τα δύο ή τρία χρόνια που απαιτείται για τον σχεδιασμό και την κατασκευή ενός νέου κινητήρα…

Ακολουθεί η επίσημη ανακοίνωση της Moto Morini:

NO AGREEMENT BETWEEN MOTO MORINI AND SHINERAY / SWM

Trivolzio, 5 January 2018 - Moto Morini officially and strongly denies any kind of news published in the press concerning an agreement with Chinese Shineray or SWM for the supply of our Bialbero 1200 CorsaCorta engine. Neither is there a joint development of the two-cylinder, cited by some newspapers, nor any collaboration for the supply of the same. The exclusive ownership of the Bialbero 1200 CorsaCorta engine is Moto Morini who designed and updated it over the years, up to the latest evolution to the Euro 4 standard.

Although Moto Morini is attentive to the market and to possible collaborations, it has already instructed its lawyers to protect the intellectual property of the company, assess any damage that may arise from these statements without any basis and take any and all necessary action against those who disseminated them in complete decisional autonomy.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”