MotoGP: Αναβιώνουν μάχες του παρελθόντος μέσω MotoE! Το ηλεκτρικό μέλλον

"Μεγάλα" ονόματα στην μάχη των... volt!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

14/11/2018

Στην EICMA, πέρα από τα μοντέλα και τις τάσεις για το 2019, ήταν διάχυτη η επιρροή και ο προσανατολισμός σχεδόν όλων των κατασκευαστών προς το μέλλον των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών. Είδαμε προτάσεις που ήταν αναμενόμενες από εργοστάσια που παραδοσιακά επενδύουν στο ηλεκτρικό μέλλον, αλλά είδαμε και εκπλήξεις και απροσδόκητες εμφανίσεις –όπως για παράδειγμα το ηλεκτρικό superbike της Kymco- που τονίζουν ακόμη πιο εμφατικά το πόσο άμεσο και κοντά μας είναι αυτό το ηλεκτροκίνητο αύριο.
Ένα όμως από τα σημαντικότερα ηλεκτρικά εκθέματα, όχι τόσο γιατί ήταν κάτι καινούργιο (μιας και δεν ήταν, αφού ήταν κάτι για το οποίο έχουν γραφτεί κι έχουν συμβεί πάρα πολλά πράγματα), αλλά γιατί είμαστε μια ανάσα πριν οι αγώνες μοτοσυκλετών σε κορυφαίο επίπεδο αποκτήσουν τη δική τους ηλεκτρική έκφανση, ήταν η αγωνιστική MotoE.
Ο λόγος για την Energica Ego Corsa , την μοτοσυκλέτα με την οποία θα συμμετέχουν οι ομάδες που θα απαρτίζουν το παγκόσμιο κύπελλο MotoE, το οποίο θα διοργανώνεται στα πλαίσια κάποιων αγώνων GP. Στον αγώνα της Jerez το 2019 θα σηκωθεί η αυλαία της καινούργια κατηγορίας, ενώ ήδη έχουν γίνει δοκιμές και γύροι επίδειξης με σημαντικούς αναβάτες στη σέλα της, όπως ο Loris Capirossi, ο Max Biaggi, ο Colin Edwards, ο Sebastian Porto και ο Mick Doohan. Η μοτοσυκλέτα που εκτέθηκε στην EICMA και αποτελεί την τελική αγωνιστική έκδοση που θα διατεθεί στις ομάδες με την μορφή "ενιαίου", διαφέρει σε ορισμένα σημεία από την μοτοσυκλέτα που δοκίμασαν οι παραπάνω αναβάτες, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με την σχεδίαση του φαίρινγκ και την πιο αποτελεσματική αεροδυναμική που προσφέρει το μπροστινό τμήμα, ενώ πίσω έχει γίνει πιο λεπτή η ουρά.
Η ισχύς που παράγει ο ηλεκτρικός κινητήρας ανέρχεται στα 120Kw (161 ίπποι), ενώ η ροπή του φτάνει το εκπληκτικό νούμερο των 20,4 χιλιογραμμόμετρων. Το βάρος του ανακοινώνεται στα 260 κιλά, αλλά είναι πολύ πιθανό στις πρώτες δοκιμές πριν τους αγώνες, να χρησιμοποιηθεί μια ελαφρύτερη μπαταρία ιόντων λιθίου που θα κατεβάζει το συνολικό βάρος με απόδοση 20Kwh. Οι επιδόσεις της Energica Ego Corsa κάνουν λόγο για 0-100km/h σε λιγότερα από τρία δευτερόλεπτα, με μέγιστη ταχύτητα τα 270km/h. Τα φρένα προέρχονται από την Brembo, οι τροχοί από την Marchesini και οι αναρτήσεις από την ohlins, με μοναδική ελευθερία στις ομάδες να επιλέγουν διαφορετικά ελατήρια, ανάλογα με το βάρος του αναβάτη. Όλα τα υπόλοιπα μέρη θα είναι κοινά στις μοτοσυκλέτες με εξαίρεση ελάχιστα μέρη και οι μοτοσυκλέτες θα φυλάσσονται όλες μαζί σε ειδικά σχεδιασμένο E-paddock όπου η κάθε ομάδα θα έχει το δικό της box. Μέσα εκεί θα βρίσκεται η ημι-κινητή μονάδα φόρτισης που προσφέρει η Enel X (επίσημος χορηγός της MotoE), ενώ η κινητή μονάδα θα βρίσκεται στη σχάρα της εκκίνησης για να φορτιστούν πλήρως οι μοτοσυκλέτες όσο περιμένουν στην διαδικασία εκκίνησης, αλλά και για να έχουν ρεύμα οι ηλεκτρικές κουβέρτες των ελαστικών. Μάλιστα υπάρχει πρόβλεψη για την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών πάνελ, τα οποία θα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια για να τροφοδοτήσουν τις ανάγκες της κατηγορίας MotoE.
Σε ό,τι αφορά τους αγώνες, αυτοί θα έχουν διάρκεια περίπου 10 γύρων (εξαρτάται από το μήκος της εκάστοτε πίστας) και οι πρώτες επίσημες δοκιμές θα γίνουν στις 28-29 Νοεμβρίου στη Jerez με τη συμμετοχή των ομάδων και των αναβατών που θα πάρουν μέρος στο κύπελλο.

Το πρόγραμμα των αγώνων της MotoE

5 Μαΐου Jerez
19 Μαΐου Le Mans
7 Ιουλίου Sachsenring
11 Αυγούστου Red Bull Ring
15 Σεπτεμβρίου Misano

Η FIM και η Dorna έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να υποστηρίξουν και να προβάλλουν όσο περισσότερο μπορούν τη νεοσύστατη MotoE

Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι οι ομάδες και οι αναβάτες που θα δούμε την επόμενη χρονιά να τρέχουν με την ηλεκτρική μοτοσυκλέτα της Enrgica. Το 2019, λοιπόν, θα συμμετέχουν δώδεκα ομάδες εκ των οποίων οι έξι που είναι ανεξάρτητες ιδιωτικές συμμετοχές θα είναι με δύο αναβάτες και οι άλλες μισές που προέρχονται από τις κατηγορίες Moto2 και Moto3 θα συμμετάσχουν με έναν αναβάτη. Μέχρι στιγμής, υπάρχουν αρκετά ηχηρά ονόματα από το χώρο των αγώνων, όπως ο Randy de Puniet, ο Niccolo Canepa, o Bradley Smith και οι προσφάτως ανακοινωθέντες, Alex de Angelis και Sete Gibernau. Ο τελευταίος μάλιστα, είχε κάνει την τελευταία του εμφάνιση στα MotoGP πριν από μια δεκαετία και αποφάσισε να επιστρέψει με την ομάδα του Sito Pons, όντας μάλιστα και ο μοναδικός αναβάτης του. Ο 45 ετών βετεράνος Ισπανός είχε υπάρξει ξανά αναβάτης της ομάδας του Pons, πίσω στο 1995, όταν έτρεχε στην κατηγορία των 250GP.

Ο Sete, που έχει τερματίσει δύο φορές δεύτερος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα MotoGP (2003-2004), δήλωσε πως ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα επέστρεφε στους αγώνες μετά από μια δεκαετία αποχής, αλλά η ζωή πάντα σου επιφυλάσσει εκπλήξεις, ενώ κατέστησε σαφές ότι είναι πλέον ταγμένος στην αποστολή του και στο να βοηθήσει στην εξέλιξη του ηλεκτρικού μέλλοντος για τους αγώνες. Από την πλευρά του, ο Sito Pons είπε πως θεωρούσε αυτονόητη την παρουσία της ομάδας σ' αυτό το νέο project της MotoE, καθώς θεωρεί ότι οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες αποτελούν το μέλλον για τους αγώνες. Όπως είπε, ήθελαν να έχουν έναν έμπειρο αναβάτη και η επιλογή του Gibernau ήταν γι' αυτούς μονόδρομος.

Ομάδες και αναβάτες της MotoE

LCR E-Team:
Randy de Puniet
Niccolo Canepa

Angel Nieto Team:
Nico Terol
Maria Herrera

Avintia Esponsorama Racing:
Xavier Simeon
Eric Granado

Alma Pramac Racing:
Josh Hook
Alex de Angelis

Tech3 Racing:
Kenny Foray
Hector Garzo

Trentino Gresini MotoE:
Matteo Ferrari
Lorenzo Savadori

Pons Racing:
Sete Gibernau

One Energy Racing (Sepang):
Bradley Smith

Dynavolt Intact GP:
Jesko Raffin

Ajo Motorsport MotoE:
Niki Tuuli

SIC58 Squadra Corse:
Matteo Casadei

EG 0,0 Marc VDS:
Mike di Meglio

Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται τώρα, είναι για το ποια θα είναι η τύχη αυτής της νέας κατηγορίας. Αν το δούμε καθαρά αγωνιστικά, οι αγώνες τύπου "ενιαίου", όπως είναι για παράδειγμα η Moto2, έχουν τις προϋποθέσεις για θέαμα και έντονο συναγωνισμό. Βέβαια, στην περίπτωση της MotoE δεν θα υπάρχει η ελευθερία στην επιλογή ή κατασκευή διαφορετικών πλαισίων όπως ισχύει στην Moto2 και θα εναπόκειται καθαρά στις οδηγικές ικανότητες των αναβατών.
Από αυτή την άποψη, οι επιλογές είναι αρκετά ενδιαφέρουσες. Από αναβάτες που μέχρι και την περσινή σεζόν αγωνίζονταν σε παγκόσμια πρωταθλήματα, χωρίς όμως να αποτελούν ονόματα "από το πάνω ράφι", μέχρι βετεράνους των MotoGP που έχουν αποσυρθεί καιρό από το πνεύμα του ανταγωνισμού και της πίεσης. Είναι λίγα τα ονόματα των αναβατών που μπαίνουν στην MotoE ως ανερχόμενα ταλέντα και κατά συνέπεια το κίνητρο, που υπάρχει για παράδειγμα στις Moto3 και Moto2 για μετάβαση στην κορυφαία κατηγορία των αγώνων, δεν είναι σε τόσο μεγάλο βαθμό για να προϊδεάσει για έντονο συναγωνισμό. Δεν υπάρχει επίσης ο ανταγωνισμός μεταξύ των κατασκευαστών, μιας και μιλάμε για ένα κύπελλο "μονομάρκα" όπου η Energica θα είναι ο αποκλειστικός προμηθευτής των μοτοσυκλετών.

Η ισχύς που παράγει ο ηλεκτρικός κινητήρας ανέρχεται στα 120kw (161 ίπποι)

Από την άλλη μεριά, η παγκόσμια τάση που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου, για την στροφή και την εξέλιξη των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών, είναι ένα πρόσφορο έδαφος για επένδυση σε χρήμα και προβολή από την πλευρά της διοργάνωσης, που ήδη βρίσκεται σε αναζήτηση για το μέλλον των αγώνων, το οποίο είναι και απόλυτα συνυφασμένο με το μέλλον της αγοράς. Ας μην ξεχνάμε ότι η Dorna, η οποία είναι πλέον υπεύθυνη και για την διοργάνωση του παγκόσμιου πρωταθλήματος WSBK, είχε πει πως ακόμη και για την κατηγορία των superbikes όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, καθώς θα μπορούσε να αποτελείται ακόμη και από γυμνά χιλιάρια, αρκεί να το ζητούσαν το εργοστάσια. Αν λοιπόν η παγκόσμια αγορά δείχνει προς την κατεύθυνση των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών, η FIM και η Dorna έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να υποστηρίξουν και να προβάλλουν όσο περισσότερο μπορούν τη νεοσύστατη MotoE. Η πλατφόρμα των 10 γύρων σε κάθε αγώνα και των πέντε αγώνων μέσα στη χρονιά, προδιαθέτει για σφιχτούς και γεμάτους ένταση αγώνες και η σύνδεσή τους ως παράλληλο event με αγώνες των MotoGP αποτελεί ένα συν στην φαρέτρα των προωθητικών ενεργειών.
Απομένει πλέον να δούμε στην πράξη και την αποδοχή που θα έχει η MotoE από το κοινό, και αν θα δημιουργηθούν οι μάχες και οι συγκινήσεις που απαιτούνται για να αντισταθμιστεί η έλλειψη των βρυχώμενων εξατμίσεων και του φρενήρη ρυθμού τον πιστονιών που ανεβοκατεβαίνουν μέσα στους κυλίνδρους…
 

Ετικέτες

MotoGP Αυστραλία Sprint: Νίκη Bezzecchi σε αγώνα που ξεχώρισε ο Fernandez

Αυστραλία χωρίς γλάρο δεν γίνεται
MotoGP Αυστραλία Sprint: Νίκη Bezzecchi σε αγώνα που ξεχώρισε ο Fernandez
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/10/2025

Ο καιρός προσπάθησε να τα χαλάσει στην αρχή αλλά έκανε την χάρη να μας δώσει έναν αγώνα χωρίς καιρικά προβλήματα, με την ευχή τώρα να ανανεώνεται για αύριο, όπου ελπίζουμε όλοι να έρθει η αλλαγή στις προγνώσεις, μετριάζοντας τις δυνατές ριπές που αναμένονται.

Κλασσική περίπτωση επίσης για Phillip Island είχαμε άλλη μία σύγκρουση μοτοσυκλέτας με γλάρο. Στους πρώτους γύρους που τα πουλιά είχαν βρει την ευκαιρία να ξεκουραστούν στην πίστα, που ήταν ήρεμη πριν την εκκίνηση, ο κίνδυνος μία σύγκρουσης αυξάνεται κατακόρυφα. Αυτή τη φορά ήταν στον γύρο προθέρμανσης, όταν ο Bezzecchi χτύπησε δύο γλάρους με τον έναν να μένει στο πιρούνι της μοτοσυκλέτας.

Ο Quartararo δεν κατάφερε να κάνει την διαφορά από την pole position, συνήθως αντέχει μερικούς γύρους, αλλά σήμερα δεν κατάφερε να πετύχει ούτε την πρώτη στροφή. Ο Alex Marquez προσπάθησε να κρατήσει την Ducati στην κορυφή έναντι των Aprilia και KTM που έβλεπαν πως έχουν μία εξαιρετική ευκαιρία: Να κυνηγήσουν την νίκη τώρα που λείπει ο Marc Marquez.

Ο Fernandez από την πρώτη στιγμή έκανε την κίνησή του και στην δεύτερη στροφή πήρε την πρωτιά του αγώνα κρατώντας τον Bezzecchi πίσω που επίσης, πέρασε εύκολα τον Alex Marquez. Πριν κλείσει ο πρώτος γύρος είχαμε ήδη δει τις προσπεράσεις στις πρώτες θέσεις που θα καθόριζαν τους επόμενους γύρους.

Ο Miller που ξεκινούσε από την πρώτη σειρά στον αγώνα της έδρας του, έμεινε στην 4η θέση με τον Quartararo να χάνει θέση και από τον Acosta, κρατώντας στην αρχή του 2ου γύρου την 6η θέση.

Ο Bagnaia ήταν απογοητευτικός, με τον αγώνα της Ινδονησίας να είναι μία παύση στον δρόμο της επιτυχίας που χάραξε στην Ιαπωνία, γιατί η πίστα εκεί είναι ιδιαίτερη και καθόλου φιλόξενη για την Ducati, θα περίμενε κανείς να δει μία καλύτερη προσπάθεια από τον δεύτερο εργοστασιακό αναβάτη των Ιταλών. Δυστυχώς πάλευε με ζητήματα ρυθμίσεων στην μοτοσυκλέτα του καταλήγοντας να γυρνά τελευταίος μαζί με τον Pirro.

Ο Pol Espargaro, Fabio Di Giannantonio, Fermin Aldeguer και Brad Binder ήταν τελικά εκείνοι που συμπλήρωναν την δεκάδα μετά τον Γάλλο, μέχρι που ο Νοτιοαφρικάνος έπεσε, δίνοντας την θέση του στον Luca Marini.

Οι Aprilia εμπρός έκαναν την διαφορά ανοίγοντας την ψαλίδα από τους υπόλοιπος με τον Fernandez να μην προστατεύει τα ελαστικά του και τον Bezzecchi να ορμά για την πρώτη θέση, κάνοντας το λάθος και ανοίγοντας γραμμή, χωρίς όμως να κινδυνέψει να χάσει και την δεύτερη θέση, από την διαφορά που είχε ήδη χτιστεί.

Πολύ γρήγορα φόρτωσαν δευτερόλεπτα διαφοράς οι δύο Aprilia, σε σημείο που αν ο Bezzecchi είχε τώρα στον Sprint την υποχρέωση των δύο μεγαλύτερων γύρων, θα μπορούσε να συνεχίσει να ελπίζει για το βάθρο.

Ο Alex Marquez έδειχνε όπως όχι μόνο δεν μπορεί να ακολουθήσει αλλά δεν θα μπορεί και να προστατέψει την θέση του και πράγματι οι επιθέσεις από Miller και Acosta ήρθαν και έμειναν με την μορφή μόνιμης πίεσης σε κάθε στροφή.

Τελικά στον 7ο γύρο ο Acosta βρήκε την ευκαιρία και πέρασε και τους δύο μαζί ανεβαίνοντας στην 3η θέση. Ο Quartararo συνέχισε να χάνει θέσεις και ο Di Giannantonio φαινόταν τώρα πως θα ανέβει ψηλότερα.

Στην 2η στροφή του 10ου γύρου ο Bezzecchi καταφέρνει να κάνει εκείνο που είχε προσπαθήσει νωρίτερα χάνοντας χρόνο. Περνά τον Fernandez και μένει εμπρός κάνοντας αμέσως και την διαφορά. Είχε καλύτερο ρυθμό ενώ ταυτόχρονα ο νεότερος αναβάτης με την παραπλήσια μοτοσυκλέτα είχε εξαντλήσει εκείνο το περιθώριο του πίσω ελαστικού στο οποίο αισθανόταν άνετος.

Οι δύο πρώτες θέσεις είχαν μόλις κλειδώσει και ήταν της Aprilia, ο Miller τώρα θα έχανε επίσης ένα βάθρο μέσα στην έδρα του για μικρή διαφορά από τον Acosta, έναν από τους πιο δύσκολους αναβάτες να προσπεράσει κανείς.

Ο Di Giannantonio αφότου κατάφερε τον Quartararo, επικεντρώθηκε στον Alex Marquez και πέρασε και εκείνον.

Αύριο που ο Bezzecchi θα πρέπει να κάνει δύο πιο αργούς γύρους, μία σειρά από αναβάτες θα παλέψουν για μία ευκαιρία να μείνουν στην ιστορία, γιατί κάθε νίκη στα MotoGP είναι ένα ιστορικό γεγονός. Οι αριθμοί δεν μεταφέρουν έτσι και αλλιώς την ιστορία η οποία και ξεχνιέται με τον καιρό, οπότε αύριο που θα λείπει ο αναβάτης με τις περισσότερες νίκες φέτος και πρωταθλητής, ο δεύτερος ταχύτερος θα έχει να εκτελέσει μία σημαντική σε χρόνο ποινή και ο τρίτος δεν δείχνει πως έχει βρει τον εαυτό του και την μοτοσυκλέτα, μία σειρά από αναβάτες θα παλέψουν για την συγκυρία αυτή που δύσκολα θα πετύχουν ξανά.

 

ΘΕΣΗ

No.

ΑΝΑΒΑΤΗΣ

ΜΟΤΟ

ΧΡΟΝΟΣ

1

72

Marco Bezzecchi

Aprilia

19:03.971

2

25

Raul Fernandez

Aprilia

3.149

3

37

Pedro Acosta

KTM

5.310

4

43

Jack Miller

Yamaha

5.376

5

49

Fabio Di Giannantonio

Ducati

5.416

6

73

Alex Marquez

Ducati

6.109

7

20

Fabio Quartararo

Yamaha

8.706

8

10

Luca Marini

Honda

8.938

9

44

Pol Espargaro

KTM

9.252

10

23

Enea Bastianini

KTM

9.752

11

36

Joan Mir

Honda

10.231

12

5

Johann Zarco

Honda

12.104

13

42

Alex Rins

Yamaha

12.132

14

88

Miguel Oliveira

Yamaha

17.494

15

21

Franco Morbidelli

Ducati

18.967

16

79

Ai Ogura

Aprilia

19.784

17

32

Lorenzo Savadori

Aprilia

25.185

18

35

Somkiat Chantra

Honda

28.945

19

63

Francesco Bagnaia

Ducati

32.408

20

51

Michele Pirro

Ducati

35.523

ΠΤΩΣΕΙΣ / ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙΣ

 

54

Fermin Aldeguer

Ducati

14:49.140

 

33

Brad Binder

KTM

01:35.334