Από τον

Μπάμπη Μέντη

20/10/2017

Ο κόσμος της Harley Davidson είναι η αποθέωση των γυαλιστερών χρωμίων. Οι ιδιοκτήτες τους παθαίνουν εγκεφαλικό όταν βλέπουν πάνω τους έναν κόκκο σκόνης και αν κάποιο περιστέρι τολμήσει να σκεφτεί να κουτσουλίσει μια Harley, σαράντα πολυβόλα μεγάλου διαμετρήματος θα το σημαδεύουν ακριβώς ανάμεσα στα μάτια. Όμως παράλληλα με την παραδοσιακή-κλισέ αντίληψή μας για τις Harley Davidson, υπάρχει και ένας άλλος κόσμος που ζει κάθε Σαββατοκύριακο στις οβάλ πίστες, με το πατημένο νωπό χώμα.

Εκεί οι αμερικάνικες μοτοσυκλέτες δεν λιάζονται απαστράπτουσες, επιδεικνύοντας τα κάλλη τους. Εκεί στροφάρουν τους κινητήρες τους έως τον κόφτη, σπινάρουν με τις πάντες και δίνουν άγριες μάχες σώμα με σώμα. Οι αγώνες Flat Track είναι το πεδίο δράσης των άτακτων παιδιών  της αμερικάνικης εταιρείας. Αρκεί ένας V2 κινητήρας, ένα απλό ατσάλινο πλαίσιο και ο πιο μάγκας οδηγός κερδίζει τον αγώνα. Το κόστος των αγώνων Flat Track είναι προσιτό για τον καθένα. Τα λάστιχα δεν τρώγονται εύκολα, οι αναρτήσεις δεν χρειάζεται να έχουν διαστημική τεχνολογία και η δύναμη του κινητήρα δεν χρειάζεται να είναι μεγαλύτερη από όση μπορεί να μεταφέρει το πίσω ελαστικό στο χώμα. Στην Αμερική μπορείς να έχεις πίστα Flat Track στην πίσω αυλή του σπιτιού σου, ενώ τον χειμώνα είναι πανεύκολα να φτιάξεις μία σε οποιοδήποτε κλειστό γηπεδάκι έχει το χωριό σου.

Έτσι δεν μας προκαλεί καμία εντύπωση που στις ΗΠΑ η δημοτικότητα του Flat Track ξεπερνά εκείνη των MotoGP. Έχοντας αυτά τα δεδομένα στο μυαλό, οι άνθρωποι της Harley Davidson Athena αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή την ιδέα για κατασκευή μιας πίστας Flat Track στην Ελλάδα. Έτσι όταν αυτό πήρε σάρκα και οστά πριν μερικούς μήνες στο χώρο της Riding Academy School στις Αφίδνες, ετοίμασαν δύο Street Rod 750 και μας κάλεσαν να τα οδηγήσουμε.

Όταν λέμε “ετοίμασαν” μην πάει στο μυαλό σας στις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες των Flat Track που ζυγίζουν με το ζόρι 150 κιλά. Οι μοτοσυκλέτες που θα οδηγούσαμε είχαν απλώς λίγο πιο τρακτερωτά ελαστικά, ένα ψηλότερο τιμόνι, μια ελεύθερη εξάτμιση και είχε διακοπεί η λειτουργία του ABS. Με άλλα λόγια, εξακολουθούσαν να ζυγίζουν 230 κιλά και να έχουν την χαμηλή, σκαφτή σέλα. Η ιδέα ότι θα μπαίναμε στο χώμα και θα κάναμε μαζί τους πλαγιολισθήσεις στις εισόδους των στροφών και παντιλίκια στις εξόδους, προκαλούσε αισθήματα… τρόμου! Στην πράξη τα πράγματα δεν ήταν τόσο δύσκολα όσο νομίζαμε. Αν εξαιρέσουμε τη χαμηλή σέλα και τα πολύ μπροστά τοποθετημένα μαρσπιέ που δυσκόλευαν τη σωστή τοποθέτηση του σώματος πριν την είσοδο στη στροφής, η υπόλοιπη μοτοσυκλέτα κατάφερνε να κρύψει τα κιλά της και η πρόσφυση ήταν πάρα πολύ καλή.

Ειδικά στο πρώτο δεκάλεπτο οδήγησης που η επιφάνεια της πίστας ήταν σε καλή κατάσταση, μπορώ να πω ότι το διασκεδάσαμε οδηγώντας το Street Rod  στο χώμα. Τη δεύτερη φορά που μπήκαμε μέσα στην πίστα, τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, καθώς τα λούκια που είχαν δημιουργηθεί παγίδευαν τον εμπρός τροχό και τα κουνήματα στο τιμόνι απαιτούσαν διορθώσεις, φέρνοντας στο προσκήνιο τα 230 κιλά της μοτοσυκλέτας.

Πάντως ο κινητήρας ήταν σύμμαχός σου και η πάρα πολύ καλή παροχή της δύναμης, σε βοηθούσε να τοποθετήσεις την ουρά της μοτοσυκλέτας σε όποια γωνία επιθυμούσες. Μια επίπεδη, ψηλότερη σέλα και λίγους πόντους πιο πίσω τα μαρσπιέ, είναι αυτό που χρειάζεται το Street Rod για να γίνει διασκεδαστικό και στο χώμα…

Άλλωστε, οι άνθρωποι του H-D Athena έχουν ήδη φτιάξει μια πανέμορφη custom Flat Track μοτοσυκλέτα με βάση το πρώτο 750, οπότε την δουλειά για να μεταμορφώσουν και το Street Rod την ξέρουν καλύτερα απ΄όλους μας.