Amarok P1: Από τον Καναδά

Από το

Μαύρο Σκύλο

24/5/2011

Η Amarok P1 είναι η πρώτη αγωνιστική ηλεκτροκίνητη μοτοσυκλέτα που φτιάχνεται στον Καναδά. H Amarok είναι μια εταιρεία που έχει ιδρύσει ο βραβευμένος σχεδιαστής Michael Uhlarik -έχει σχεδιάσει το Yamaha MT-03 αλλά και μοντέλα από τη σειρά των TZR- με αντικείμενο τις συμβουλές και την εξέλιξη σχεδίων για το κλάδο της βιομηχανίας μοτοσυκλετών. Η αγωνιστική μοτοσυκλέτα που παρουσίασαν πρόκειται να λάβει μέρος σε αγώνα του πρωταθλήματος TTXGP το καλοκαίρι. Η κατασκευή της είναι ριζοσπαστική και διαφορετική από όσα βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στην εξέλιξη των μοτοσυκλετών, ηλεκτρικών ή όχι. H βασική έμπνευση που είχαν όταν άρχισαν να την σκέφτονται στο τέλος του 2009, έρχεται από την αεροναυπηγική και έτσι άρχισαν να θέλουν το πλαίσιο, τις μπαταρίες και το φαίρινγκ σε μια ενιαία δομή. Με λίγα μέσα και δίχως μεγάλους προϋπολογισμούς η Amarok εξέλιξε και παρουσίασε την μοτοσυκλέτα της, η οποία πράγματι είναι διαφορετική. Δεν έχει πλαίσιο -με τη συμβατική έννοια- αφού ένα αλουμινένιο “κουτί” είναι ταυτόχρονα το φαίρινγκ, κουβαλάει τις μπαταρίες και πάνω του βιδώνεται το αρθρωτό μπροστινό σύστημα. Η P1 ζυγίζει 147 κιλά ενώ η P2 που θέλουν να παρουσιάσουν το τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς έχει ως στόχο τα 125 κιλά. Οι μπαταρίες που βρίσκονται μέσα στο αλουμινένιο monocoque είναι λιθίου και αποθηκεύουν ενέργεια 7,5KwH. Η μοτοσυκλέτα χρησιμοποιεί δυο κινητήρες της -επίσης καναδικής- Agni και συγκεκριμένα τον τύπο 95R. Πρόκειται για κινητήρα που λειτουργεί με συνεχές ρεύμα και αποδίδει ισχύ 22 ίππων, ενώ με αυξημένη τάση μπορεί να δώσει 40 αλλά για πέντε δευτερόλεπτα μόνο. Με την συνολική απόδοση των δυο κινητήρων να φθάνει στους 45 ίππους -και στιγμιαία όμως τους 80- η πρωτότυπη αυτή ηλεκτροκίνητη απέχει ακόμη πολύ από τα όρια του σχεδιασμού της που προσδιορίζονται σε σχέση ισχύος/βάρους αντίστοιχη των κατηργημένων πλέον δίχρονων GP250. Μπορεί να έχει δρόμο μπροστά της - οι μοτοσυκλέτες με τους κινητήρες βενζίνης των 250 κυβικών απέδιδαν εκατό ίππους και ζύγιζαν εκατό κιλά - αλλά και σε αυτήν ακόμη την πρώτη της μορφή φέρνει φρέσκιες ιδέες για το πώς μπορούν να φτιάχνονται οι μελλοντικές μοτοσυκλέτες. Απλές και ελαφριές χωρίς πολύπλοκες μεθόδους και υλικά, αλλά και εύκολες στη συντήρηση και την επισκευή. Άλλωστε αυτές είναι και οι αρετές γενικότερα των κατασκευών στον Καναδά με τη μεγάλη έκταση και τις αντίξοες συνθήκες.

EICMA: Italjet Roadster 400 2026 - Το πιο ξεχωριστό scooter της έκθεσης

Steam-punk μετάλλαξη που συνδυάζει κλασικές γραμμές με ακραίο design
Italjet Roadster 400
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

5/11/2025

Μετά την σειρά των τριών Dragster 125, 200 και 300 κ.εκ, και μετά το extreme Dragster 700 Twin το οποίο οδηγήσαμε με ολόσωμη φόρμα στην πίστα της Imola (!), μια παρουσίαση που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 671, η Italjet παρουσιάζει το Roadster 400, ένα μοντέλο που ισορροπεί μεταξύ ρετρό αισθητικής και ακραίου design.

Το Roadster 400 είναι ένα πραγματικά ξεχωριστό δικύκλο που παρότι είναι εμφανές ότι μοιράζεται DNA με τα υπόλοιπα της εταιρείας, καταφέρνει να ενσωματώσει και σειρά ρετρό στοιχείων σε scooter που μόνο ως μοναδικό μπορεί να περιγραφεί.

Italjet Roadster 400

Την ιδιαίτερη αυτή, σχεδόν steampunk αισθητική συμπληρώνει η χρωματική επιλογή με την αντίθεση του κομψού μαύρου ματ, με στοιχεία που τονίζονται από την χρυσή βαφή, ενώ παρουσιάστηκε και σε έναν ακόμη χρωματισμό με βάση το ασημί και κόκκινες λεπτομέρειες.

Italjet Roadster 400

Ο σχεδιασμός του αποτίει φόρο τιμής στις σιλουέτες του παρελθόντος παντρεύοντας τις με δυναμικές γραμμές. Τα καμπυλωτά πλαϊνά πάνελ που θυμίζουν εισαγωγές στροβιλοκινητήρων έχουν και πρακτική χρησιμότητα κατευθύνοντας την ροή του ψυχρού εισερχόμενου αέρα προς τις επιφάνειες των ψυγείων που εδράζουν εντός των πλαστικών, διακριτικά κρυμμένα.

Italjet Roadster 400

Στο Roadster 400 εμφανίζεται και το σύστημα DLAS (Dynamic Linkage Articulated Steering), μια εξέλιξη του χαρακτηριστικού συστήματος κατεύθυνσης της Italjet με το μονό εμπρός ψαλίδι που προσφέρει πέρα από ακρίβεια και μια ισχυρή σχεδιαστική ταυτότητα. Οι δύο δαγκάνες της Nissin εμπρός συνδέονται σε σειρά με τα υπόλοιπα τμήματα της ανάρτησης μπερδεύοντας και εντυπωσιάζοντας, με κάποια να θυμίζουν έντονα μπιέλες.

Italjet Roadster 400

Το πλαίσιο χωροδικτύωμα αφήνει εκτεθειμένο σε κοινή θέα το ρεζερβουάρ καυσίμου όπως είναι άλλωστε και τα δύο μονά, ρυθμιζόμενα αμορτισέρ της Ohlins εμπρός και πίσω, με την τοποθέτηση του τελευταίου να προβληματίζει, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στα δύο τελικά της Akrapovic, εγείροντας ανησυχίες για το πώς αυτό επηρεάζει την λειτουργία του.

Italjet Roadster 400

Τα μεγάλα πίσω πλαϊνά πάνελ καταλήγουν σε μια αιχμηρή ουρά και φέρουν τα διαγώνια φωτιστικά σώματα σε κάθε πλευρά και το σήμα “Roadster” σε καλλιγραφική γραμματοσειρά. Ανάμεσα τους και πίσω από την σέλα του συνεπιβάτη ξεπροβάλει η πίσω ανάρτηση με τα τελικά, πάνω από το πίσω φτερό.

Italjet Roadster 400

Χωρίς ακόμα να είναι γνωστά τα πλήρη τεχνικά χαρακτηριστικά του και το που τοποθετείται τιμολογιακά, είναι ένα scooter που κερδίζει τα βλέμματα εξ αρχής, αν και αναρωτιόμαστε για το πόσες λεπτομέρειες θα αναγκαστεί να αλλάξει πάνω του η Italjet όταν το βγάλει σε παραγωγή.

Χρήστος Κοφίτης

Χωρίς να υπονοούμε κάτι, έχει ενδιαφέρον να δούμε (φωτό άνω) ένα σκίτσο του Έλληνα σχεδιαστή Χρήστου Κοφίτη, σκίτσο που είχε γίνει πριν μερικές δεκαετίες, για ένα ακραίο scooter που θυμίζει ΠΟΛΥ το Roadster. Μπράβο στην Italjet για το θάρρος που έχει να βγάζει στην παραγωγή ακραία αντισυμβατικά σχέδια, δίχως να νοιάζεται για το αν αυτά θα είναι ευρέως αποδεκτά ή ακόμα και... λογικά.

Ετικέτες