FIM Endurance World Championship 2023 - Νικήτρια στο Bol d'Or η Suzuki, Πρωταθλήτρια η Yamaha

Δραματικό φινάλε, καθώς η -Πρωταθλήτρια εν τέλει- YART λίγο έλειψε να χάσει τον τίτλο από υπερθέρμανση κινητήρα
FIM Endurance World Championship 2023, Bol d’Or: Νικήτρια η ομάδα της Suzuki, πρωταθλήτρια η ομάδα της Yamaha
Από τον

Γιάννη Τσινάβο

18/9/2023

Η Yamalube YART Yamaha EWC Official Team με τους Niccolò Canepa, Marvin Fritz και Karel Hanika κατάφερε μετά από έναν αμφίρροπο αγώνα στο Bol d’Or να κατακτήσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής 2023, με τη Suzuki Yoshimura SERT Motul, να κερδίζει για 19η φορά στην ιστορία της τον διάσημο αγώνα αντοχής.

Το ξεκίνημα του τελευταίου αγώνα της χρονιάς για το FIM EWC στην πίστα Paul Ricard της Γαλλίας ήταν συναρπαστικό, καθώς η βροχή που είχε πέσει λίγο πριν την εκκίνηση του αγώνα έκανε την επιλογή ελαστικών σπαζοκεφαλιά. Ομάδες και οδηγοί δεν είχαν αποφασίσει τι ελαστικά θα χρησιμοποιήσουν, ενώ οι ομάδες που ξεκίνησαν με βρόχινα ελαστικά μετά από 15 λεπτά αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στα pits ώστε να βάλουν slick ελαστικά καθώς η πίστα είχε στεγνώσει σε μεγάλο βαθμό.

EWC

Στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς τον τίτλο του EWC διεκδικούσαν έξι ομάδες, με την Yamalube YART Yamaha EWC Official Team, να βρίσκεται πιο κοντά σε σχέση με τους υπόλοιπους. Ωστόσο στους αγώνες Endurance πολλά μπορούν να συμβούν και πολλές φορές ο παράγοντας τύχη παίζει καθοριστικό ρόλο. Όσον αφορά την τύχη, στη Γαλλία η ομάδα της YART την είχε με το μέρος της. Με την περσινή πρωταθλήτρια ομάδα της F.C.C. TSR Honda France να τίθεται εκτός αγώνα λόγω μηχανικής βλάβης από πολύ νωρίς, οι μνηστήρες του τίτλου μειώθηκαν με το καλημέρα στους πέντε. Λίγο αργότερα εκτός διεκδίκησης τίτλου θα έβγαινε και η ομάδα της BMW Motorrad World Endurance Team καθώς δύο μη προγραμματισμένα pit stop την έθεσαν εκτός. Στην πρωτοπορία του αγώνα είχε βρεθεί η ομάδα της TATI Team Beringer Racing καθώς η απόφαση της στα αρχικά στάδια του αγώνα να χρησιμοποιήσει ενδιάμεσα ελαστικά, της έδωσε το προβάδισμα. Ωστόσο η πρωτοπορία της κράτησε για πολύ λίγο καθώς ένα μηχανικό πρόβλημα στη μοτοσυκλέτα της Kawasaki οδήγησε την ομάδα σε οριστική εγκατάλειψη.

Yamaha YART

Η “απόσυρση” της TATI Team Beringer Racing, άνοιξε τον δρόμο για τις ομάδες της Yamalube YART Yamaha EWC Official Team, Suzuki Yoshimura SERT Motul, Honda Viltaïs Racing και BMW Motorrad World Endurance Team. H ομάδα της YART η οποία με έναν τερματισμό μέχρι και την ένατη θέση θα κέρδιζε τον τίτλο, είχε βρεθεί αρκετές φορές στην πρωτοπορία του αγώνα ωστόσο λίγο αργότερα θα αντιμετώπιζε μηχανικά προβλήματα που θα έβαζαν εκ νέου φωτιά στο Πρωτάθλημα. Η Yamaha R1 με το επετειακό livery για τα 25 χρόνια της R1, ανέβαζε ανησυχητικά θερμοκρασία, και ως εκ τούτου χρειάστηκε αρκετές φορές να σταματήσει στα pits, μέχρι να λύσουν οι μηχανικοί το πρόβλημα. Το στραβοπάτημα της YART, εκμεταλλεύτηκε η ομάδα της SERT περνώντας στην πρώτη θέση -σημειώστε πως η SERT επί της ουσίας τις τελευταίες εννέα ώρες του αγώνα είχε δύο αναβάτες, τους Gregg Black και Étienne Masson, καθώς ο Sylvain Guintoli υπέφερε από στομαχικές διαταραχές με αποτέλεσμα ο Γάλλος στον τελευταίο του αγώνα με τα χρώματα της Suzuki να μην μπορεί να βοηθήσει.

EWC

Από την άλλη τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στην ομάδα της YART καθώς μια πιθανή εγκατάλειψη μπορεί να άλλαζε τα δεδομένα όσον αφορά το πρωτάθλημα. Ωστόσο η Yamaha R1, άντεξε μέχρι το τέλος με τους Niccolò Canepa, Marvin Fritz και Karel Hanika να τερματίζουν στην τέταρτη θέση, κατακτώντας ταυτόχρονα το φετινό πρωτάθλημα αντοχής με την ομάδα της YART. Από την άλλη η ομάδα της SERT κατάφερε να κερδίσει το 86ο Bol d'Or, ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την δύσκολη φετινή χρονιά. Οι Gregg Black, Étienne Masson ήταν χαρούμενοι με την επιτυχία τους μετά το τέλος του αγώνα, ενώ ο καταπονημένος Sylvain Guintoli έκλεισε το κεφάλαιο Suzuki Endurance με νίκη. Στη δεύτερη θέση ολοκλήρωσε τον αγώνα η περσινή νικήτρια του αγώνα ομάδα της Honda Viltaïs Racing με τους Florian Alt, Steven Odenaal Leandro Mercado. Το βάθρο συμπλήρωσε η ομάδα της BMW Motorrad World Endurance Team, με τους Jérémy Guarnoni, Illya Mykhalchyk και Markus Reiterberger. Στην τέταρτη θέση όπως σας είπαμε τερμάτισε η πρωταθλήτρια ομάδα της Yamalube YART Yamaha EWC Official Team, με τους Niccolò Canepa, Marvin Fritz και Karel Hanika να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας μετά την επικράτηση τους. Πίσω από τους φετινούς πρωταθλητές στην πέμπτη θέση βρέθηκε η ομάδα της Team Kawasaki Webike Trickstar.

EWCEWC

Ετικέτες

IoMTT: Στις 30 νίκες έφτασε ο ρέκορντμαν Michael Dunlop

Κέρδισε και στην κατηγορία SS με την Milwaukee MD Racing Ducati
IoMTT Dunlop 30th Win
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

3/6/2025

Ο Michael Dunlop επέκτεινε το ρεκόρ που του "κληροδοτήθηκε" από τον θείο του, ως ο πιο επιτυχημένος αναβάτης όλων των εποχών στους αγώνες Isle of Man TT, με νίκη στον πρώτο αγώνα Monster Energy Supersport TT, οδηγώντας τη Milwaukee MD Racing Ducati Panigale V2. Ξεπέρασε τον Dean Harrison (Honda Racing) στον τελευταίο γύρο για να κατακτήσει τη νίκη.

Ήταν η έβδομη νίκη του Dunlop με διαφορετικό κατασκευαστή και η πρώτη νίκη της Ducati στο TT από το 1995, όταν ο Νεοζηλανδός Robert Holden κέρδισε τον αγώνα Singles. Η νίκη αυτή αποτέλεσε επίσης την 14η νίκη του Dunlop σε αγώνα Supersport TT. Ο Harrison περιορίστηκε στη δεύτερη θέση, ενώ ο James Hillier (Bournemouth Kawasaki) κατέκτησε την τρίτη θέση.

Ο αγώνας, που μειώθηκε από τρεις σε δύο γύρους, ξεκίνησε στις 3:15 μ.μ. Στο Glen Helen για πρώτη φορά, ο Harrison προηγείτο, διατηρώντας ένα υγιές προβάδισμα 3,4 δευτερολέπτων από τον Dunlop, με τον Hillier στην τρίτη θέση, 1 δευτερόλεπτο πιο πίσω. Ο Davey Todd (myCOOLMAN by Padgetts Honda) ήταν τέταρτος, μόλις 0,5 δευτερόλεπτα πίσω από τον Hillier, ενώ ο Michael Evans (Smith Racing Triumph) είχε μια δυνατή πέμπτη θέση. Ο Paul Jordan (Jackson Racing Honda powered by Prosper2) έκλεινε την εξάδα.

Μέχρι το Ballaugh, ο Harrison είχε αυξήσει το προβάδισμά του σε 4,6 δευτερόλεπτα. Ο Hillier έχασε ακόμα ένα δευτερόλεπτο από τον Dunlop αλλά διατηρούσε την τρίτη θέση, μόλις 0,033 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Todd. Ο Evans ήταν 1,6 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Jordan.

Ο Harrison πρόσθεσε ακόμα μισό δευτερόλεπτο στο Ramsey Hairpin, και η μάχη για την τρίτη θέση συνέχιζε με διαφορά 0,416 δευτερολέπτων υπέρ του Hillier από τον Todd. Ωστόσο, ο Jordan εγκατέλειψε στο Glentramman, προωθώντας τον Mike Browne (Boyce Precision by Russell Racing Yamaha) στην έκτη θέση, ενώ ο Evans κρατούσε ακόμα την πέμπτη.

Ένας πρώτος γύρος με μέση ταχύτητα 127.888 mph  (205,815 χλμ./ώρα) έδωσε στον Harrison προβάδισμα 7,4 δευτερολέπτων από τον Dunlop (126.993 mph) κατά την είσοδο στα υποχρεωτικά pit stop. Ο Hillier (125.773 mph) είχε προβάδισμα 1,1 δευτερολέπτου από τον Todd (125.634 mph). Οι Evans (124.610 mph) και Browne (124.571 mph) έκλειναν την εξάδα, με μόλις 0,3 δευτερόλεπτα διαφορά, μπροστά από τους Josh Brookes (Jackson Racing Honda), Rob Hodson (SMT Racing Yamaha), James Hind (North Lincs Components Suzuki), και Ian Hutchinson (moolab/UGP/MLav Racing Yamaha).

Στο Glen Helen του δεύτερου γύρου, ο Harrison συνέχιζε να προηγείται, αλλά το προβάδισμά του μειώθηκε ελαφρώς στα 6,4 δευτερόλεπτα. Ο Hillier ήταν πλέον 13,2 δευτερόλεπτα πίσω στην τρίτη θέση, με πιο άνετο προβάδισμα 5,1 δευτερολέπτων από τον Todd. Ο Dunlop πίεζε δυναμικά, καταγράφοντας τον ταχύτερο χρόνο σε τομέα Supersport από το Glen Helen έως το Ballaugh.

Ο Dunlop επανέλαβε το κατόρθωμα από το Ballaugh έως το Ramsey και η διαφορά μειώθηκε στα 4 δευτερόλεπτα στο hairpin. Ο Hillier συνέχισε να απομακρύνεται από τον Todd, ο οποίος είχε πλέον κοντά του τον Brookes. Ο Αυστραλός ανέβασε ρυθμό, ξεπερνώντας τους Evans και Browne για να ανέβει πέμπτος. Ωστόσο, και οι δύο Evans και Browne εγκατέλειψαν - ο Evans στο Stella Maris, ενώ ο Browne έπεσε στη Sulby Bridge, χωρίς να τραυματιστεί.

Η μάχη για την πρωτοπορία είχε ανάψει, με τον Dunlop να μειώνει το προβάδισμα του Harrison στα 2,9 δευτερόλεπτα στην εκκίνηση του τρίτου και τελευταίου γύρου. Ο Hillier εδραίωνε την τρίτη θέση, 11,4 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Todd, ο οποίος είχε ακόμα κοντά του τον Brookes. Οι εγκαταλείψεις των Evans και Browne ανέβασαν τον Hodson στην έκτη θέση.

Στο Glen Helen για τελευταία φορά, το προβάδισμα του Harrison είχε μειωθεί σε μόλις 0,8 δευτερόλεπτα, και στο Ballaugh Bridge, ο Dunlop πέρασε πρώτος - με διαφορά μόλις 0,104 δευτερολέπτων. Ο Βορειοϊρλανδός ήταν σε ρυθμό ρεκόρ γύρου καθώς κυνηγούσε άλλη μία νίκη στο TT.

Με ακόμα έναν τομέα σε χρόνο ρεκόρ, ο Dunlop αύξησε το προβάδισμά του στα 3,4 δευτερόλεπτα στο Ramsey, σχεδόν διπλασιάζοντάς το στο Bungalow. Με τελικό γύρο ταχύτητας 130.313mph, πανηγύρισε την 30ή νίκη του στο TT, τερματίζοντας 10,2 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Harrison.

Ο Hillier εξασφάλισε μια εξαιρετική τρίτη θέση – την 15η του στο βάθρο του TT και πρώτη από το 2019. Οι Todd και Brookes, που κινήθηκαν μαζί στο δεύτερο μισό του αγώνα, πήραν την τέταρτη και πέμπτη θέση αντίστοιχα. Ο Hodson εξασφάλισε την έκτη, με τη δεκάδα να ολοκληρώνεται από τους Hind, Dominic Herbertson (HRRC/Gilbert Brown & Son Ltd Ducati), Hutchinson, και Conor Cummins (Burrows Engineering/RK Racing Ducati).

Με την 2η θέση στον αγώνα RST x D3O Superbike και την νίκη στο Monster Energy Supersport TT, ο Michael Dunlop Dunlop πλησιάζει με 46 αναβάσεις, το ρεκόρ βάθρων που τώρα διατηρεί ο John McGuiness με 47 βάθρα.

Κατάταξη Monster Energy Supersport TT

1. Michael Dunlop, MD Racing Ducati
2. Dean Harrison, Honda Racing UK
3. James Hillier, Bournemouth Kawasaki Racing
4. Davey Todd, myCOOLMAN by Padgett’s Motorcycles Honda
5. Joshua Brookes, Jackson Racing powered by Prosper2 Honda
6. Rob Hodson, SMT/VRS Recovery Yamaha
7. James Hind, North Lincs Components Suzuki
8. Dominic Herbertson, HRRC / Gilbert Brown & Son Ltd Ducati
9. Ian Hutchinson, moobob / UGP Yamaha MLav Racing Yamaha
10. Conor Cummins, Burrows Engineering / RK Racing Ducati