Trans – Asian 2017

Τουρκία - Ιράν

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

27/6/2017

Όπως είχαμε γράψει εδώ, μετά από αποκλειστική πληροφόρηση που είχαμε μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας μαζί του, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρισκόταν ήδη στο Ιράν και είχε να αντιμετωπίσει δύο από τα δυσκολότερα προβλήματα του επικού ταξιδιού του: την γραφειοκρατία και τον αφόρητο καύσωνα. Μόλις πριν από λίγο κατάφερε να ξεπεράσει και το πρόβλημα με την απαγόρευση του internet και των scial media στο Ιράν και μας έστειλε την πρώτη του ανταπόκριση από το ταξίδι:

"To ταξίδι ξεκίνησε από τις αιγαιοπελαγίτικες ακτές της Μικρασίας. Από το κοσμοπολίτικο Cesme όπου αποβιβάστηκα, μέχρι τους πρόποδες του χιονισμένου Αραράτ στα σύνορα με το Ιράν, η Africa Twin κατέγραψε στο κοντέρ της περί τα 1.900 km. Οι πόλεις Afyon, Ankara, Sivas και Erzerum είδαν την λευκή Honda να περνά από τις γειτονιές τους, ενώ τίποτα το ανησυχητικό ή απρόβλεπτο δεν συνέβη στα πρώτα αυτά χιλιόμετρα του ταξιδιού.

Ωστόσο, ένα πρόβλημα στο Carnet Ata (πολύπτυχο της ΕΛΠΑ) καθυστέρησε την είσοδό μου στο Ιράν για πέντε ολόκληρες ημέρες. Οι ιρανικές τελωνειακές αρχές, διαπιστώνοντας μια παρατυπία στο έγγραφο της μοτοσυκλέτας, αρνήθηκαν την είσοδό της στην χώρα και έτσι υποχρεώθηκα να επικοινωνήσω με την ΕΛΠΑ στην Αθήνα, προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, όπως και τελικά έγινε.

Την τελευταία φορά που επισκέφθηκα το Ιράν ήταν το 2016, όταν ταξίδευα με μια ΚΤΜ 1050 Adventure για το Ντουμπάι. Να λοιπόν που βρέθηκα να διατρέχω ξανά –αυτήν την φορά με μια Honda CRF1000L Africa Twin– την μυθική χώρα του Δαρείου, καθοδόν όμως για την Ινδονησία. Με αφετηρία την συνοριακή πόλη Maku, η διαδρομή που είχα χαράξει μέσα στο Ιράν θα με περνούσε από τις πόλεις Tabris, Esfahan, Kerman και Zahedan, ενώ φτάνοντας στα σύνορα του Πακιστάν, ακόμα 2.450 km θα είχαν προστεθεί στο κοντέρ της λευκής μοτοσυκλέτας.

Για πολλοστή φορά, το Ιράν αποτέλεσε έναν "διάδρομο" στην πορεία μου προς την μακρινή Ανατολή. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν έπρεπε να κάνω τις απαραίτητες στάσεις στα διάφορα αξιοθέατα που βρίσκονταν πάνω στην ρότα του "Trans – Asian 2017". Και φυσικά επέλεξα –για ακόμη μια φορά– την ονειρική Esfahan, την γοητευτικότερη πόλη του Ιράν. Χάρη στα υποβλητικά μνημεία της, που αποτελούν τα πιο αριστουργηματικά οικοδομήματα του ισλαμικού κόσμου, τούτη η πόλη του Κεντρικού Ιράν έμοιαζε να ξεπηδά μέσα από το φανταστικό κόσμο ενός ανατολίτικου παραμυθιού…

Μετά την Esfahan με περίμενε η έρημος της ακραίας σιωπής! Η έρημος Βελουχιστάν (η Γεδρωσία του Μεγαλέξανδρου), που το επίπεδο βασίλειό της φτάνει μέχρι το Ανατολικό Πακιστάν. Για τις επόμενες τρεις μέρες βρέθηκα να οδοιπορώ μέσα στη μοναξιά μου, διασχίζοντας ένα περιβάλλον εχθρικό και αφιλόξενο για την ανθρώπινη παρουσία. Και παρόλο που ο υδράργυρος φλερτάριζε καθημερινά τους 50°C, θέτοντας σε δοκιμασία τα σωματικά και ψυχολογικά μου όρια, εντέλει κατάφερα και προσέγγισα σώος τα πακιστανικά σύνορα…"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες

Honda CRF1000L

Honda

https://bit.ly/MOTO_670

Ταξιδιωτικά άρθρα

Επικαιρότητα

Ταξίδι-Arabian Tour: Δ' Ανταπόκριση

Στη χλιδή του… πετρελαίου!

3/5/2022

Μετά την Μεδίνα, σειρά είχε κατόπιν η Μέκκα, η ιερότερη πόλη του Ισλάμ. Εκεί βρίσκεται το ιερότερο τέμενος των Μουσουλμάνων, το Μεγάλο Τζαμί (Masjid al Haram), που στο εσωτερικό του δεσπόζει η Κάαμπα, ένα από τα πιο ιερά σημεία του Ισλάμ. Λόγω όμως της απίστευτης κοσμοσυρροής του Ραμαζανιού, στάθηκε αδύνατο να μπω στο Μεγάλο Τζαμί. Για τις τρεις επόμενες μέρες δεν υπήρχε καμία διαθέσιμη ημερομηνία εισόδου –τα ραντεβού εισόδου κλείνονταν μόνο μέσω διαδικτύου. Μεγάλη ατυχία!

Λίγο πριν την ανατολή, ξεκίνησε η αυθημερόν πορεία μου για την πρωτεύουσα Ριάντ (845 χλμ.), στην γεωγραφική καρδιά της χώρας. Στο Ριάντ έφτασα αργά το απόγευμα, κατάκοπος από τα χιλιόμετρα της διαδρομής και εξαντλημένος από την πείνα–νηστεία του Ραμαζανιού. Και μόλις ο ήλιος επιτέλους έδυσε, ξεχύθηκα –όπως όλοι οι μουσουλμάνοι άλλωστε– να ικανοποιήσω την τρελή μου πείνα!

Το Ριάντ των 7.200.000 κατοίκων, που ανακηρύχτηκε πρωτεύουσα του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας το 1932, δεν μου έκλεψε την καρδιά, όπως συνέβη με την Τζέντα. Στη διήμερη γνωριμία μου με την πλουσιότερη πόλη της χώρας, “στάθηκα” στο National Museum Park Murabba, στο τζαμί Imam Turki bin Abdullah, στο φρούριο-μουσείο Al Masmak και στον επιβλητικό ουρανοξύστη Kingdom Tower (302 μ.). Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι αυτή η πόλη με εξιτάρισε.

Μετά την πρωτεύουσα Ριάντ, η κόκκινη γραμμή του χάρτη συνέχιζε ανατολικά και κατέληγε στις ακτές του Περσικού κόλπου (480 χλμ. μακριά). Εκεί με περίμενε η γέφυρα “King Fahd Causeway” (μήκους 25 χλμ.), η οποία συνδέει την Σαουδική Αραβία με το Μπαχρέιν. Ναι, το λιλιπούτειο νησί–βασίλειο του Μπαχρέιν καρτερούσε τον Έλληνα αναβάτη του “Arabian Tour”.

Αφού ολοκλήρωσα σχετικά γρήγορα τις συνοριακές διαδικασίες (έβγαλα βίζα εισόδου για Μπαχρέιν και αγόρασα ασφαλιστική κάλυψη για την μοτοσυκλέτα), βρέθηκα να οδηγώ πάνω στην κολοσσιαία γέφυρα και ενθουσιασμένος έβαλα ρόδα στο λιλιπούτειο βασίλειο του Περσικού κόλπου.

Για την Ιστορία, στους πανάρχαιους μύθους των Σουμερίων το νησί του Μπαχρέιν αναφερόταν ως ο καταπράσινος Κήπος της Εδέμ, ενώ ο Έλληνας ναύαρχος Νέαρχος –υπό τις διαταγές του Μεγάλου Αλεξάνδρου– είχε αποβιβαστεί στο νησί πριν από περίπου 2.300 χρόνια. Οι δε αρχαίοι πρόγονοί μας, ονόμαζαν το νησί Τύλος!

Η καρδιά του νησιού κτυπούσε δυνατά στην πρωτεύουσα Manama. Οι δεκάδες ουρανοξύστες που "βελόνιζαν" τον ουρανό, τα υπερπολυτελή αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους και τα λαμπερά εμπορικά κέντρα (Malls) “πρόδιδαν” την ευημερία και τον πλούτο που έχουν προσφέρει στο Μπαχρέιν τα άφθονα κοιτάσματα πετρελαίου που κρύβει ο βυθός του Περσικού κόλπου. Χλιδή και πολυτέλεια, όλα σε υπερθετικό βαθμό!

Στην τουριστική ατζέντα μου είχα σημειώσει –και επισκέφθηκα φυσικά– το Τέμενος Al Fateh Grand Mosque (ένα από τα μεγαλύτερα τζαμιά του μουσουλμανικού κόσμου), το πορτογαλικό φρούριο Qal’at al Bahrain, την πύλη Gate of Bahrain και το παραδοσιακό παζάρι της πόλης (σουκς).