Θέλει 8.000 ευρώ για ένα 50αρι Honda

Και είναι μεταχειρισμένο!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

10/1/2019

Κάποτε τα μεταχειρισμένα από την Ιαπωνία ήταν η μοναδική επιλογή για να αγοράσεις φτηνά να υψηλής τεχνολογίας τετρακύλινδρη μοτοσυκλέτα, έστω κι αν είχε μόλις 400 κυβικά. Σήμερα όμως φαίνεται πως έχουν αλλάξει τα πράγματα, καθώς για ένα μεταχειρισμένο αεροψυκτό 50άρι ζητάνε 8.000 ευρώ!

Φυσικά όσοι γνωρίζουν κάτι παραπάνω για το συγκεκριμένο 50άρι της Honda, μπορούν να καταλάβουν γιατί η τιμή του είναι τόσο υψηλή. Πρόκειται για το Dream 50 (AC15), που η Honda έβγαλε στην παραγωγή στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με μοναδικό στόχο θα θυμίζει στους οπαδούς της (και όχι μόνο…) την ένδοξη εποχή των Grand Prix της δεκαετίας του ’60.

CR 110 1962

Το Dream 50 ήταν από την αρχή ένα πανάκριβο 50άρι και γι΄αυτό δεν ήρθαν πολλά στην Ευρώπη. Ο λόγος ήταν πως η Honda δεν αρκέστηκε σε μια απλή αισθητική ομοιότητα με τις μοτοσυκλέτες των GP του 1960, αλλά σχεδίασε και κατασκεύασε έναν μοναδικό κινητήρα, αποκλειστικά για αυτό το μοτοσυκλετάκι. Κι όπως όλοι ξέρουμε, όταν ένας κινητήρας σχεδιάζεται και χρησιμοποιείται για ένα μόνο μοντέλο και μάλιστα περιορισμένης παραγωγής, η τιμή πώλησης εκτοξεύεται στα ύψη.  Ο συγκεκριμένος αερόψυκτος μονοκύλινδρος, τετράχρονος κινητήρας, έχει δύο επικεφαλείς εκκεντροφόρους και έξι ταχύτητες, όπως ακριβώς και το CR110 Super Cub του 1960, από το οποίο άντλησε η Honda την έμπνευσή της για τον σχεδιασμό του Dream 50. Η ιπποδύναμη ήταν στους 5,6 ίππους στις 10.500 στροφές και το βάρος στα 88 κιλά.

HRC Dream 50R (AR02) 2004

Το  HRC έφτιαξε μια αγωνιστική έκδοση Dream 50R  (AR02) χωρίς εξοπλισμό δρόμου, με βάρος μόλις 71 κιλά και ιπποδύναμη στους 7 ίππους στις 13.500 στροφές! Με αυτά τα αγωνιστικά μοτοσυκλετάκια διοργάνωναν οι αντιπρόσωποι της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ κύπελλα ενιαίου τύπου. Για όποιον ενδιαφέρεται να αποκτήσει το ακριβότερο 50άρι παραγωγής, το συγκεκριμένο Dream 50 είναι μοντέλο 1991, βρίσκεται στην Ιταλία και πωλείται από την εταιρεία Ruote da Sogno. Δυστυχώς δεν λέει πόσα χιλιόμετρα έχει στην πλάτη του, ενώ οι τεχνικές πληροφορίες που δίνει έχουν λάθη και δεν είναι αξιόπιστες…

Suzuka 8 Hours: Ο Johann Zarco μιλά για απίστευτα δύσκολες συνθήκες αγώνα

Η Honda HRC και ο Johann Zarco ήταν και πάλι στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου
Zarco
Από τον

Παύλο Καρατζά

5/8/2025

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, οι Johann Zarco και Takumi Takahashi ανέβηκαν στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου της Suzuka 8 Hours, κατακτώντας παράλληλα την 4η συνεχόμενη νίκη της Honda HRC στον εμβληματικό αγώνα.

Η Honda επέλεξε να συμμετέχει με μόλις δύο αναβάτες την φετινή χρονιά, τους Johann Zarco και Takumi Takahashi. Η συγκεκριμένη επιλογή μόνο εύκολη δεν ήταν, καθώς το δίδυμο χρειάστηκε να οδηγήσει για σχεδόν τέσσερις ώρες ο καθένας σε σύγκριση με τις άλλες ομάδες που είχαν διαθέσιμους τρεις αναβάτες.

Η ομάδα της Honda κατάφερε να πάρει την καρό σημαία με διαφορά 34 δευτερολέπτων από την εργοστασιακή ομάδα Yamaha Racing Team.

Ο Johann Zarco δήλωσε: “Οι 8 ώρες Suzuka είναι ένας αγώνας που απολαμβάνω πολύ και το να βρίσκομαι στην καλύτερη μοτοσυκλέτα, μια μοτοσυκλέτα που είναι ευχάριστη να οδηγείς, είναι απολύτως σπουδαίο. Ταυτόχρονα, σήμερα ήταν τόσο, μα τόσο δύσκολο, σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Κατάφερα να διατηρήσω τον έλεγχο στην πίστα, όπως περίμενα, αλλά η ξεκούραση μεταξύ των sessions ήταν πολύ πιο δύσκολη από ό,τι πίστευα. Στη συνέχεια, την τελευταία ώρα, βγήκε ένα αυτοκίνητο ασφαλείας και πρόσθεσε μερικούς επιπλέον γύρους στην τελευταία περίοδο που ήταν στην πίστα ο Takumi, γεγονός που μου έδωσε λίγο περισσότερο χρόνο για να ξεκουραστώ. Όταν ήρθε η στιγμή να οδηγήσω, βγήκε άλλο ένα αυτοκίνητο ασφαλείας και με βοήθησε να επανέλθω σιγά σιγά στο ρυθμό μου, οπότε τελικά όλα πήγαν πολύ καλά.”

Στην συνέχεια είπε πως ο Takumi ήταν πολύ δυνατός, ανεξάρτητα από την ζέστη. Το πλάνο ήταν καλό και τα επτά pit stops έκαναν την διαφορά. Είπε επίσης πως πέρυσι ο Takahashi πήρε την καρό σημαία, όμως φέτος ήταν προσχεδιασμένο να τελειώσει τον αγώνα ο ίδιος, το οποίο ήταν πραγματικά πανέμορφο. Η μοτοσυκλέτα έγινε πιο διαχειρίσιμη μόλις έπεσε η θερμοκρασία και η διαφορά των τριάντα δευτερολέπτων έδωσε στην ομάδα τους μία ασφάλεια. Μάλιστα δήλωσε πως η πίστα σε μερικά σημεία ήταν αρκετά σκοτεινή και δεν μπορούσε να κατέβει το 2:09, έτσι απόλαυσε την οδήγηση έως τον τερματισμό.