Με την MOTUL στο Sachsenring: Το πιο κρίσιμο αποτέλεσμα του πρωταθλήματος…

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/7/2016

Ταλέντο, ομαδικότητα, στρατηγική και συγχρονισμός, ήταν ο μαγικός συνδυασμός που χρειάστηκε για να αλλάξουν οι… μπότες που θα πατούσαν στην πρώτη θέση του βάθρου! Η ομάδα που θα κατάφερνε την υψηλότερη βαθμολογία στους παραπάνω παράγοντες θα κέρδιζε και τον αγώνα και αυτό ακριβώς έγινε. Ωστόσο δεν υπήρχε σίγουρη συνταγή επιτυχίας, γιατί ακόμα κι αν ξανά γινόταν τα πάντα από την αρχή με τον ίδιο τρόπο, υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να μην είναι ίδια η κατάταξη, καθώς το ρίσκο που πήρε ο Marquez ήταν τεράστιο. Το γεγονός ότι τα κατάφερε δείχνει για άλλη μία φορά το ταλέντο του, αλλά όπως είπε ο ίδιος σήμερα, υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να μην τελείωνε τον αγώνα!

Ο Marquez κέρδισε με μία τεράστια διαφορά είκοσι και βάλε δευτερολέπτων, και η κίνηση που του έδωσε την νίκη, ήταν η αλλαγή σε slick μόλις στον 13 γύρο, παρόλο που για τρεις γύρους γλιστρούσε σε επικίνδυνο βαθμό. Η ομάδα είδε πόσο γρήγορα στέγνωνε η πίστα, μελέτησε και τον Iannone που είχε μπει πρώτος σε μία απροσδόκητη στιγμή, έχοντας γενικότερα ένα από τα πιο περίεργα Σαββατοκύριακα, και αξιολόγησε γρήγορα την εικόνα, αλλάζοντας σε slick και όχι σε ενδιάμεσα ελαστικά! Όπως θα δούμε παρακάτω, δεν σκεφτόντουσαν και άλλη περίπτωση…

Επειδή στις κερκίδες οι οπαδοί που ξεχωρίζουν είναι του Rossi, και καθώς ο ίδιος πάλευε μέχρι εκείνη την στιγμή για την πρώτη θέση, μ’ έναν Marquez που μετρούσε ήδη μία ανώδυνη έξοδο και έχανε θέσεις κι ένα Lorenzo να μην δείχνει κανένα απολύτως σημάδι αγωνιστικής διάθεσης, δεν γίνεται να μην σχολιάσουμε την αλλαγή στην διάθεσή τους. Ένα πέπλο απογοήτευσης είχε απλωθεί πάνω από το Sachsenring, που τιναζόταν προς τα πάνω και ξανά έπεφτε βαρύ στην πίστα, κάθε φορά που ο Rossi προσπερνούσε την είσοδο των pit και συνέχιζε τον αγώνα με τα ίδια ελαστικά… Όταν πλέον μπήκε μαζί με τους υπόλοιπους που διεκδικούσαν τις πρώτες θέσεις, ούτε η αλλαγή, ούτε και η επιλογή του βγήκε σε καλό. Και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει ακριβώς το ίδιο λάθος. Ο Rossi έχασε από κακές αποφάσεις κι αυτό είναι πάντοτε δυσκολότερο να το χωνέψει κανείς.

Τα θερμά συγχαρητήρια και εκείνο το φιλικό χτύπημα στην πλάτη που σημαίνει «επιτέλους τα κατάφερες» αξίζει ο Cal Crutchlow, ο μόνιμος άτυχος του MotoGP για μεγάλο διάστημα που πέρσι είχε πέσει και στο Sachsenring, και φέτος τα κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο να βρεθεί στην δεύτερη θέση του βάθρου. Ο Dovizioso, ο ευγενικότερος στις δηλώσεις του ανάμεσα στους Ιταλούς αναβάτες, συμπλήρωσε το βάθρο κάνοντας έναν εξαιρετικό αγώνα και μάλιστα από την αρχή, εκεί που η πίστα ήταν τόσο βρεγμένη που έκανε τα πράγματα επικίνδυνα.

Σε αυτή την κατάσταση είναι που εκμηδενίζονται οι διαφορές και βλέπουμε αναβάτες με λιγότερο ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες, ή μικρότερη εμπειρία, να  ζουν το όνειρό τους οδηγώντας τον αγώνα. Και πέρα από εξαιρετικές περιπτώσεις, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι για σύντομο χρόνο καθώς η πτώση καραδοκεί. Ο Jack MILLER ήταν η εξαίρεση που είδαμε στο Assen να κερδίζει σε αυτές τις συνθήκες ενώ βρέθηκε εκεί στις αλλαγές να οδηγεί και τον χθεσινό αγώνα για σχεδόν δύο γύρους, και ο Danilo Petrucci ήταν εκείνος που έζησε το όνειρό του για σχεδόν επτά γύρους και μετά επιβεβαίωσε τον κανόνα, με πτώση στον δέκατο γύρο…

Οι αναβάτες που έχουν στόχο το πρωτάθλημα δεν πρόκειται να ριψοκινδυνέψουν ποτέ μία πτώση και μειώνουν ρυθμό όταν η βροχή κάνει την εμφάνισή της, με αποτέλεσμα τότε να έχουμε πάντοτε νέες παρουσίες στις πρώτες θέσεις. Και ακριβώς επειδή γνωρίζουν τον παραπάνω κανόνα, δεν μπαίνουν και στην λογική του κυνηγητού… Συγχαρητήρια όμως στον Petrucci γιατί είχε όλα όσα χρειαζόταν για να γίνει εξαίρεση όπως ο Miller στον προηγούμενο αγώνα, κάνοντας πολύ καλό χρόνο και στα δοκιμαστικά, με άδοξο όμως τέλος…

Ο Marquez κατάφερε μία καθαρή νίκη, χωρίς να μπορείς να του προσάψεις το παραμικρό, ενώ και οι θεωρίες που ακούστηκαν από ιταλικά κυρίως site, πως ίσως πήδηξε σε μοτοσυκλέτα που είχε ήδη ταχύτητα, δεν ευσταθούν. Τα δεδομένα της τηλεμετρίας το αποδεικνύουν αυτό, όπως και αυτό το video!

 

Αν κάτι μπορείς να πεις ότι «έσωσε» τον Marquez από τις πίσω θέσεις της κατάταξης, πέρα από όλα τα παραπάνω, είναι η μηδενική του εμπειρία με τα ενδιάμεσα ελαστικά! Όπως είπε ο ίδιος στην συνέντευξη τύπου, η δική του ομάδα δεν έχει τρίτη επιλογή, είναι είτε βρόχινα, είτε slick ελαστικά. Καλό είναι να υπάρχουν πολλές επιλογές, αλλά οι πολλές επιλογές μερικές φορές γυρνάνε boomerang, όπως ακριβώς έγινε με την περίπτωση του Rossi αλλά και του καημένου Redding. Το «καημένος» ταιριάζει με την όψη που είχε το πρόσωπό του, όταν εξαιτίας των ελαστικών έχασε μία τεράστια ευκαιρία για το βάθρο και τερμάτισε τέταρτος.

Η πολυφωνία των πολλών επιλογών που σαστίζουν και τους καλύτερους ακόμη, καθώς και η απουσία σαφέστατου πλάνου σε πολλές ομάδες, ήταν τα χαρακτηριστικά που ανέδειξε ο καιρός στον χθεσινό αγώνα, που είχαμε πει χαρακτηριστικά ότι θα είναι ο πρωταγωνιστής για άλλη μία φορά.

Ευχαριστούμε την MOTUL για την φιλοξενία της και την ευκαιρία που έδωσε σ’ έναν αναγνώστη μας, (Γεώργιος Πασιόπουλος) να ζήσει από κοντά τον μαγικό κόσμο των MotoGP! Θα ακολουθήσει άρθρο του με την εμπειρία του, όπως την έζησε! 

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.