Η κυβέρνηση του Τιρόλο, (ομόσπονδο κρατίδιο της Αυστρίας) αποφάσισε να θέσει πολύ συγκεκριμένους περιορισμούς στην ηχορύπανση των μοτοσυκλετιστών, ξεκινώντας από τις 10 Ιουνίου έως και τις 31 Οκτωβρίου. Δεν είναι λοιπόν σαν την πρόσφατη απόφαης της Γερμανίας, που αναλυτικά αναφέρουμε εδώ. Αφορά την συγκεκριμένη περίοδο και μία σειρά από δρόμους στις Άλπεις. Προσέξτε την περίοδο και την τοποθεσία, διότι υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος να μεταδώσει κανείς αυτή την είδηση και δεκάδες λανθασμένοι. Οι λανθασμένοι θα φέρουν περισσότερα κλικ και θα μοιραστούν περισσότερο βέβαια, αλλά εμείς ας μείνουμε στην πραγματικότητα, μιλώντας για μία περιοχή που την ξέρουμε καλά και μπορούμε να έχουμε την δική μας άποψη για το θέμα αυτό.

Στους παρακάτω δρόμους κάθε μοτοσυκλέτα που παράγει παραπάνω από 95dB θα καταβάλει πρόστιμο 220 Ευρώ. Μόνο σε αυτούς τους δρόμους, μόνο για αυτή την περίοδο!

• L199 Tannheimerstraße, von Straßenkilometer 0.0 bis 22.557
• L198 Lechtalstraße, von Straßenkilometer 18.162 bis 67.0
• L21 Berwang-Namloser Straße, von Straßenkilometer 0,0 bis 26.852
• L246 Hahntennjochstraße 1. Teil, von Straßenkilometer 0.407 bis 13.925
• L72 Hahntennjochstraße 2. Teil, von Straßenkilometer 0.0 bis 5.175
• L266 Bschlaber Straße, von Straßenkilometer 0.0 bis 9.672

Καταρχήν μιλάμε για μία περιοχή που περιλαμβάνει μερικά από τα πιο όμορφα «πάσα» στις Άλπεις. Όχι το Stelvio που είναι ένα από τα πιο γνωστά, δεν βρίσκεται ανάμεσά τους. Αυτό και αρκετά άλλα από τις λίστες «πρέπει οπωσδήποτε να οδηγήσεις εκεί πριν πεθάνεις» δεν εντάσσονται στο συγκεκριμένο μέτρο. Δεκάδες από τα πιο όμορφα «πάσα» όπως το Stelvio είναι νοτιότερα στα σύνορα με την Ελβετία.

Η κυβέρνηση του Τιρόλο συνορεύει με την αντίστοιχη αυτόνομη περιοχή του Νότιου Τιρόλο και του Τιρόλο Τρεντίνο στην Ιταλία που μεταξύ τους έχουν αναπτύξει μία στενότερη διοικητική σχέση με μεγαλύτερες ελευθερίες στην διακίνηση αγαθών και τους συνοριακούς ελέγχους. Έτσι κι αλλιώς τα σύνορα τα διασχίζεις δίχως στάση και μόνο μία ταμπέλα σε ενημερώνει πως άλλαξες χώρα, αλλά η περιοχή αυτή που μιλάνε Γερμανικά και Ιταλικά, έχει κοινή συνείδηση, έθιμα, παραδοσιακές φορεσιές κτλ. Βασικό πλέον κομμάτι των εσόδων τους προέρχεται από τον τουρισμό, τόσο από την Γερμανία και την Ιταλία, όσο και από τις υπόλοιπες χώρες. Και τα τελευταία χρόνια ο μοτοσυκλετιστικός τουρισμός είναι στα πάνω του.

Σε τέτοιο σημείο όμως, που τον Ιούλιο και τον Αύγουστο οι δρόμοι μοιάζουν με τον παραλιακό του Σουνίου Κυριακή μεσημέρι, ή με την Καρδία στην Θεσσαλονίκη Σάββατο μεσημέρι… Γίνεται το αδιαχώρητο. Φωτογραφία μόνος σου δεν πρόκειται να βγάλεις και όταν θέλεις να σταματήσεις σε ένα από τα πολύ συγκεκριμένα σημεία που επιτρέπεται να σταματήσεις (και δεν σταματάς αλλού ούτε για ένα λεπτό, δεν είναι Ελλάδα) τότε θα πρέπει να κάνεις επίκληση σε μία ανώτερη δύναμη για να βρεις κενό σημείο. Αυτό σημαίνει πως το να σταματήσεις για να ρεμβάσεις την απεραντοσύνη των βουνών είναι αδύνατο. Αν το δεις βέβαια σαν τα «λιμανάκια» και πας για να ακούσεις τον αντίλαλο δικύλινδρων ιταλικών V, ή δικύλινδρων γερμανικών boxer ή τετρακύλινδρων κάθε λογής όπως είναι η πλειοψηφία, τότε ναι, οι δύο αυτοί μήνες είναι οι καλύτεροί σου.

Προφανώς η παραπάνω οπτική δεν αντικατοπτρίζει την πλειοψηφία. Προφανώς ό,τι κι αν κάνουμε, ό,τι κι αν πούμε, δεν θα αντικατοπτρίσει ποτέ την πλειοψηφία, ενώ και μεταξύ μας, θα υπάρχουν πάντα εκείνοι που θέλουν να κάνουν ένα διάλειμμα από όλα αυτά και να απολαύσουν την στάση τους. Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις και γενικά δεν το κάνεις πλέον στα «πάσα» τους συγκεκριμένους μήνες. Κάνουν όλοι τις βόλτες τους.

Σε αυτή την συγκεκριμένη εικόνα, όπως περιγράφεται παραπάνω που τα Σαββατοκύριακα είναι ακριβώς έτσι και τις καθημερινές κάπως έτσι, ή και ακριβώς έτσι (αναλόγως την τύχη) και σε πολύ συγκεκριμένους δρόμους αυτού του κρατιδίου, αποφασίστηκε να μπει ένα αυστηρό όριο για τον θόρυβο. Αν είσαι νέος πατέρας με νεογέννητο που πετάγεται αλαφιασμένο στις 11 το πρωί από Ιταλικό δικύλινδρο (παράδειγμα) και που ο 16ωρος καθημερινός του ύπνος δεν μπαίνει σε πλαίσια συγκεκριμένων ωρών για την ηχορύπανση, τότε καταριέσαι τα καλοκαίρια σε μία εξαιρετικά ήρεμη, εξαιρετικά απομονωμένη περιοχή τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου. Διότι δεν είναι μία στο τόσο το ξύπνημα του μωρού. Οι κάτοικοι εκεί βλέπουν διαφορά από παιδί σε παιδί αν τους ρωτήσεις. Τα πρώτα τα μεγάλωσαν χωρίς μεγάλα προβλήματα, τα δεύτερα – τρίτα ξυπνούν κάθε τρεις και λίγο από τα μέσα Ιουνίου, τον Ιούλιο αλλά και τον Αύγουστο…

Βλέπετε εμείς οι μοτοσυκλετιστές που δεν θέλουμε να δούμε την συνολική εικόνα, θα πούμε πως σιγά μωρέ τώρα το θυμήθηκαν, και τα EXUP κάποτε έκοβαν την περίοδο από τα πουλάκια στα δέντρα χωρίς να μιλά κανένας. Αδυνατώντας όμως, όποιος πάει να φέρει το οποιοδήποτε παράδειγμα για το αντίθετο, να καταλάβει πως κάθε χρόνο είμαστε ολοένα και περισσότεροι αυτοί που γυρνάμε εκεί, κάθε χρόνο ο συνωστισμός για μία «σέλφι» στα «πάσα» είναι μεγαλύτερος. Στην πράξη έκαναν υπομονή οι κάτοικοι πολύ καιρό. Στην πράξη εμείς φταίμε για αυτό τον περιορισμό και εμείς θα φταίμε για κάθε νέο περιορισμό στα επόμενα χρόνια. Σκεφτείτε το αυτό, όταν κάνετε μία σούζα με πρώτη ή όταν γεμίζετε τις στροφές σε ένα ελεύθερο τελικό ανάμεσα στις πολυκατοικίες σε δρόμους που ίσα και χωρά ένα αυτοκίνητο, και γύρω σας έχει μόνο πυλωτές και κανένα κατάστημα. Σε δρόμους δηλαδή που υπάρχουν μονάχα σπίτια και ασχέτως με την ώρα θα υπάρχει πάντα ένας ηλικιωμένος με προβλήματα υγείας που κοιμάται και ας μην είναι ώρες κοινής ησυχίας ή τουλάχιστον ένα βρέφος που μόλις το είχε πάρει ο ύπνος. Που θα γαβγίσει ένας σκύλος στο μπαλκόνι -κακώς που βρίσκεται εκεί- και τελικά το πέρασμα της μοτοσυκλέτας θα καταλήξει σε ένα πεντάλεπτο αναστάτωσης. Αν τα πεντάλεπτα αυτά ήταν ένα – δύο δεν θα παραπονιόταν και κανένας, όμως είναι πολύ περισσότερα. Σε κάθε γειτονιά. Όλες τις ημέρες.

Αν λοιπόν αύριο αποφασιστεί και εδώ να εφαρμοστούν οι νόμοι -που υπάρχουν ήδη- ή δούμε άλλους αυστηρότερους -που δεν το θέλουμε- δεν θα φταίει η υπερευαισθησία της εποχής μας, θα φταίει πως μεγάλωσε η όχληση. Στην εποχή μας είμαστε περισσότεροι και κάνουμε και περισσότερα χιλιόμετρα. Και αυτό φέρνει περισσότερο θόρυβο. Είναι καταγεγραμμένο και αποδεδειγμένο, οπότε ας μην το συζητάμε περισσότερο. Κρατάμε το γεγονός. Στο Τιρόλο οδηγήθηκαν σε μία απόφαση που αν την δεις όπως πρέπει, τότε αντιλαμβάνεσαι πως δεν είναι ρατσιστική, αλλά αναγκαστικά έφτασαν στο σημείο να την πάρουν

Μόνο για μέχρι τον Οκτώβριο λοιπόν και μόνο σε συγκεκριμένους δρόμους που το φαινόμενο του αντιηχείου ανάμεσα στα τεράστια βουνά κάνει μερικούς κατοίκους αρκετά χιλιόμετρα μακριά να πετάγονται έντρομοι και ας μην βλέπουν τις μοτοσυκλέτες με τα μάτια τους, οδήγησε τους Αυστριακούς σε αυτή την απόφαση.

Αν στο Τιρόλο είχαν πήξει στα supercar, που επίσης παράγουν τέτοια όχληση αλλά και μεγαλύτερη ακόμη, και επίσης κάνουν βόλτες την ίδια περίοδο, τότε θα είχαν φτιάξει νόμο και για εκείνα. Αλλά όχι, είναι ποδηλάτες και μοτοσυκλετιστές εκείνοι που κυρίως κάνουν βόλτες στα «πάσα» και οι μοτοσυκλετιστές είναι εκείνοι που κάνουν τον περισσότερο θόρυβο αποτελώντας την μειοψηφία ανάμεσα σε όλους τους τουρίστες της περιοχής. Για αυτό μην αναρωτηθείτε για την φωτογραφική αυτή απόφαση, ήταν επόμενο πως θα ερχόταν. Ας λειτουργήσει ως παράδειγμα όμως. Παρόλο που ο κόσμος δεν μαθαίνει με παραδείγματα, ιδιαίτερα οι χρήστες δικύκλου στην Ελλάδα. Διαφορετικά μετά από τόσα παραδείγματα θα φορούσαν όλοι κράνος, παντού και πάντα.