Ducati Scrambler by Jigsaw Customs – Ένα βήμα πριν την ολοκλήρωση

Σχεδόν έτοιμο το νέο τέκνο της Jigsaw
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/12/2018

Ολοκληρώνεται το customizing στο Ducati Scrambler που ο Πέτρος Χατζηροδέλης της Jigsaw Customs προετοιμάζει για την Kosmocar AE, την ελληνική αντιπροσωπεία της Ducati. Για όποιον νομίζει πως το γδύσιμο μίας ήδη γυμνής μοτοσυκλέτας είναι εύκολη υπόθεση, ας ρίξει στο τέλος της εργασίας μία ματιά σε όλα αυτά τα καλώδια που άλλαξαν θέση, ώστε να κρυφτούν πλήρως και να διατηρηθεί έτσι η πιστότητα στην εποχή που όλα τα Cafe Racer μεσουρανούσαν... Το 2017 ο Πέτρος έκανε μία άλλη μινιμαλιστικη custom made μοτοσυκλέτα, εκείνη την φορά εμπνευσμένο από τα Flat Track, μία κατασκευή που όλοι οι αναγνώστες θα θυμούνται καθώς παρακολουθούσαμε βήμα-βήμα την δημιουργία του, όσο το XSR700 που προσέφερε η ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ, άλλαζε μορφή και όψη και γινόταν ένα TZ750 Kenny Roberts replica. Το “The Slider” όπως το ονομάσατε εσείς, οι αναγνώστες του MOTO! Μία τόσο πετυχημένη μοτοσυκλέτα που με την ολοκλήρωσή της την ταξιδέψαμε μαζί, στο Wheels & Waves κι εκεί κέρδισε για άλλη μία φορά τον θαυμασμό και την πρόκριση στον διαγωνισμό Yamaha Yard Built, υιοθετήθηκε από τον Randy Mamola και έλαβε πρόσκληση από την Yamaha Europe να κοσμήσει το περίπτερό τους στην EICMA. Όλα αυτά δεν ήταν καινούρια για τον Πέτρο Χατζηροδέλη που ένα χρόνο πριν ολόκληρο το ευρωπαϊκό κοινό τον ψήφισε ως τον καλύτερο customizer για το «The Missing Piece» ένα εξαιρετικό XJR1300 που πωλήθηκε στην Ελβετία και παραμένει σε ιδιωτική συλλογή. Και φυσικά τίποτα από τα παραπάνω δεν ήρθε τυχαία και ουρανοκατέβατα, από την στιγμή που ο Πέτρος ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση που δεκαετίες τώρα, έχει εξελιχθεί από ένα απλό συνεργείο σε ένα πραγματικό “Greek custom made machine” παράγοντας θαύματα στο customizing και στο restoring, ανάμεσα στην ροή της φυσιολογικής δουλειάς που έχει ένα πετυχημένο συνεργείο, και μία εμπορική επιχείρηση.

Με αυτή την τεράστια προίκα λοιπόν, κληροδοτήθηκε και το Ducati Scrambler που παραχώρησε η ελληνική αντιπροσωπεία στον Πέτρο, ανυπομονώντας να έχει το δικό της ελληνικό custom made, και φυσικά δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερα… Θυμηθείτε εδώ, την παραλαβή της μοτοσυκλέτας από τον Jigsaw Customs, που έχει στην διάθεσή τα ης μία σειρά ακόμη από Ducati, ανακατασκευασμένα σε άψογη κατάσταση. Το συγκεκριμένο Scrambler όμως, δεν θα κυλούσε ποτέ τους τροχούς του, όπως το είχε προετοιμάσει η μαμά Ducati και κατευθείαν λύθηκε και αποσυναρμολογήθηκε.

Μπροστά τοποθετήθηκε τροχός 17 ιντσών από τους 18, ώστε να είναι ομοιόμορφος με πίσω και κατασκευάστηκε νέα τιμονόπλακα, μαρσπιέ και βάσεις εξάτμισης για τους επίσης custom λαιμούς, που θα οδηγούσαν την έξοδο των καυσαερίων σε δύο τελικά της hpcorse. Η ιταλική εταιρία που κατασκευάζει τελικά για μία σειρά μοτοσυκλετών, και όχι μόνο των Ducati και Aprilia, ετοιμάζεται να κλείσει την πρώτη της δεκαετία, ωστόσο βρίσκεται χρόνια σε αυτή την βιομηχανία, από την στιγμή που αποτελεί στην συνέχεια της Steelform, το εργοστάσιο της οποίας συνεχίζει την πρωτοποριακή κατασκευή των σωληνώσεων προμηθευόμενο απευθείας πρώτη ύλη και όχι έτοιμους σωλήνες.

Ο Πέτρος άλλαξε θέση στην μονάδα του ABS, και μαζί ολόκληρη την διαδρομή στα σωληνάκια, ενώ τα ηλεκτρονικά ήταν από εκείνα τα σημεία που του κόστισαν τον περισσότερο χρόνο, αλλάζοντάς τους πλήρως μορφή και θέση, για να κρυφτούν με τον καλύτερο τρόπο. Σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας το πολυεστερικό κουστούμι, έντυσε ένα ρεζερβουάρ και δημιούργησε από κάτω τον απαραίτητο χώρο για όλα όσα έπρεπε να φύγουν από την κοινή θέα. Τα φώτα είναι δικής του κατασκευής, με φανοστάτες και κλιπόν να έρχονται από την γερμανική ABM, όπως δικής του κατασκευής είναι και τα τύπου «νέον» πίσω φώτα που κατασκεύασε από plexiglass ξεφεύγοντας από την απλή δουλειά του μηχανικού, όπως κάθε φορά που εμπλέκεται σε ένα τέτοιο εγχείρημα που απαιτεί μία μεγάλη σειρά από διαφορετικές ειδικότητες για να ολοκληρωθεί. Από τον σχεδιασμό, μέχρι και το βάψιμο όμως, ο Πέτρος Χατζηροδέλης δεν αφήνει άλλο χέρι να μπει στην μοτοσυκλέτα που ετοιμάζει!

 

Το ψυγείο λαδιού άλλαξε τελείως και τοποθετήθηκε και σε διαφορετική θέση, θέλοντας να μείνει πιστό στις επιταγές που προστάζει η εμφάνιση, στην οποία κάθε λεπτομέρεια είναι εξαιρετικά προσεγμένη. Από τα κέντρα των τροχών, τους ίδιους τους τροχούς, τα σωληνάκια και κάθε τι που πιάνει το βλέμμα σου γύρω από τον ανέπαφο κι ολοκαίνουριο κινητήρα, έχει δεχτεί από μικρή, έως ολοκληρωτική αλλαγή. Στόχος να είναι το πιο όμορφο Ducati Cafe Racer εκεί έξω, και να γίνει μία από εκείνες τις ελάχιστες ελληνικές custom που ξεφεύγουν από τα σύνορα. Έχοντας αποκλειστικά παρακολουθήσει την πορεία της κατασκευής του ως τώρα, πριν αποκαλυφθεί πλήρως στο ευρύ κοινό και σε όλους τους υπόλοιπους, γνωρίζουμε ήδη πως είναι μία από εκείνες τις περιπτώσεις που η εμφάνιση συνδέεται με τις δυνατότητες στην οδήγηση, όπως άλλωστε κάθε δημιούργημα του Πέτρου Χατζηροδέλη και της Jigsaw Customs. Είναι απείρως πιο εύκολο να customάρεις μία νέα μοτοσυκλέτα για να δείχνει απλά όμορφη, είναι αρκετά δύσκολο να την μετατρέψεις ώστε να οδηγείται απολαυστικά και αποτελεί σπάνιο φαινόμενο να μπορείς να τα συνδυάσεις όλα. Πριν ακόμη την οδηγήσουμε, καθώς την είδαμε να συναρμολογείται κομμάτι – κομμάτι, έχουμε την πεποίθηση πως θα είναι άλλο ένα δημιούργημα της Jigsaw Customs που θα τα συνδυάζει όλα!

D. Domokos: Ο πρώτος βασιλιάς της σούζας!

The Wheelie King
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

9/10/2017

Ο Doug Domokos ήταν ο «Wheelie King», ο πρώτος επαγγελματίας του είδους και ο άνθρωπος που έκανε τις καλύτερες σούζες μέχρι τον θάνατό του. Είμαστε στα μέσα της δεκαετίας του ’70, την εποχή που ο Evel Knievel έχει ήδη συμπληρώσει μία δεκαετία κάνοντας άλματα, και πλέον έχει έρθει η στιγμή που το αστέρι του μεσουρανεί και η καριέρα του απογειώνεται στρώνοντας τον δρόμο για ένα επάγγελμα που ως τότε πρακτικά δεν υπήρχε.

Το 1975 ο Doug Domokos ετοιμάζεται να γιορτάσει τα εικοστά του γενέθλια, και με την προτροπή ενός φίλου σχηματίζει μία ομάδα τριών ανθρώπων, για να διασκεδάζουν τον κόσμο στα διαλείμματα ανάμεσα στους αγώνες αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών. Για να φτάσουμε βέβαια σε αυτό, έχει προηγηθεί μία φοβερή πενταετία. Ο Domokos καβαλούσε μοτοσυκλέτες από μικρή ηλικία, αλλά η πρώτη δική του ήρθε όταν ήταν 15 ετών. Για να την συντηρήσει, αλλά κι από πραγματικό πάθος, ο Doug ξεκίνησε ως βοηθός συνεργείου μετά το σχολείο. Είναι η εποχή που τα συνεργεία – ανά τον κόσμο κι όχι μονάχα στις ΗΠΑ- είναι πανίσχυρα και λειτουργούν με την δυναμική που σήμερα έχουν οι αντιπροσωπείες. Το συνεργείο που πιάνει δουλειά ο Domokos, το Red Bud, που τόσο θυμίζει σε όνομα την Red Bull (!) οργανώνει τοπικά πρωταθλήματα motocross στα οποία το προσωπικό βοηθά σε οργανωτικό ρόλο. Σε κάθε διάλειμμα, ο Domokos πραγματοποιεί σούζες με την μοτοσυκλέτα του μαζεύοντας κόσμο τριγύρω του που συχνά αριθμεί το σύνολο των θεατών του αγώνα. Χρόνο με τον χρόνο χτίζεται η φήμη πως όταν πηγαίνεις την μοτοσυκλέτα σου για service στο Red Bud, ο Domokos την τεστάρει πριν στην παραδώσει κάνοντας σούζες κατά μήκος της παρακείμενης σιδηροδρομικής γραμμής. Ο ίδιος χρόνια αργότερα στο βιβλίο που πρόλαβε να εκδώσει πριν τον θάνατό του, επιβεβαιώνει πως η φήμη ήταν βάσιμη. Είμαστε βέβαια σε διαφορετικές εποχές από σήμερα, και υπάρχουν πελάτες που πηγαίνουν απλά για να δώσουν την μοτοσυκλέτα τους στον Domoko και να την δουν να ξύνει το πίσω φτερό της στην άσφαλτο..

Είναι εξαιτίας αυτής της φήμης που ο Domokos και τρεις φίλοι με αντίστοιχο πάθος για τις σούζες, ξεκινούν τις επιδείξεις σε αγώνες. Από τους τρεις, ένας είναι εκείνος που εκτός από τις σούζες παθιάζεται με το χειροκρότημα του κόσμου και χτίζει την προσωπικότητα του “showman” προσπαθώντας να κρατήσει το ενδιαφέρον των θεατών στην ακμή του για κάθε διαθέσιμο λεπτό. Το αποτέλεσμα είναι να συνεχίσει μόνος του καθώς οι άλλοι δύο χάνουν το ενδιαφέρον τους και λίγο αργότερα, σχεδόν οκτώ χρόνια από την ημέρα που απέκτησε την πρώτη του μοτοσυκλέτα, κλείνει συμβόλαιο με την Kawasaki. Πλέον είναι ο πρώτος «επαγγελματίας της σούζας» ζει μονάχα από τις εμφανίσεις που πραγματοποιεί στο Supercross.

Η πρώτη επαφή με την Kawasaki δεν είναι εύκολη. Η μοτοσυκλέτα του παραδίδεται καινούρια σε κούτα, μόλις μισή ώρα πριν την έναρξη του σόου, και ο Domokos έχει μονάχα δέκα λεπτά με ένα τέταρτο στην κατοχή του για να την συνηθίσει και να την προετοιμάσει. Εκείνο το πρώτο σόου με την Kawasaki όμως έμελλε να είναι από τα πιο πετυχημένα!

Ο ίδιος θα πει αργότερα: «νόμιζα ότι αυτό θα είναι πάντα κάτι που κάνω τα Σαββατοκύριακα, ότι θα γυρνώ από πόλεις σε πόλεις με τα ταξίδια και την εμπειρία να είναι η μόνη σοβαρή ανταμοιβή. Στην καλύτερη περίπτωση θα ζούσα σαν κάποιος που δουλεύει σε τσίρκο. Ποτέ δεν πίστευα ότι δεν θα χρειαζόταν να ξανά δουλέψω στην ζωή μου. Είναι απίστευτο το πόσο γρήγορα εξελίχθηκαν τα πράγματα»!

Το 1981 τα «πράγματα» γίνονται ακόμα καλύτερα: Προσλαμβάνεται από την Honda όπου τον αντιμετωπίζει όπως μία κανονική ομάδα, κι έτσι του διαθέτει χρόνο από τους μηχανικούς της καθώς και προϋπολογισμό για να κάνει τις δικές του μετατροπές.

Αμέσως κατασκευάζουν κάτι πρωτοποριακό για την εποχή, ένα ηλεκτρικό μοτέρ στον εμπρός τροχό με δύο ταχύτητες, ώστε να συνεχίσει να γυρνά όταν ο Domokos ξεχνούσε να τον κατεβάσει. Το μοτέρ αυτό είχε διακόπτη υδραργύρου για να σταματά αμέσως μόλις ο τροχός άγγιζε το έδαφος. Ξεκινούσε το καλύτερο μέρος για την καριέρα του.

Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, από την Ιαπωνία και την Νέα Ζηλανδία, μέχρι χώρες τις Λατινικής Αμερικής που ο μοτοσυκλετισμός ήταν μία πιο ασαφής έννοια. Ενέπνευσε έτσι κι άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμα και έτσι σχηματίστηκε ανταγωνισμός στο επάγγελμα που ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Γρήγορα λοιπόν μπήκε στην διαδικασία να αναζητεί την επόμενη μεγάλη πρόκληση που κανείς χωρίς υποστήριξη, προϋπολογισμό και φυσικά αντίστοιχο ποσό τρέλας, δεν θα μπορούσε να αντιγράψει.

Ο Domokos δεν μπορούσε φυσικά να γνωρίζει, πως εκείνη την στιγμή έριχνε τα θεμέλια και για τον τρόπο που λειτουργούν οι stuntmen της μοτοσυκλέτας, στην σημερινή εποχή!

Οι σούζες και τα σόου γινόντουσαν πλέον με όλων των ειδών τις μοτοσυκλέτες και ακόμα και σήμερα φιγουράρει η φωτογραφία του με το εξακύλινδρο KZ1300 της Kawasaki, να δείχνει με περηφάνια τους λαιμούς των εξατμίσεων του..

Από την παραπάνω ανάγκη, το 1983 παίρνει μία άδεια που εκείνη την εποχή δινόταν πιο εύκολα, και ανεβάσει την μοτοσυκλέτα στην κορυφή του Empire State Building και λίγους μήνες αργότερα ολοκληρώνει μία περιστροφή της πίστας Supercross στο Anaheim Stadium χωρίς να προσγειώσει τον εμπρός τροχό, σε μία παράσταση που έξυπνα είχε προμοταριστεί ως «στοίχημα» με τον διοργανωτή του αγώνα για 10.000 δολάρια!

Η επιτυχία αυτή έφερε και την προσπάθεια για το παγκόσμιο ρεκόρ απόστασης με σούζα, που ο Domokos στερέωσε στα 234 χιλιόμετρα! Ένα ρεκόρ που παρέμεινε δικό του για περισσότερο από μία δεκαετία και πιθανότητα θα το είχε ξανά κερδίσει και ίσως το κρατούσε και σήμερα, αν δεν έφευγε απότομα από την ζωή. Μαθαίνοντας να πετά με υπερελαφρά αεροσκάφη, ο Domokos σκεφτόταν τον τρόπο που θα τα ενσωματώσει στις μελλοντικές του παραστάσεις, όταν σκοτώθηκε στα τέλη του 2000 μαζί με τον εκπαιδευτή του, σε μία εκπαιδευτική πτήση. Η αρραβωνιαστικιά του είχε φέρει λίγο καιρό πριν στην ζωή, τον γιο τους Νικόλα.

Ακόμα και σήμερα στην εποχή του internet, το επίθετο «Domokos» μαζί με το όνομα του γιου του (Νικόλας) χρειάζεται μονάχα ένα σχόλιο για να πυροδοτήσει εικασίες για την ελληνικότητα της καταγωγής του. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο Domokos είχε μακρινές ρίζες από την Ουγγαρία και μάλιστα το όνομα αυτό απαντάται σε ισπανικές φυλές, αν κανείς πάει ακόμη πιο πίσω… Καμία σχέση με τον Δομοκό εδώ, τις στροφές του και φυσικά το «Κατίκι Δομοκού»…

Πριν τον θάνατό του,  ο Doug Domokos είχε πλούσιο συγγραφικό έργο σε περιοδικά και είχε εκδώσει ήδη ένα βιβλίο, ενώ πλούσιο ήταν και το ανθρωπιστικό του έργο. Το Hollywood είχε ήδη αρχίσει να αποκτά επικοινωνία μαζί του, έχοντας συμμετοχή σε ταινίες όπως το Cannonball Run.

Ήταν ο πρώτος βασιλιάς της σούζας και αναμφισβήτητος στην εποχή του, θέτοντας πολλά από τα θεμέλια για μία αντίστοιχη καριέρα σήμερα. Εκτός από ταλέντο σε αυτό που έκανε, μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας του, ήταν ο τρόπος που διαχειριζόταν το κοινό και η ευγενική φυσιογνωμία του…

 

Ανεβαίνοντας με σούζα, έναν από τους πιο διάσημους δρόμους στο San Francisco:

 

---- Στην σημερινή εποχή:

Ο Dougie Lampkin πραγματοποιεί έναν ολόκληρο γύρο του Isle of Man με σούζα