Triumph – Κέρδισε το βραβείο Torrens Trophy για την συμβολή της στην Moto2

Τιμητική βράβευση της Triumph στο Λονδίνο, παρουσία του CEO της εταιρείας, Nick Bloor
motomagTriumph – Κέρδισε το βραβείο Torrens Trophy για την συμβολή της στην Moto2
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

11/1/2024

Το Royal Automobile Club του Λονδίνου βράβευσε την Triumph με το Torrens Trophy, για το έργο της βρετανικής εταιρείας στην Moto2 κατηγορία των MotoGP ως αποκλειστικός προμηθευτής κινητήρων, παρουσία του CEO της εταιρείας Nick Bloor, με το 2024 να αποτελεί την έκτη σεζόν που η Triumph θα προσφέρει τον τρικύλινδρο κινητήρα της στην κατηγορία.

Το Torrens Trophy είναι ένα "τρόπαιο" που δημιουργήθηκε από την Royal Automobile Club (RAC) το 1979 και το ασημένιο κύπελλο απονέμεται σε ένα άτομο ή έναν οργανισμό είτε για την εξαιρετική συμβολή του στη διάδοση του μοτοσυκλετισμού, είτε για την προώθηση της ασφαλούς οδήγησης μοτοσυκλέτας στο Ηνωμένο Βασίλειο είτε επειδή έχει διακριθεί σε αγώνες μοτοσυκλετών παγκοσμίου βεληνεκούς.  Η ονομασία του τροπαίου επιλέχθηκε προς τιμήν του συντάκτη του βρετανικού περιοδικού ειδικού τύπου The Motor Cycle και αντιπροέδρου της RAC, Arhtur Bourne, ο οποίος έγραφε σε μία στήλη με το ψευδώνυμο Torrens.

Triumph – Κέρδισε το βραβείο Torrens Trophy για την συμβολή της στην Moto2

Από το 1979 απονέμεται - όχι πάντα κάθε χρόνο - από την Επιτροπή Υποψηφιοτήτων του Torrens Trophy, που αποτελείται από μία ομάδα ειδικών πάνω στα συγκεκριμένα ζητήματα και μόνο αν η RAC θεωρήσει ότι το ανάλογο επίτευγμα μπορεί να δικαιολογήσει την απονομή του βραβείου. Μεταξύ των βραβευθέντων είναι οι Jonathan Rea, Peter Hickman, Ian Hutchinson, Cal Crutchlow και πολλούς ακόμα. Η τελευταία εταιρεία, ωστόσο, που έλαβε το συγκεκριμένο βραβείο είναι η BMW, το μακρινό 1989 για την σημαντική συμβολή της στην ενεργητική ασφάλεια των μοτοσυκλετών, με την παρουσίαση το 1988 της πρώτης μοτοσυκλέτας με ABS, της K100.

Triumph – Κέρδισε το βραβείο Torrens Trophy για την συμβολή της στην Moto2

Τώρα, η RAC κάνει την Triumph το δεύτερο εργοστάσιο κατασκευής μοτοσυκλετών που παίρνει το εν λόγω βραβείο, χάρη στην δουλειά που έχει κάνει στην Moto2 κατηγορία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος MotoGP.

Η σεζόν του 2024 θα αποτελέσει την έκτη συνεχόμενη χρονιά που η Triumph θα προμηθεύσει την μεσαία κατηγορία με τους τρικύλινδρους κινητήρες της, έχοντας υπογράψει συμβόλαιο μέχρι και το 2029. Μέσα σε αυτά τα χρόνια η βρετανική εταιρεία υπολογίζει ότι οι κινητήρες της έχουν διανύσει περίπου 1,3 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Η εξέλιξη της τρικύλινδρης πλατφόρμας που βασίζεται Street Triple 765 RS – φυσικά με αρκετές διαφορές όπως η μεγαλύτερη ισχύς – είναι διαρκής, αποτελώντας την βασική αιτία που οι μοτοσυκλέτες της Moto2 κατάφεραν να σπάσουν το φράγμα των 300 χιλιομέτρων. Η εξέλιξη αυτή αναπόφευκτα έχει περάσει και στους κινητήρες πολιτικής χρήσης που βλέπουμε στον δρόμο, με την RAC να κρίνει εξαιρετικά σημαντική την συμβολή της Triumph στην εξέλιξη και πρόοδο της τεχνολογίας γύρω από τις μοτοσυκλέτες, προσφέροντάς της το Torrens Trophy.

Triumph – Κέρδισε το βραβείο Torrens Trophy για την συμβολή της στην Moto2

Στην τελετή που διεξήχθη την Τρίτη 9/1 στο Λονδίνο, το παρόν έδωσε όπως είναι λογικό και ο CEO της Triumph, Nick Bloor, ο οποίος παρέλαβε το βραβείο. Ανεβαίνοντας στην σκηνή ευχαρίστησε όλους τους εμπλεκόμενους, δηλώνοντας ότι η απονομή του ασημένιου κυπέλλου αποτελεί προνόμιο για τον ίδιο και την εταιρεία.

Ετικέτες

Pan America Beyond the Map, Μέρος 4ο - Ψάχνοντας τη Nessie στη Loch Ness [Γκάλερι]

Πέρασμα από τη Σκωτία στην Ιρλανδία για τον Κωνσταντίνο Μητσάκη
Κωνσταντίνος Μητσάκης Pan America 1250 SP Σκωτία
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

16/9/2025

Στη συνέχεια του ταξιδιού του με τη Harley-Davidson Pan America 1250 SP ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ανακαλύπτει περισσότερες ομορφιές των Highlands και περνά και στην Ιρλανδία.

Ας δούμε τι μας λέει ο Κωνσταντίνος Μητσάκης στην τέταρτη κατά σειρά ανταπόκρισή του:

"Μπορεί με την άφιξή μας στη βόρεια εσχατιά της Σκωτίας (John o’ Groats) να αγγίξαμε την γεωγραφική κορύφωση του “Pan America Beyond the Map”, η Σκωτία ωστόσο διέθετε πολλά ακόμα τουριστικά “θέλγητρα”.

Έτσι, μετά από μια αυστηρή επιλογή αξιοθέατων, η οποία βασίστηκε στον υπολειπόμενο χρόνο μας (έχοντας καταγράψει 3.200 χλμ., βρισκόμασταν ημερολογιακά περίπου στη μέση του ταξιδιού), αποφασίσαμε να κινηθούμε νότια και να στρατοπεδεύσουμε πλησίον της λίμνης Loch Ness (στην κωμόπολη Drumnadrochit), απ’ όπου και θα εκδράμαμε στα πέριξ.
 
Μέσα στις δυο επόμενες ημέρες, η κοντινή ατμοσφαιρική πόλη Inverness, το παραλίμνιο μεσαιωνικό κάστρο Urquhart Castle και οι καταπράσινες δυτικές όχθες της Loch Ness μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μας, προσφέροντάς μας έναν μεγάλο αριθμό εντυπωσιακών εικόνων και αναμνήσεων από τα κεντρικά Highlands. Ούτε κι εμείς πάντως καταφέραμε να εντοπίσουμε στα ασάλευτα νερά της λίμνης Loch Ness το θρυλικό τέρας της, την περιβόητη Nessie! 

Κάπου εδώ, ο Γιώργος πρότεινε να περικόψουμε κάποιες μέρες από το υπόλοιπο πρόγραμμα της Σκωτίας και να πάμε στην Ιρλανδία – η πρότασή του με βρήκε σύμφωνο. Αλλαγή ρότας λοιπόν και πορεία κατευθείαν για το λιμάνι Cairnryan (375 χλμ. νοτιοδυτικά της Drumnadrochit), απ’ όπου θα περνούσαμε ακτοπλοϊκώς στην Βόρεια Ιρλανδία. Σημείο αναφοράς της τελευταίας σκωτσέζικης διαδρομής αποτέλεσε η διάσχιση της πανέμορφης προστατευόμενης περιοχής Glencoe, ενώ καθοδόν για το λιμάνι Cairnryan η γκρι Harley-Davidson Pan America 1250 SP δεν έκανε τελικά στάση στη πόλη Γλασκόβη, αλλά την παράκαμψε περιφερειακά…
 
Μετά από ένα δίωρο ακτοπλοϊκό ταξίδι (κόστος περίπου 100 ευρώ) αποβιβαστήκαμε στο νησί της Ιρλανδίας και συγκεκριμένα στην πόλη Belfast, την πρωτεύουσα της βρετανικής Βόρειας Ιρλανδίας. Για τουλάχιστον 3 δεκαετίες, το Belfast (εξαιτίας της έκρυθμης πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε στην Βόρεια Ιρλανδία) μονοπωλούσε στα δελτία ειδήσεων όλου του κόσμου, λόγω των επεισοδίων βίας και θανάτου μεταξύ Καθολικών Ιρλανδών και Άγγλων Προτεσταντών, τα οποία κόστισαν την ζωή σε χιλιάδες πολίτες. 

Έχοντας μια ολοκληρωμένη κατανόηση του πρόσφατου ιστορικού παρελθόντος και του σημερινού καθεστώτος του Belfast, επισκεφθήκαμε το συμβολικό “Τείχος της Ειρήνης” (Peace Wall), φωτογραφηθήκαμε στο κέντρο της πόλης μπροστά στον πύργο-ρολόι Albert Memorial Clock, απαθανατίσαμε πάμπολλα πολύχρωμα γκράφιτι στην περιοχή του Καθεδρικού ναού και σβήσαμε την δίψα μας σε μια από τις δεκάδες παραδοσιακές pubs του Belfast, απολαμβάνοντας μια δροσερή μπύρα Guiness!"