WESS 2019: Νικτής στο Erzbergrodeo ο Jarvis

Μια σημαντική επιτυχία!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

3/6/2019

Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη αλλά η πέμπτη φορά που ο Graham Jarvis κατακτά έναν απ’ τους δυσκολότερους αγώνες Enduro. Αναφερόμαστε στον αναβάτη που το περασμένο Μάρτιο είχε επισκεφτεί τη χώρα μας και συγκεκριμένα τη Θήβα για να παραδώσει μαθήματα, χάρη στην διοεγάνωση του Enduro Club Thivas. Έχοντας νικήσει και πέρσι, ο Jarvis ήρθε στον φετινό αγώνα του Erzbergrodeo με πολύ αυτοπεποίθηση, γνωρίζοντας όμως πως με την διαδρομή να είναι ασφυκτικά γεμάτη από αναβάτες, η νίκη δεν θα ερχόταν εύκολα. Παρ’ όλα αυτά, με την εμπειρία του και τη στρατηγική που ακολούθησε κατάφερε να κυριαρχήσει για πέμπτη φορά.

Όπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, έτσι κι τώρα, ο Graham Jarvis ξεκίνησε ήπια και άρχισε αργά αλλά σταθερά να κινείται προς την κορυφή. Πέρασε με ασφάλεια το πρώτο check point του αγώνα 14ος και από κει κι έπειτα ξεκίνησε να προσπερνά τον έναν μετά τον άλλον αναβάτη. Μετά από μία ώρα αγώνα ήταν ήδη στη τρίτη θέση και με μικρή διαφορά απ’ τον πρώτο, έχοντας τη δυνατότητα να τον απειλήσει. Μετά τον πρώτο ανεφοδιασμό, όταν έφτασε στο Carl’s Dinner (σημείο της διαδρομής) έκανε την κίνηση ματ για να σφραγίσει τη νίκη του.

Απομακρύνθηκε απ’ τον Manni Lettenbichler και βρέθηκε στο Green Hell (άλλο ένα σημείο της διαδρομής) έχοντας τα ηνία του αγώνα. Παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να ανέβει τον σχεδόν κάθετο λόφο με την πρώτη προσπάθεια, ο Jarvis παρέμεινε ψύχραιμος και δεν έχασε την αυτοσυγκέντρωσή του όταν είδε τον Lettenbichler να βρίσκεται πίσω του. Έπειτα, αφού ήταν στη κορυφή, με τη μεθοδικότητά του κατάφερε να παραμείνει μπροστά για το υπόλοιπο της διαδρομής, μήκους 35,2 χιλιομέτρων,η οποία περιελάμβανε επίσης το Dynamite και Lazy Noon, δύο αρκετά τεχνικά σημεία. Ο Graham Jarvis ολοκλήρωσε πρώτος τον αγώνα μέσα σε  2 ώρες και 27 λεπτά.

Σε δηλώσεις του, ο Jarvis ανέφερε: “Αισθάνομαι υπέροχα. Πιστεύω πως είναι η πιο σημαντική νίκη της καριέρας μου στο Erzberg. Πολλοί άνθρωποι σχολίαζαν την ηλικία μου και στα 44 μου έχω ορισμένες αμφιβολίες σχετικά με την αντοχή μου κατά τη διάρκεια του αγώνα. Όμως διατήρησα την αυτοσυγκέντρωσή μου και συνέχισα να πιέζω. Ήξερα πως είχα πολλή δουλειά να κάνω απ’ την εκκίνηση, αλλά τα γρήγορα κομμάτια του αγώνα που ήταν στην αρχή ποτέ δεν μου ταίριαζαν. Μόλις έφτασα στο Carls Dinner ξεκίνησα να ανακάμπτω. Ήταν διαφορετικό απ’ όταν το περπάτησα, όμως τα πήγα πολύ καλά. Κατάφερα να βρεθώ πρώτος πηγαίνοντας στο Green Hell.

Ο Alfredo Gomez έδωσε επίσης έναν εξαιρετικό αγώνα και κατάφερε να τερματίσει τέταρτος, ενώ ξεκίνησε απ’ τη τρίτη θέση. Στην εκκίνηση χρειάστηκε να δώσει μια σκληρή μάχη με τους υπόλοιπους αναβάτες στην πρώτη ανάβαση της διαδρομής. Έκτοτε προσπάθησε να πλησιάσει τους τρεις πρώτους, μπαίνοντας με γρήγορους ρυθμούς μέσα στο Carl’s Dinner και πλησίασε τον συμπατριώτη του Mario Roman. Στο 23ο check point είχε βρεθεί μπροστά απ’ τον Wade Young στην τέταρτη θέση, όπου και ολοκλήρωσε τον αγώνα με τέσσερα λεπτά διαφορά απ’ τον τρίτο.

Πρώτος αυτή τη στιγμή στη βαθμολογία βρίσκεται ο Manuel Lettenbichler (KTM) με 1.960 βαθμούς, δεύτερος ο Mario Roman (Sherco) με 1.770 και μετά τη νίκη του στο Erzbergrodeo, ο Graham Jarvis (Husquvarna) ακολουθεί κατά πόδας στη τρίτη θέση με 1.690.

Ετικέτες

IoMTT: Στις 30 νίκες έφτασε ο ρέκορντμαν Michael Dunlop

Κέρδισε και στην κατηγορία SS με την Milwaukee MD Racing Ducati
IoMTT Dunlop 30th Win
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

3/6/2025

Ο Michael Dunlop επέκτεινε το ρεκόρ που του "κληροδοτήθηκε" από τον θείο του, ως ο πιο επιτυχημένος αναβάτης όλων των εποχών στους αγώνες Isle of Man TT, με νίκη στον πρώτο αγώνα Monster Energy Supersport TT, οδηγώντας τη Milwaukee MD Racing Ducati Panigale V2. Ξεπέρασε τον Dean Harrison (Honda Racing) στον τελευταίο γύρο για να κατακτήσει τη νίκη.

Ήταν η έβδομη νίκη του Dunlop με διαφορετικό κατασκευαστή και η πρώτη νίκη της Ducati στο TT από το 1995, όταν ο Νεοζηλανδός Robert Holden κέρδισε τον αγώνα Singles. Η νίκη αυτή αποτέλεσε επίσης την 14η νίκη του Dunlop σε αγώνα Supersport TT. Ο Harrison περιορίστηκε στη δεύτερη θέση, ενώ ο James Hillier (Bournemouth Kawasaki) κατέκτησε την τρίτη θέση.

Ο αγώνας, που μειώθηκε από τρεις σε δύο γύρους, ξεκίνησε στις 3:15 μ.μ. Στο Glen Helen για πρώτη φορά, ο Harrison προηγείτο, διατηρώντας ένα υγιές προβάδισμα 3,4 δευτερολέπτων από τον Dunlop, με τον Hillier στην τρίτη θέση, 1 δευτερόλεπτο πιο πίσω. Ο Davey Todd (myCOOLMAN by Padgetts Honda) ήταν τέταρτος, μόλις 0,5 δευτερόλεπτα πίσω από τον Hillier, ενώ ο Michael Evans (Smith Racing Triumph) είχε μια δυνατή πέμπτη θέση. Ο Paul Jordan (Jackson Racing Honda powered by Prosper2) έκλεινε την εξάδα.

Μέχρι το Ballaugh, ο Harrison είχε αυξήσει το προβάδισμά του σε 4,6 δευτερόλεπτα. Ο Hillier έχασε ακόμα ένα δευτερόλεπτο από τον Dunlop αλλά διατηρούσε την τρίτη θέση, μόλις 0,033 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Todd. Ο Evans ήταν 1,6 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Jordan.

Ο Harrison πρόσθεσε ακόμα μισό δευτερόλεπτο στο Ramsey Hairpin, και η μάχη για την τρίτη θέση συνέχιζε με διαφορά 0,416 δευτερολέπτων υπέρ του Hillier από τον Todd. Ωστόσο, ο Jordan εγκατέλειψε στο Glentramman, προωθώντας τον Mike Browne (Boyce Precision by Russell Racing Yamaha) στην έκτη θέση, ενώ ο Evans κρατούσε ακόμα την πέμπτη.

Ένας πρώτος γύρος με μέση ταχύτητα 127.888 mph  (205,815 χλμ./ώρα) έδωσε στον Harrison προβάδισμα 7,4 δευτερολέπτων από τον Dunlop (126.993 mph) κατά την είσοδο στα υποχρεωτικά pit stop. Ο Hillier (125.773 mph) είχε προβάδισμα 1,1 δευτερολέπτου από τον Todd (125.634 mph). Οι Evans (124.610 mph) και Browne (124.571 mph) έκλειναν την εξάδα, με μόλις 0,3 δευτερόλεπτα διαφορά, μπροστά από τους Josh Brookes (Jackson Racing Honda), Rob Hodson (SMT Racing Yamaha), James Hind (North Lincs Components Suzuki), και Ian Hutchinson (moolab/UGP/MLav Racing Yamaha).

Στο Glen Helen του δεύτερου γύρου, ο Harrison συνέχιζε να προηγείται, αλλά το προβάδισμά του μειώθηκε ελαφρώς στα 6,4 δευτερόλεπτα. Ο Hillier ήταν πλέον 13,2 δευτερόλεπτα πίσω στην τρίτη θέση, με πιο άνετο προβάδισμα 5,1 δευτερολέπτων από τον Todd. Ο Dunlop πίεζε δυναμικά, καταγράφοντας τον ταχύτερο χρόνο σε τομέα Supersport από το Glen Helen έως το Ballaugh.

Ο Dunlop επανέλαβε το κατόρθωμα από το Ballaugh έως το Ramsey και η διαφορά μειώθηκε στα 4 δευτερόλεπτα στο hairpin. Ο Hillier συνέχισε να απομακρύνεται από τον Todd, ο οποίος είχε πλέον κοντά του τον Brookes. Ο Αυστραλός ανέβασε ρυθμό, ξεπερνώντας τους Evans και Browne για να ανέβει πέμπτος. Ωστόσο, και οι δύο Evans και Browne εγκατέλειψαν - ο Evans στο Stella Maris, ενώ ο Browne έπεσε στη Sulby Bridge, χωρίς να τραυματιστεί.

Η μάχη για την πρωτοπορία είχε ανάψει, με τον Dunlop να μειώνει το προβάδισμα του Harrison στα 2,9 δευτερόλεπτα στην εκκίνηση του τρίτου και τελευταίου γύρου. Ο Hillier εδραίωνε την τρίτη θέση, 11,4 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Todd, ο οποίος είχε ακόμα κοντά του τον Brookes. Οι εγκαταλείψεις των Evans και Browne ανέβασαν τον Hodson στην έκτη θέση.

Στο Glen Helen για τελευταία φορά, το προβάδισμα του Harrison είχε μειωθεί σε μόλις 0,8 δευτερόλεπτα, και στο Ballaugh Bridge, ο Dunlop πέρασε πρώτος - με διαφορά μόλις 0,104 δευτερολέπτων. Ο Βορειοϊρλανδός ήταν σε ρυθμό ρεκόρ γύρου καθώς κυνηγούσε άλλη μία νίκη στο TT.

Με ακόμα έναν τομέα σε χρόνο ρεκόρ, ο Dunlop αύξησε το προβάδισμά του στα 3,4 δευτερόλεπτα στο Ramsey, σχεδόν διπλασιάζοντάς το στο Bungalow. Με τελικό γύρο ταχύτητας 130.313mph, πανηγύρισε την 30ή νίκη του στο TT, τερματίζοντας 10,2 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Harrison.

Ο Hillier εξασφάλισε μια εξαιρετική τρίτη θέση – την 15η του στο βάθρο του TT και πρώτη από το 2019. Οι Todd και Brookes, που κινήθηκαν μαζί στο δεύτερο μισό του αγώνα, πήραν την τέταρτη και πέμπτη θέση αντίστοιχα. Ο Hodson εξασφάλισε την έκτη, με τη δεκάδα να ολοκληρώνεται από τους Hind, Dominic Herbertson (HRRC/Gilbert Brown & Son Ltd Ducati), Hutchinson, και Conor Cummins (Burrows Engineering/RK Racing Ducati).

Με την 2η θέση στον αγώνα RST x D3O Superbike και την νίκη στο Monster Energy Supersport TT, ο Michael Dunlop Dunlop πλησιάζει με 46 αναβάσεις, το ρεκόρ βάθρων που τώρα διατηρεί ο John McGuiness με 47 βάθρα.

Κατάταξη Monster Energy Supersport TT

1. Michael Dunlop, MD Racing Ducati
2. Dean Harrison, Honda Racing UK
3. James Hillier, Bournemouth Kawasaki Racing
4. Davey Todd, myCOOLMAN by Padgett’s Motorcycles Honda
5. Joshua Brookes, Jackson Racing powered by Prosper2 Honda
6. Rob Hodson, SMT/VRS Recovery Yamaha
7. James Hind, North Lincs Components Suzuki
8. Dominic Herbertson, HRRC / Gilbert Brown & Son Ltd Ducati
9. Ian Hutchinson, moobob / UGP Yamaha MLav Racing Yamaha
10. Conor Cummins, Burrows Engineering / RK Racing Ducati