WD 40 : έγινε εξήντα ετών

Από το

Μαύρο Σκύλο

1/2/2013

Ένα από τα βασικά εργαλεία στην συντήρηση της μοτοσυκλέτας είναι το WD-40 που φέτος γιορτάζει τα 60α γενέθλιά του. Αναπτύχθηκε το 1953 από τον Norm Larsen, έναν χημικό από το Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια, ο οποίος ήταν ο ιδρυτής της Rocket Chemical Company. Ο Larsen προσπαθούσε να δημιουργήσει μια φόρμουλα για την πρόληψη της διάβρωσης πυραύλους. Έφτασε σε μια επιτυχημένη φόρμουλα στην 40η προσπάθειά του -εξ ου και το όνομα! Μετά ο Larsen πούλησε το WD-40 και την Rocket Chemical για 20.000 δολάρια (χωρίς μελλοντικά δικαιώματα αφού ο ίδιος πίστευε ότι θα είναι πάντα σε θέση να εφεύρει κάτι καλύτερο!). Το WD-40 χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από την Convair για την προστασία του εξωτερικού φλοιού του διηπειρωτικού πυραύλου Atlas από την σκουριά και τη διάβρωση, και αργότερα βρέθηκε ότι έχει και πολλές άλλες χρήσεις. Το προϊόν διατέθηκε για πρώτη φορά σε καταστήματα του Σαν Ντιέγκο το 1958. Όπως και η σύνθεση της Coca Cola, έτσι και του WD-40 είναι ένα εμπορικό μυστικό, αλλά το βασικό συστατικό της αρχικής εφεύρεσης του Larsen ήταν... το ιχθυέλαιο!

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin