Νέο "σπίτι" για τo BMW Group Classic

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

30/5/2014

Η BMW ολοκλήρωσε πριν από λίγες μέρες την αγορά γης στο Μόναχο, την έδρα της εταιρείας. Πρόκειται για μια έκταση 13 στρεμμάτων, η οποία περιλαμβάνει το πρώτο εργοστάσιο της Βαυαρικής φίρμας. Αυτές οι εγκαταστάσεις, που μέχρι σήμερα ήταν στην ιδιοκτησία της εταιρείας κατασκευής φρένων Knorr-Bremse AG, θα αποτελέσουν την νέα έδρα του BMW Group Classic, του τμήματος που ασχολείται και με την κατασκευή εξαρτημάτων για τα κλασσικά οχήματα της BMW.
Η BMW, που γιόρτασε πέρσι τα 90 της χρόνια ως κατασκευαστής μοτοσυκλετών, ξεκίνησε την παραγωγή της το 1932 με το δημοφιλές R32, ενώ το 1929 ξεκίνησε την παραγωγή αυτοκινήτων όταν αγόρασε την Fahrzeugfabrik Eisenach, η οποία μέχρι τότε έφτιαχνε τα Austin Seven με την άδεια της Βρετανικής εταιρείας, με την ονομασία Dixi.
Η αρχική της όμως δραστηριότητα ξεκίνησε το 1916 στο Μόναχο, ως κατασκευαστής κινητήρων για αεροσκάφη, και το κτίριο που αγόρασε πρόσφατα η BMW είναι το πρώτο της εργοστάσιο στο οποίο φτιάχνονταν αυτοί οι κινητήρες από το 1918 ως το 1920, οπότε και το πούλησε στην Knorr-Bremse για να μετακομίσει στην Lerchenauerstrasse που βρίσκεται μέχρι σήμερα.


Η κοντινή απόσταση του παλιού εργοστασίου με το αρχηγείο των "τεσσάρων κυλίνδρων" της BMW, το μουσείο της και το εργοστάσιό της, το χαρακτηρίζει ως μια ιδανική τοποθεσία για να στεγαστεί το project των κλασσικών οχημάτων της εταιρείας, καθώς η BMW πέρα από το μέλλον εστιάζει και στο παρελθόν της, με το BMW Group Classic να είναι υπεύθυνο για όλες τις δραστηριότητες που αφορούν τα ιστορικά μοντέλα της: Το μουσείο με τα πάνω από 1.000 εκθέματα, το αρχείο της, τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις της BMW Mobile Tradition και την παροχή ανταλλακτικών σε ιδιοκτήτες ιστορικών μοντέλων που θέλουν να κάνουν ανακατασκευή στις μοτοσυκλέτες τους. Οι δυνατότητες που υπάρχουν μέσα από το site της BMW Group Classic (www.shop.bmw-classic.com), ακόμη και για ιδιώτες, είναι τεράστιες, καθώς υπάρχουν αναλυτικά τα εξαρτήματα για πάρα πολλά μοντέλα από τη δεκαετία του '50 κι έπειτα, με τα parts list, αναλυτικότατα και μεταφρασμένα στα ελληνικά! Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι εκεί μπορεί κάποιος να βρει το λαστιχάκι που πατάει το κοντέρ του R25/2 του 1956, με κόστος 1,62 ευρώ, ή ένα πλήρες πίσω σελάκι για R51, το οποίο κοστίζει 274,41 ευρώ.
Η εταιρεία, λοιπόν, θέλει να συγκεντρώσει όλες αυτές τις δραστηριότητες κάτω από μία στέγη, και δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη επιλογή –για ιστορικούς λόγους- από τον τόπο του πρώτου της εργοστασίου.

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…