MRCG - Ρεπορτάζ από την 3η Συνάντηση

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

25/4/2016

Η τρίτη συνάντηση του Facebook group – MRCG (Motorcycle Restoring and Customizing Greece) έγινε το Σάββατο 23 Απριλίου στον Ωρωπό, όπου παραβρέθηκαν πάρα πολλά μέλη και τελικά εξελίχθηκε σε μία από τις καλύτερες μοτοσυκλετιστικές συγκεντρώσεις που έχουν γίνει εδώ και πολύ καιρό. Προσωπικά θα την θεωρήσω καλύτερη και από πανελλήνια συγκέντρωση, την στιγμή που έχω πάει στις τελευταίες δεκαέξι ή δεκαεπτά, αν συγκρίνω απλά και μόνο το κλίμα που επικρατούσε, αφού διαφέρουν σ’ ένα σωρό πράγματα με πρώτο και καλύτερο την διάρκεια διεξαγωγής.

Η ωραιότερη απορία διατυπώθηκε, ως συνήθως, από άνθρωπο που δεν έχει σχέση ούτε με μοτοσυκλέτες, ούτε φυσικά και με το group και είναι το καλύτερο έναυσμα για μία μικρή εισαγωγή: «Καλά και τι θα κάνετε εκεί, γιατί να μαζευτείτε;»

Απορίες βέβαια είχαν και οι κάτοικοι, καθώς με το που φτάνω, γίνεται ο παρακάτω διάλογος από οδηγό αυτοκινήτου που ξαφνικά είδε εκατοντάδες μοτοσυκλέτες να έχουν στενέψει τον παραλιακό δρόμο και κάτι ηχεία και κιθάρες στην παραλία:

«Τι συναυλία έχει, ποιος θα τραγουδήσει;»

«Τα μηχανάκια» του λέω με χαμόγελο, αλλά δεν…

«Ναι τα βλέπω τα μηχανάκια, αλλά ποιος θα έρθει; Ροκάς;»

«Τα μηχανάκια θα τραγουδήσουν, για αυτά γίνεται η εκδήλωση, είναι δύσκολο να το καταλάβεις όμως ό,τι βλέπεις είναι ουσιαστικά μία παρέα, μπες και στο MRCG…» αλλά είχε ήδη φύγει έχοντας μία γκριμάτσα απορίας.. Χωρίς συναυλία τι θέλουν όλοι αυτοί!

Το MRCG είναι μία παρέα που αυξάνεται σε μέγεθος μ’ έναν από τους ταχύτερους ρυθμούς για τα ελληνικά δεδομένα και καθημερινά τα μέλη αυτής της παρέας συναντιούνται και ανταλλάσσουν απόψεις στο Facebook. Παίρνουν ιδέες και βρίσκουν λύσεις για όλα όσα θέλουν να κάνουν στις μοτοσυκλέτες τους και συχνά γίνεται κάτι μαγικό: Χαρίζουν ο ένας στον άλλο όσα χρειάζονται.. ενίοτε και μοτοσυκλέτες ολόκληρες! Με αυτό τον τρόπο έχει φτιαχτεί μία κοινότητα, μία παρέα ανθρώπων με κοινά γούστα και εικόνες, όπου κυριαρχεί το «φτιάξ’το μόνος σου» και «να πεθάνουν τα σκούτερ». Εμπνευστής και ψυχή της παρέας αυτής είναι ο Λάζαρος Αλεξάκης, ο άνθρωπος που υπογράφει την τελευταία σελίδα του MOTO μία δεκαετία τώρα, και θωρεί τις παλιότερες μοτοσυκλέτες, όπως ο γλύπτης ένα κομμάτι μάρμαρο.. Θέλοντας να βρει περισσότερους με την ίδια ιδεολογία, δημιούργησε την ομάδα στο Facebook - και ευτυχώς έθεσε τις κατευθυντήριες γραμμές από πολύ νωρίς, καθώς σύντομα το πράγμα αυτό μεγάλωσε με ρυθμό που κανείς δεν περίμενε.

 

Ως ένα από τα πρώτα μέλη της ομάδας, έχω παρευρεθεί στις συναντήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής, ώστε να μπορώ να πω με βεβαιότητα, πως από εδώ και πέρα χάνεται η έννοια του ραντεβού της παρέας και πλέον ισχύουν τα μεγέθη μίας συγκέντρωσης. Επειδή δεν κόβονται εισιτήρια και δεν υπάρχει είσοδος και άλλα τέτοια γραφικά και ωραία, που δεν έχουν χώρο σε μία παρέα αλλά σε κάτι τελείως διαφορετικό, δεν είναι και εύκολο να υπολογίσει κανείς πόσοι ήταν στην πραγματικότητα αυτοί που παρευρέθηκαν. Με βάση ένα ρεαλιστικό νούμερο όμως, μιλάμε για 800 – 1000 μοτοσυκλέτες που από το απόγευμα έρχονταν και έφευγαν, κάνοντας τους κατοίκους του Ωρωπού να απορούν μέχρι αργά το βράδυ, για το ποιος θα τραγουδήσει στα μηχανήματα που έβλεπε στημένα στην παραλία.

Ευγενική χορηγία συγκεκριμένων μελών, όλα όσα στήθηκαν και κουβαλήθηκαν. Ένα τεράστιο πανό είχε τυπωθεί στην Θεσσαλονίκη μπροστά στο οποίο ένας φωτογράφος, επίσης αφιλοκερδώς, φωτογράφιζε όσους ήθελαν να έχουν ένα αναμνηστικό και μάλιστα με άψογο αποτέλεσμα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όλοι όσοι ήρθαν, το έπραξαν έχοντας λίγο-πολύ την ίδια οπτική κι αυτό βοήθησε ώστε να υπάρχει ένα υπέροχο κλίμα, που σπάνια συναντάς.

 

 

Όπως ακριβώς γίνεται την πρώτη φορά που ένας φίλος σε καλεί για μία μπύρα το βράδυ, για να γνωρίσεις μία νέα παρέα με τύπους που έχουν τα ίδια μ’ εσένα μυαλά, με την ίδια ακριβώς όρεξη ήρθαν και τα μέλη του MRCG στην τρίτη τους συνάντηση. Ήταν η ευκαιρία να δουν από κοντά ανθρώπους με τους οποίος συνομιλούν γραπτώς και να ζωντανέψουν ορισμένες από τις φωτογραφίες που έβλεπαν τόσο καιρό, ακούγοντας και πολλές φορές… μυρίζοντας τα μηχανάκια! Τι περισσότερο να ζητήσει κανείς και πόσο δύσκολο να εξηγήσεις σε κάποιον που δεν ξέρει, την αξία αυτής της συνάντησης. Είδα να δημιουργούνται πολλά πηγαδάκια και να εξελίσσονται παράλληλες ιστορίες. Μέχρι και διαφορές λύθηκαν επί τόπου: «θυμάσαι εκείνο που είχες πει;» «έχεις δίκιο, άλλη φορά θα βάζω ένα εμοτζι να μην παρεξηγούμαστε»!

Από την κυρία που καπνίστηκε με διχρονίλα, μέχρι την συμφωνία αγοραπωλησίας που παραλίγο να κλείσει επί τόπου, η συγκέντρωση του MRCG είχε τόσα πολλά που στο τέλος ο καθένας, για διαφορετικούς λόγους, πέρασε εκπληκτικά. Και όλοι μαζί για τον ίδιο, γιατί είναι όλοι τους μία τεράστια παρέα.

Υπήρχε επίσης και μία ακόμη πρωτοπορία για την συγκέντρωση αυτή. Μαζεύτηκαν τόσες πολλές μοτοσυκλέτες χωρίς να υπάρχει κανένα –απολύτως- ευτράπελο. Στο επίκεντρο ήταν οι μοτοσυκλέτες, η δουλειά που είχε κάνει ο καθένας στην δική του νιώθοντας περήφανος, και όχι η επίδειξη ικανοτήτων. Παραδειγματισμένοι από το ζωικό βασίλειο, δύο τοπικοί ήρωες ένιωσαν την υποχρέωση να προστατεύσουν την περιοχή τους κάνοντας λίγη φασαρία, καθώς χωρίς να το περιμένουν είδαν μπροστά τους όλο αυτόν τον κόσμο, και κάποιος από την παρέα μπήκε στον κόπο να απαντήσει. Μαζί μ’ ένα μικρό burnout αργά το βράδυ, αυτά ήταν όλα κι όλα όσα συνέβησαν και ουδεμία σχέση έχουν με τα περιστατικά που υπάρχουν, όταν συγκεντρώνονται πολλές μοτοσυκλέτες και μπόλικος εγωισμός, σε ένα στενό χώρο…

Στήθηκε κάτι χωρίς οργάνωση, χωρίς υπευθύνους, κι αυτό είναι από μόνο του υπέροχο και ταυτόχρονα σπάνιο για την Ελλάδα. Κι όπως ακριβώς συμβαίνει με τα όμορφα πράγματα σ’ αυτό τον τόπο, κάποιος βρέθηκε να προσπαθήσει να υποβιβάσει την αξία μίας συνάντησης που γίνεται μόνη της, από τον κόσμο τον ίδιο. Υπάρχουν λέσχες μοτοσυκλέτας που έχουν πολύ καιρό να δουν μία συγκέντρωση με αυτό το μέγεθος και αντιδρούν με άκομψο τρόπο, μόλις βλέπουν ότι κάτι μπορεί να γίνει μόνο του, χωρίς κανείς να βγάλει λεφτά. Πολλές φορές, αυτός ήταν ο βασικός λόγος για να γίνει μία εκδήλωση… Έχω περάσει από τουλάχιστον πέντε λέσχες πανελλαδικά ως ενεργό μέλος, κι άλλες τόσες ως σποραδικός επισκέπτης και είμαι μάρτυρας σε κάθε μία από αυτές για την ύπαρξη τουλάχιστον μίας δικαστικής διαμάχης. Κοινός παρονομαστής; Τα χρήματα που έβγαιναν από εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να κατανοήσει κανείς, την καχυποψία με την οποία αντέδρασαν μέλη άλλης λέσχης, όταν είδαν να οργανώνεται μία συγκέντρωση χωρίς κανείς να βάζει χρήμα στην τσέπη. Θεώρησαν βέβαιο πως ο «διοργανωτής» είχε όφελος, χωρίς όμως να έχουν καμία εικόνα, μονάχα όσα προφανώς θεωρούν δεδομένα, από προσωπική εμπειρία… Πώς αντέδρασε η παρέα του MRCG σε αυτό και στην περίπτωση που κάποιος αναζητούσε έναν υπεύθυνο; Με το χιούμορ που την διακρίνει. Αστειεύτηκαν ότι υπεύθυνος της συγκέντρωσης είναι ο «Βασίλης» και αρκετοί από αυτούς εμφανίστηκαν με μπλούζες που έγραφαν «Εγώ είμαι ο Βασίλης». Άντε μετά να βρεις την άκρη…

 

φωτογραφίες: MRCG

Υ.Γ: Κανείς τελικά δεν ξέρει τι έγινε με "πέρκερ" (κωδική ονομασία της ομάδας για τα burger) πόσο κόστιζαν - κατά μέσο όρο- και που εξαφανίζονταν οι παραγγελίες, αν και η εσωτερική έρευνα στοχοποιεί συγκεκριμένα μέλη...

Ετικέτες

Tamiya: 'Εφυγε από τη ζωή στα 90 ο πρόεδρος της, Shunsaku Tamiya

Το "αιώνιο παιδί" που έκανε την οικογενειακή εταιρεία μοντελισμού μια από τις πιο γνωστές παγκοσμίως
Tamiya
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

25/7/2025

Η Tamiya ανακοίνωσε τον θάνατο του πρώην προέδρου της, Shunsaku Tamiya του ανθρώπου που συνέβαλε καθοριστικά ώστε η γνωστή εταιρεία ειδών μοντελισμού και τηλεκατευθυνόμενων να εξελιχθεί σε παγκόσμιο brand.

Η ανακοίνωση έγινε στις 23 Ιουλίου με τον  Shunsaku Tamiya να φεύγει από αυτόν τον κόσμο πέντε μέρες νωρίτερα στις 18 Ιουλίου. Σύμφωνα με δική του επιθυμία του, πραγματοποιήθηκε ήδη ιδιωτική τελετή, ενώ η εταιρεία ανέφερε πως σύντομα θα ανακοινωθούν πληροφορίες για εκδηλώσεις μνήμης.

Γεννημένος το 1934 στην πόλη Shizuoka, ο Shunsaku Tamiya ασχολήθηκε από μικρή ηλικία με την κατασκευή μοντέλων. Σε παλαιότερη συνέντευξή του, είχε περιγράψει τον ενθουσιασμό που ένιωθε βλέποντας τα μοντέλα του να "ζωντανεύουν". Το 1958, μετά την αποφοίτησή του από το Waseda University, εντάχθηκε στην οικογενειακή επιχείρηση Tamiya Shoji LLC. Δύο χρόνια αργότερα ανέλαβε το τμήμα σχεδιασμού προϊόντων, με την παραγωγή να επικεντρώνεται αρχικά σε ξύλινα μοντέλα, πριν στραφεί στα πλαστικά κιτ.

Tamiya

Η διεθνής αναγνώριση

Η μεγάλη ώθηση για τη διεθνή αγορά ήρθε το 1968, όταν η εταιρεία συμμετείχε για πρώτη φορά στη διεθνή έκθεση παιχνιδιών της Νυρεμβέργης στη Γερμανία. Το 1978, ο Shunsaku Tamiya διαδέχθηκε τον πατέρα του στην προεδρία και καθοδήγησε την Tamiya προς μια περίοδο μεγάλης άνθησης.

Μεταξύ των πιο γνωστών προϊόντων της είναι το Porsche 934 Turbo, το πρώτο ηλεκτρικό τηλεκατευθυνόμενο (RC) αυτοκίνητο της εταιρείας, που κυκλοφόρησε το 1976, καθώς και τα Mini 4WD racers του 1982, που σημείωσαν τεράστια επιτυχία σε παγκόσμιο επίπεδο.

Tamiya

Η διοίκηση της εταιρείας έχει περάσει πλέον στη νέα γενιά, με τον Nobuo Tamiya, σύζυγο της εγγονής του Shunsaku, να αναλαμβάνει την προεδρία από το 2024.

Η κληρονομιά του Shunsaku Tamiya παραμένει ζωντανή όχι μόνο μέσα από τα προϊόντα που ανέπτυξε αλλά και μέσα από τη συμβολή του στη διάδοση της κουλτούρας των μοντέλων σε παγκόσμιο επίπεδο.

Tamiya