Stefan Pierer KTM CEO: «Η ηλεκτροκίνηση είναι μία ανοησία»

«Προωθείται από πολιτικούς χωρίς επιστημονική κατάρτιση»
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/1/2022

Ο Stefan Pierer, CEO της Pierer Mobility-AG που μεταξύ άλλων ελέγχει τις KTM, Husqvarna και GASGAS τοποθετήθηκε για την ηλεκτροκίνηση λέγοντας πως οι κινητήρες εσωτερικής καύσης δεν θα πάψουν να υπάρχουν. Και συνέχισε λέγοντας πως η ηλεκτροκίνηση είναι μία ανοησία (Schwachsinn η αρχική λέξη που είναι βαρύτερος χαρακτηρισμός από το ανοησία). Η τοποθέτησή του έχει διπλή αξία, τόσο γιατί αντιπροσωπεύει το Ν.1 σε πωλήσεις στην Ευρώπη με 332.881 μοτοσυκλέτες μόνο το 2021, αλλά επιπρόσθετα γιατί κατέχει και θεσμικό ρόλο. Είναι πρόεδρος του ACEM του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Κατασκευαστών Μοτοσυκλετών αλλά και πρόεδρος της MSMA, που εκπροσωπεί όλους τους κατασκευαστές μοτοσυκλετών σε ζητήματα τεχνικών προδιαγραφών και κανονισμών σε MotoGP και WSBK.

Από τον θεσμικό του λοιπόν ρόλο, η τοποθέτηση αυτή αποκτά πολλαπλάσια βαρύτητα και ουσιαστικά αντιπροσωπεύει τις απόψεις όλων των κατασκευαστών και τουλάχιστον σίγουρα των Ευρωπαίων. Σε αυτό το σημείο πρέπει να θυμίσουμε στους αναγνώστες πως το MOTO, ενεργώντας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχει συνομιλήσει πρόσφατα με τα κορυφαία στελέχη των εργοστασίων, έχοντας δημοσιεύσει τις απόψεις τους σχετικά. Βασιζόμενοι σε αυτό τον βαθμό επικοινωνίας και πληροφορίας που έχουμε, μπορούμε να πούμε πως πράγματι δεν διαφέρουν και οι τοποθετήσεις των υπόλοιπων από την συγκεκριμένη του κ.Pierer, παρότι κανείς τους δεν τοποθετήθηκε τόσο αιχμηρά.

Η τοποθέτηση αυτή του κ.Pierer που έγινε στο γερμανικό Speedweek και μία περίληψή της υπάρχει εδώ, δεν είναι ωστόσο αφοριστική ως προς την ηλεκτροκίνηση συνολικά. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως η KTM ήταν από τις πρώτες εταιρείες με ηλεκτρική μοτοσυκλέτα στην παραγωγή της, και παραμένει ακόμη μπροστά όσο οι υπόλοιποι μεγάλοι κατασκευαστές δεν κάνουν αντίστοιχα μεγάλο βήμα, αλλά μικρότερα με πολλά ηλεκτρικά στο στάδιο του πρωτότυπου, πλην της Harley Davidson και του φανταστικού -εντός πλαισίων- LiveWire.

Αυτό βέβαια έχει ευνοήσει και τις υπόλοιπες αμιγώς ηλεκτρικές μοτοσυκλετιστικές μάρκες, όπως η Zero, να κάνουν μεγάλα βήματα στην εξέλιξή τους δρώντας δίχως τον παραδοσιακό ανταγωνισμό. Επιπρόσθετα η Pierer Mobility-AG δραστηριοποιείται στα ηλεκτρικά ποδήλατα και ελαφρά ηλεκτροκίνητα δίκυκλα και ετοιμάζει κι άλλα μοντέλα, οπότε μάλλον η τοποθέτηση του προέδρου της γίνεται με διάθεση να μπει ένα φρένο στις προσδοκίες ή την καταστροφολογία, αποσαφηνίζοντας πως δεν πρέπει να προεξοφλεί κανείς το μέλλον. Οι υπέρμαχοι της ηλεκτροκίνησης κάνουν τα πράγματα να φαίνονται πολύ πιο κοντά και αντίστοιχα οι πολέμιοί της προεξοφλούν ένα πιο αβέβαιο μέλλον από αυτό που πραγματικά έρχεται.

«Από την θέση του προέδρου της ACEM μπορώ να πω πως σε αντίθεση με την αυτοκινητοβιομηχανία, εμείς έχουμε ένα ξεκάθαρο όραμα για το ταξίδι που έχουμε ξεκινήσει. Υπολογίζουμε πως με ηλεκτρονικά 48V στην Α1 κατηγορία που είναι μέχρι 11Kw ή 15 ίππους, πολλά μοντέλα θα γίνουν ηλεκτρικά τα επόμενα δέκα χρόνια, κυρίως στην Ευρώπη. Αυτό βρίσκει εφαρμογή στα σκούτερ και τα μικρά δίκυκλα. Όλα τα δίχρονα θα εξαφανιστούν και όλα τα μεγαλύτερης απόδοσης δίκυκλα που αφορούν μοτοσυκλέτες, θα πάνε προς την κατεύθυνση των συνθετικών καυσίμων. Αυτά είναι πολύ ξεκάθαρα πλάνα εξέλιξης για τους κατασκευαστές. Έτσι το βλέπουμε και για τα MotoGP. Στο ορατό μέλλον θα χρησιμοποιούμε συνθετικά καύσιμα στα MotoGP. Η ιδέα μου ήταν, και το έχω πει από το 2021 σε όλους τους εμπλεκόμενους, να ξεκινήσουμε πρώτα την χρήση τους με Moto3 και Moto2 για να αποκτήσουμε εμπειρία. Δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης για τους κινητήρες εσωτερικής καύσης στα GP και δεν θα υπάρξει παρόλο που αυτοκινητοβιομηχανίες, όπως η Audi, ανακοινώνουν την διακοπή της παραγωγής τέτοιων κινητήρων από το 2033. Θα έχουμε κινητήρες εσωτερικής καύσης για πάντα. Η ηλεκτροκίνηση είναι μία ανοησία που την προωθούν πολιτικοί που δεν έχουν επιστημονική κατάρτιση. Μία κατασκευασμένη ανοησία. Μία σημερινή MotoGP μοτοσυκλέτα που ολοκληρώνει έναν αγώνα χρησιμοποιώντας 20 λίτρα καυσίμου, απαιτεί συγκεκριμένη ποσότητα ενέργειας, μετρώντας απόδοση και συνολική απόσταση, την οποία μπορείς να έχεις μόνο αν χρησιμοποιήσεις μία συστοιχία μπαταριών 500 κιλών! Πρέπει πρώτα να σκεφτείς κάτι τόσο ηλίθια απλό, πριν κάνεις την οποιαδήποτε πρόταση. Σήμερα έχουμε 100.000 θεατές σε κάθε αγώνα MotoGP που έρχονται να δουν μοτοσυκλέτες με κινητήρες εσωτερικής καύσης. Και για αυτό οι MotoE αγώνες δεν θα έχουν μέλλον. Τις μπαταρίες στο paddock τις φορτίζουμε με γεννήτριες που καίνε diesel και ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα με μπόλικο CO2. Από εκεί και πέρα κανείς δεν λέει «ποτέ», αλλά δεν διαβλέπω κάποια αντικατάσταση κινητήρων εσωτερικής καύσης στα GP, τουλάχιστον μέχρι το 2035. Ακόμη κι έτσι όμως, τι θα γίνει με τους εκατομμύρια τέτοιους κινητήρες εκεί έξω; Τα συνθετικά καύσιμα είναι η λύση, όχι η ηλεκτροκίνηση. Εκεί που πραγματικά μπορείς να αφαιρέσεις CO2 από την ατμόσφαιρα. Πρέπει επίσης να συνυπολογίσει κανείς πόσες πολύτιμες πρώτες ύλες χρειάζονται για να παραχθεί ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, έναντι ενός συμβατικού».

Ο κ.Pierer από εκεί και πέρα τόνισε πως σε αντίθεση με κάθε άλλη φορά, τις αποφάσεις εδώ δεν τις καθορίζει η αγορά μόνη της και ο τελικός αγοραστής, αλλά οι πολιτικοί και η συγκεκριμένη ατζέντα που ακολουθούν.

Σε αυτό το σημείο να θυμίσουμε στους αναγνώστες πρόσφατο σχόλιο που έγινε από στέλεχος με υψηλά καθήκοντα μέσα στην BMW Motorrad, τονίζοντας σε εμένα προσωπικά πως δεν γίνονται πρόσθετες επενδύσεις για την ηλεκτροκίνηση στα δίκυκλα σε ερευνητικό επίπεδο για την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Το τμήμα της μοτοσυκλέτας απλά ακολουθεί την εξέλιξη της τεχνολογίας από τα αυτοκίνητα κι αυτό σημαίνει πως θα είναι πάντα αρκετά βήματα πίσω γιατί η συρρίκνωση των μεγεθών κρατώντας την απόδοση είναι το επόμενο στάδιο, σε οποιοδήποτε παράδειγμα. Σε αντιστοιχία και προ διετίας δηλώσεις του κ. Eric De Seynes στο MOTO, προέδρου της Yamaha Motor Europe, πως η ανάπτυξη νέων κινητήρων εσωτερικής καύσης δεν πρόκειται να σταματήσει τουλάχιστον για την επόμενη 15ετία, ενώ πρόσφατα η Yamaha με την Kawasaki ξεκίνησαν την από κοινού εξέλιξη νέων κινητήρων με χρήση υδρογόνου για την εποχή μετά από αυτή την δεκαπενταετία. Τέλος, ο πυρήνας των αναγνωστών του περιοδικού ΜΟΤΟ, ίσως να θυμάται πως το 2008(!) είχαμε γράψει πως η ηλεκτροκίνηση είναι ένα βήμα που θα ζήσουμε σίγουρα, θα το ευχαριστηθούμε, θα δούμε νέα οχήματα που θα μας βολεύουν σε νέες κατηγορίες και τέλος θα κάνουμε την μετάβαση σιγά-σιγά σε μία νέα κοινωνία με το υδρογόνο σε ρόλο ενεργειακού νομίσματος...

Honda RC30: Εξαψήφιο ποσό για τη νικηφόρα VFR750R του Joey Dunlop

Η 1η VFR750R που κέρδισε στο Isle of Man TT - Βγήκε 1η φορά σε δημοπρασία από τον Bonhams
Honda RC30 Joey Dunlop δημοπρασία 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/10/2025

Ένα πραγματικά πολύτιμο κομμάτι αγωνιστικής ιστορίας βγήκε στο σφυρί στη δημοπρασία Autumn Stafford Sale του οίκου Bonhams με τη Honda RC30 που οδήγησε ο Joey Dunlop σε διπλή νίκη στο IOMTT να αλλάζει χέρια για εξαψήφιο ποσό.

Σχεδιασμένη και κατασκευασμένη τη 10ετία του '80 από την HRC χωρίς συμβιβασμούς στο κόστος (καινούργια κόστιζε όσο δύο GSX-R750) και με στόχο να κερδίσει το νεοσύστατο τότε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike, η εξωτική για την εποχή της RC30 είναι μια μοτοσυκλέτα σταθμός στην ιστορία της Honda από τεχνολογική σκοπιά -έφερε τεχνολογίες από το MotoGP στον δρόμο- αλλά και για την επιρροή που άσκησε στην εξέλιξη των superbikes από την εμφάνισή της και έπειτα.

Honda RC30 Joey Dunlop δημοπρασία 2025

Η VFR750R RC30 ήταν η μοτοσυκλέτα με την οποία η Honda κέρδισε τα δύο πρώτα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Superbike με τον Fred Merkel στη σέλα της, ενώ δύο ακόμη Παγκόσμια Πρωταθλήματα TT Formula 1 κέρδισε με αυτή ο Carl Fogarty. Με την RC30 η Honda συμμετείχε με επιτυχία και σε αγώνες αντοχής κερδίζοντας σε Le Mans, Spa και Suzuka αποδεικνύοντας ότι η μοτοσυκλέτα της ήταν πολυτάλαντη αλλά και αξιόπιστη. 

Στη φήμη της RC30 τη δική του συνεισφορά είχε ο θρύλος Joey Dunlop. Ο Βορειοιρλανδός με 26 νίκες στο ΤΤ βρίσκεται στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας πίσω μόνο από τον ανιψιό του Michael Dunlop που έχει 33 και είχε δηλώσει ότι η RC30 άλλαξε τα πάντα για αυτόν στο Isle of Man καθώς του έδινε την ακρίβεια και την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για να πιέσει στο όριο και να οδηγήσει στον γνωστό καταιγιστικό του ρυθμό που έκανε τον "Yer Maun" τόσο αγαπητό στο κοινό.

Τον Ιούνιο του 1988 ο Dunlop οδήγησε την RC30 σε νίκη στη Formula 1 TT με μέση ωριαία τα 187,09 χλμ./ώρα και έπειτα κέρδισε με την ίδια μοτοσυκλέτα και στην Senior TT κάνοντας ρεκόρ ταχύτερου γύρου με μέση ωριαία 190,77 χλμ./ώρα. Με αυτή τη μοτοσυκλέτα ο Dunlop έτρεξε και σε κάποιους αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Superbike την ίδια χρονιά καταφέρνοντας μάλιστα να ανέβει στο βάθρο στον γύρο του Donington.

Η νικηφόρα RC30 παρέμεινε στην οικογένεια Dunlop και μετά τον τραγικό χαμό του Dunlop. Είναι μάλιστα η μοτοσυκλέτα που βρισκόταν μέχρι πρότινος σε περίοπτη θέση στην παμπ της οικογένειας Dunlop, "Joey's Bar", στο Ballymoney της Β.Ιρλανδίας και αυτή ήταν η πρώτη φορά που βγήκε σε δημοπρασία.

Με πλαίσιο σταμπαρισμένο από την HRC και φουλ αγωνιστικό κιτ, αλλά και καρμπυρατέρ μαγνησίου που εξέλιξαν οι Ιάπωνες αποκλειστικά για τις κορυφαίες τους αγωνιστικές, η μοτοσυκλέτα απέσπασε το ποσό των 151.830 ευρώ στη δημοπρασία του Bonhams.