Adidas με σόλα από ελαστικό μοτοσυκλέτας

Αποκλειστικό: Μέσα σε δύο χρόνια στα καταστήματα
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

5/4/2017

Κάθε μεγάλος κατασκευαστής ελαστικών, διατηρεί ξεχωριστή επιστημονική ομάδα με Χημικούς και Φυσικούς, μέσα στο δικό του τμήμα έρευνας και εξέλιξης, που δοκιμάζει συνέχεια νέες γόμες και εξελίσσει τις ιδιότητες, χωρίς να δουλεύουν σε συγκεκριμένο ελαστικό. Τουλάχιστον αυτή είναι η περίπτωση –επιβεβαιωμένη με τα μάτια μας- σε Continental, Michelin, Dunlop και Pirelli. Ισχύει και για τους υπόλοιπους, απλά για τους παραπάνω το γνωρίζουμε από πρώτο χέρι. Σκοπός τους είναι να κάνουν συνέχεια μικρά βήματα προς τα εμπρός για την πρόσφυση και τις ιδιότητες της γόμας σε αντοχή και διάρκεια ζωής, να δοκιμάζουν συνταγές όπως τις ονομάζουν, πάνω στις οποίες το υπόλοιπο τμήμα έρευνας και εξέλιξης θα αναπτύξει το επόμενο ελαστικό της εταιρίας. Κάποτε η διαδικασία αυτή γινόταν για κάθε ένα ελαστικό ξεχωριστά και χρειαζόταν από 20 με 25 συνταγές, μέχρι και 45-50 πριν καταλήξουν στην τελική. Τώρα - όπως θα ξέρουν οι τακτικοί αναγνώστες του MOTO - η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ και μάλιστα προχωρά με μεγαλύτερα βήματα, με βασική αιτία την δημιουργία ειδικών προσομοιώσεων και υπολογιστικών μοντέλων, που επιταχύνουν τις διαδικασίες. Οπότε ομάδες μέσα στις εταιρίες εργάζονται στις ιδιότητες μίγματος για την γόμα, εφευρίσκοντας, όσο άλλη ομάδα αποφασίζει τι θα χρησιμοποιήσει με βάση το ελαστικό που σκοπεύει να φτιάξει.

Η ομάδα της Continental ενισχύεται από το γεγονός ότι ανήκει σ’ έναν κολοσσό με πολλαπλά τμήματα Έρευνας και Εξέλιξης, ενώ επιπρόσθετα εδρεύει σε μία χώρα που συνδέει άμεσα την πανεπιστημιακή έρευνα με τα αντίστοιχα τμήματα των εταιριών. Μέσα από όλα αυτά τα κανάλια, συχνά προκύπτουν συνεργασίες εταιριών που μέχρι τότε δεν είχαν κάποια άλλη επαφή και επικοινωνία. Έτσι κατέληξε η Adidas να ζητά την συνδρομή της Continental.

Προσέγγισαν την ομάδα που ερευνά τις γόμες των ελαστικών μοτοσυκλέτας, με την σκέψη να φτιάξουν ένα αθλητικό παπούτσι με πολύ καλή πρόσφυση σε βρεγμένο οδόστρωμα. Η ιδέα ήταν να εξελίξει η Continental μία ειδική γόμα που θα την προμηθεύει στην Adidas και μάλιστα να ασχοληθεί και με την χάραξή της. Οι πρώτες πρακτικές δοκιμές σε παπούτσι, που έκανε η Adidas, ήταν ότι το προϊόν δεν θα μπορούσε να το διαθέσει στην αγορά. Γιατί υπήρχε τρομακτική πρόσφυση! Η Adidas εξήγησε ότι όλες οι μεγάλες εταιρίες αθλητικών παπουτσιών, γνωρίζουν πως πρέπει να διασφαλίζουν ένα ποσοστό περιστροφικής ελευθερίας, ή καλύτερα “rotational freedom” αφού ο αγγλικός όρος είναι πιο περιεκτικός. Η μεγάλη πρόσφυση μπορεί να επιφέρει τραυματισμούς σε αστραγάλους αλλά και γόνατα.

Όπως εξηγεί ο Gerd Manz, Senior Innovation Director της Adidas, τελικά κατέληξαν να αλλάζουν τον χαρακτήρα του παπουτσιού, ετοιμάζοντας ένα καινούριο με έμφαση στο τρέξιμο εκτός δρόμου. Την σόλα θα την κατασκευάζει η Continental και η Adidas υπόσχεται ότι δεν θα μπορείς να ανεβαίνεις σε τοίχους, όπως το πρωτότυπο, κι αυτό είναι καλό για το πόδι σου. Με την σόλα να προέρχεται από κατασκευαστή ελαστικών μοτοσυκλέτας, η Adidas θα υπόσχεται όταν το βγάλει στην αγορά, μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, μικρό βάρος και αυξημένη άνεση και απόσβεση.

Αυτό που ρωτήσαμε τον άνθρωπο της Continental, μισό για αστείο – μισό ως σοβαρή απορία, είναι αν η ιδέα προήλθε από την πρακτική που ακολουθείται σε χώρες της Αφρικής αλλά και της Ασίας, να κατασκευάζονται αυτοσχέδια παπούτσια από φθαρμένα ελαστικά αυτοκινήτων. Μάλιστα στην περίπτωση της Ινδονησίας, βασικού προμηθευτή του καουτσουκ και για την Continetal κατά σύμπτωση, υπάρχουν και κανονικές εταιρίες που αναδιαμορφώνουν τα μεταχειρισμένα ελαστικά, σε σαγιονάρες! Η απάντηση είναι ότι η προσέγγιση έγινε μέσα από την αναζήτηση για την καλύτερη πρόσφυση, σε συνδυασμό με το μικρό βάρος και την μεγάλη αντοχή. Τώρα αν η αρχική σύλληψη της ιδέας προήλθε από μία τέτοια εικόνα, ήταν κάτι που δεν το ήξερε. Επανέλαβε όμως ότι το αρχικό πρωτότυπο είχε πολύ μεγαλύτερη πρόσφυση, από αυτό που θα έπρεπε!

Σε λίγο καιρό λοιπόν, θα μπορεί κάποιος να φορά Continental με την μεταφορική, αλλά και με την κυριολεκτική έννοια…

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”