Η Bosch ρίχνει 400 εκατομμύρια στην παγκόσμια έλλειψη μικροεπεξεργαστών

Ευρωπαϊκή η νέα παραγωγή

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/12/2021

Δύο ανάμεσα στα πολλά άρθρα του motomag που ξεχώρισαν οι αναγνώστες μέσα στο 2021, ήταν εκείνα που ενημέρωναν για επικείμενες απίστευτα υψηλές ανατιμήσεις στις πρώτες ύλες και τις παγκόσμιες μεταφορές, καθώς και εκείνο που ενημέρωνε για την υπόθεση Renesas, την ελάχιστα γνωστή πυρκαγιά που μόλις είχε ξεσπάσει στον μεγαλύτερο προμηθευτή μικροπεξεργαστών της αυτοκινητοβιομηχανίας. Προβλέπαμε τότε την αύξηση των τιμών και τις μεγάλες καθυστερήσεις παραδόσεων, συνυπολογίζοντας τις συνέπειες της πανδημίας στις μεταφορές που είχαν ήδη ξεκινήσει τεράστια άνοδο τιμών.

Προειδοποιούσαμε για ανατιμήσεις και καθυστερήσεις, ώστε να προλάβουν όσοι ενδιαφέρονται να προμηθευτούν όσα χρειάζονται, όμως ταυτόχρονα λαμβάναμε σοβαρά την καθησυχαστική τάση της Renesas που μέχρι τότε έλεγχε το 60% της προμήθειας μικροεπεξεργαστών, λέγοντας πως θα καταφέρει να επισκευάσει το εργοστάσιό της σε χρόνο ρεκόρ. Και πράγματι η Renesas τα κατάφερε, τον Ιούνιο του 2021 είχε επαναφέρει την λειτουργικότητα στο κτήριο N3 του εργοστασίου στην Naka στο 100% και μέχρι τέλη Ιουλίου είχε επιστρέψει στα μεγέθη πριν την πυρκαγιά. Όμως εκείνο που δεν μπορούσε κανείς να προβλέψει, είναι την τεράστια αλλαγή στην ζήτηση που έφερε ακόμη μεγαλύτερες καθυστερήσεις. Τους τελευταίους μήνες ζούμε την κορύφωση του φαινομένου, που όπως φαίνεται δεν θα υπάρξει ύφεση στο σύντομο μέλλον, αλλά ακόμη χειρότερα τα απόνερα των δέκα φορές ακριβότερων θαλάσσιων μεταφορών και οι ελλείψεις στους μικροεπεξεργαστές θα μας στεναχωρούν καιρό ακόμη. Ιδιαίτερα για το μεταφορικό κόστος, η ευχή όλων είναι να βλέπουμε τώρα την κορύφωση του φαινομένου καθώς ήδη είμαστε 8,5 φορές πάνω από τις επί δεκαετίες παγιωμένες τιμές. Πράγμα που οδηγεί σε ένα πρόσθετο κόστος μερικών εκατοντάδων Ευρώ ανά μοτοσυκλέτα που ήδη αρχίζει να μετακυλιέται στον τελικό αγοραστή.

Κι ενώ το μεταφορικό κόστος φαίνεται πως θα μπορούσε να λυθεί με πολιτικές και διορθωτικές παρεμβάσεις, η κρίση στην προμήθεια των μικροεπεξεργαστών είναι πολύ πιο βαθιά και δύσκολη στην αντιμετώπισή της.

Η Bosch διαβλέπει τώρα πως αυτό που θα ήταν υπόθεση μερικών μηνών, είναι στην πράξη βαθύτερο και όλες οι διορθωτικές κινήσεις που έχουν ήδη εξαγγελθεί, όπως και οι μελλοντικές επενδύσεις, δεν αρκούν για να αντιστρέψουν την κατάσταση. Οπότε η αγορά θα είναι σε θέση να απορροφήσει ακόμη περισσότερους μικροεπεξεργαστές τα επόμενα χρόνια.

Η Bosch ανακοινώνει λοιπόν ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα, μία μεγάλη επένδυση 400 εκατομμυρίων Ευρώ αναβαθμίζοντας το ήδη υπερσύγχρονο εργοστάσιο της Δρέσδης καθώς και εκείνο του Reutlingen.

Η Bosch είναι ήδη ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές ηλεκτρονικών συστημάτων στην αυτοκινητοβιομηχανία, έχει συντριπτικό μερίδιο στα μικρά ηλεκτρικά δίκυκλα που σχεδόν όλοι οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν ένα από τα πιο δημοφιλή hub motor που κατασκευάζουν οι Γερμανοί, και είναι ο βασικότερος προμηθευτής συστημάτων ABS στις μοτοσυκλέτες, με δεύτερη την Continental και τους υπόλοιπους να μοιράζονται πολύ μικρά μερίδια. Το ABS στην μοτοσυκλέτα είναι έτσι κι αλλιώς υπόθεση της Bosch καθώς ξεκίνησε την δεκαετία του ’80 ειδικό κέντρο ερευνών στην Ιαπωνία για να είναι κοντά στους Ιάπωνες κατασκευαστές, έχοντας την δική τους συνδρομή, πράγματα που έχουμε πει πολλές φορές και μία από αυτές ήταν εδώ, όταν γινόταν το δεύτερο μεγάλο σκαλοπάτι στην σκάλα ανόδου του συστήματος ABS που ήταν το 2014 με το πρώτο CABS παραγωγής. Στην ίδια εταιρεία ανήκει και το πρώτο ραντάρ στην ιστορία της μοτοσυκλέτας που έχει μπει σε KTM, Ducati και σε λίγο και σε Kawasaki, με τους υπόλοιπους να ακολουθούν.

Η Bosch λοιπόν έχει άμεσο ενδιαφέρον να σταματήσει η διαταραχή της εφοδιαστικής αλυσίδας στους μικροεπεξεργαστές για να μπορέσει να έχει και η ίδια προϊόντα, ωστόσο περίμενε πως η ομαλοποίηση θα ερχόταν ήδη από το περασμένο καλοκαίρι. Τώρα λοιπόν αναθεωρεί και προχωρά σε επένδυση-μαμουθ, αν συνυπολογίσει κανείς πως οι μικροεπεξεργαστές είχαν και μικρο-κόστος αγοράς όσο αυτό το διάστημα. Τα πρώτα 150 εκατομμύρια Ευρώ από τα 400 θα πάνε στην Δρέσδη όπου θα κατασκευαστούν 4.000 τετραγωνικά μέτρα αποστειρωμένων, κενών σκόνης, δωματίων. Η κατασκευή των μικροεπεξεργαστών που φτάνει σε εκτύπωση κυκλωμάτων σε πολλές υποδιαιρέσεις του χιλιοστού, απαιτεί χώρους δίχως σωματίδια σκόνης, κι έτσι αυτό είναι το πρώτο στάδιο στην ανάπτυξη των ειδικών εργαλείων που απαιτεί η παραγωγή αυτή. Παράλληλα η Bosch θα δημιουργήσει 150 νέες εξιδεικευμένες θέσεις στο εργοστάσιο του Reutlingen κρατώντας την παραγωγή των μικροεπεξεργαστών σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ωστόσο θα δημιουργηθεί και ένα κέντρο δοκιμών στην Μαλαισία που θα είναι έτοιμο το 2023, άλλη μία χώρα πρωτοπόρο στον συγκεκριμένο τομέα, με το συγκεκριμένο κέντρο να αποτελεί μέρος του ίδιου στρατηγικού σχεδιασμού.

Με ορίζοντα υλοποίησης το 2023, καθίσταται σαφές πως η Bosch δεν αναμένει τους επόμενους μήνες να αλλάξει η κατάσταση κι αυτό αποτελεί άλλη μία ένδειξη πως το 2022 θα είναι μία δύσκολη χρονιά για την αγορά της μοτοσυκλέτας…

https://bit.ly/MOTO_670

Επικαιρότητα

Μοτοσυκλέτα 300 ίππων με κυψέλες υδρογόνου - Μπορείς και εσύ να την φτιάξεις χάρη στο MIT

Διαθέσιμη προς όλους η τεχνογνωσία πίσω από το project του αμερικάνικου τεχνολογικού ινστιτούτου!

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

29/7/2025

Ομάδα φοιτητών του ΜΙΤ εξέλιξε μοτοσυκλέτα βασιζόμενη σε ένα Ducati 900SS δημιουργώντας μια “ανοικτή πλατφόρμα” μοντέλου με ηλεκτρικό μοτέρ και κυψέλες καυσίμου υδρογόνου (FCVs), για αναπαραγωγή ή περαιτέρω εξέλιξη, προσφέροντας το λιθαράκι του τους σε μια εναλλακτική πορεία εξηλεκτρισμού απέναντι στην τεχνολογία μπαταριών λιθίου (BEVs)

Όταν η ομάδα ηλεκτρικών οχημάτων (EVT) του ΜΙΤ αποφάσισε να ασχοληθεί με το υδρογόνο, δεν έφτιαξε απλώς ένα project για να πάρει βαθμό. Έφτιαξε ένα θηρίο 300 ίππων, βασισμένο σε ένα Ducati 900SS των ’90s, γεμάτο τεχνολογία αιχμής.

Απαλλαγμένη από τις πολύωρες φορτίσεις που θέτουν το μεγάλο πρόβλημα αυτονομίας των ηλεκτρικών οχημάτων μπαταρίας. Με το υδρογόνο, ο ανεφοδιασμός γίνεται σε λεπτά και η μοτοσυκλέτα είναι έτοιμη για χρήση (όπως με τους κινητήρες εσωτερικής καύσης) διατηρώντας μηδενικούς τους εκλυόμενους ρύπους (όπως και τα υπόλοιπα ηλεκτρικά οχήματα), συνδυάζοντας έτσι τα πλεονεκτήματα των δύο κόσμων. Η ερευνητική ομάδα θέλει να δείξει ότι αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία, αλλά ρεαλιστικό μέλλον.

Το εγχείρημα προφανώς δεν είναι η δημιουργία ενός μοντέλου παραγωγής και κυκλοφορίας. Είναι ένα εργαλείο ερευνάς, ανάπτυξης και καταγραφής δεδομένων. Αποτελεί επίσης μια modular πλατφόρμα καθώς όλα τα βασικά κομμάτια, από την κυψέλη καυσίμου έως τον ηλεκτροκινητήρα, προσθαφαιρούνται με σχετική ευκολία. Μια ανοικτή βάση για μηχανικούς, φοιτητές ή τρελαμένους χομπίστες. Όλο το project είναι open-source. Μιλάμε δηλαδή για πλήρη οδηγό κατασκευής, διαθέσιμο online σε όποιον θέλει να το αντιγράψει, να το εξελίξει ή να πειραματιστεί φτιάχνοντας και αυτός ένα ως βάση ή να στείλει τις "σημειώσεις" του στο MIT.

Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο επίτευγμα της ερευνάς, η καταγραφή και διάθεση της πληροφορίας και της γνώσης που αποκομίστηκε από την διαδικασία κατασκευής της μοτοσυκλέτας, καθώς συνήθως η έρευνα και η ανάπτυξη τεχνολογιών υδρογόνου γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες με υψηλά κόστη ενώ το εγχείρημα αυτό θέλει να το ανοίξει σε όλους.

Στο κέντρο, μια μικρή και ελαφριά κυψέλη καυσίμου χορηγία της κορεατικής εταιρείας Doosan Fuel Cell, ικανή να τροφοδοτήσει έναν ηλεκτροκινητήρα υψηλής απόδοσης, σχεδιασμένο εξ αρχής από την ομάδα για να δώσει προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις του εγχειρήματος σε σύγκριση με εμπορικά διαθέσιμους που είχαν αρχικά δοκιμαστεί. Όλα τα ανωτέρω μετά από αρκετή μελέτη για την βελτιστοποιηση της τοποθέτησης και κόπο, εδράζουν σε ένα πλαίσιο Ducati 900SS με τις αναγκαίες τροποποιήσεις για να χωρέσει όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα όπως την ανθρακονημάτινη δεξαμενή υδρογόνου υψηλής πίεσης, τον κινητήρα, τα ηλεκτρονικά, το συστημα ψύξης και την μπαταρία υποβοήθησης.

Όπως αναφέρει ο υπεύθυνος του project, Aditya Mehrotra,παρότι η ομάδα δεν είναι η πρώτη που δημιουργεί υδρογονοκίνητη μοτοσυκλέτα, είναι η πρώτη που διαθέτει την τεχνογνωσία στον κόσμο. Με την υποδομή υδρογόνου να είναι ακόμα στα σπάργανα, πλην εξαιρέσεων, δύσκολα θα βρεις πρατήριο. Αλλά τέτοια projects είναι αυτά που βάζουν τα θεμέλια για να αλλάξουν τα δεδομένα των υποδομών.

H μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι ένα εργαστηριακό πρωτότυπο, αλλά είναι και ένα σήμα προς τη μοτοσυκλετιστική κοινότητα, πως το μέλλον των δύο τροχών μπορεί να είναι καθαρό, γρήγορο και απολαυστικό με υδρογόνο και ίσως πιο ελαφρύ από ότι αν την τροφοδοσία του ηλεκτρικού μοτέρ αναλαμβάνουν συστοιχίες μπαταριών. Οι δεξαμενές για τις κυψέλες υδρογόνου μπορούν επίσης να γεμίζουν σε μόλις 5 λεπτά, αποφεύγοντας έτσι και τις πολύωρες φορτίσεις.