Honda: Ηλεκτρονικά ελεγχόμενη μανέτα συμπλέκτη

Η ολοκλήρωση της τεχνολογίας ride by wire
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

9/6/2021

Η Honda έχει ήδη στην παραγωγή το κιβώτιο διπλού συμπλέκτη DCT, το οποίος όπως γνωρίζουμε διαθέτει δύο ηλεκτρονικά ελεγχόμενους συμπλέκτες που συνεργάζονται μεταξύ τους για την ομαλή εκκίνηση από στάση και φυσικά για τις αλλαγές των σχέσεων εν κινήσει. Επίσης στο παρελθόν η Honda έχει φτιάξει κάθε είδους αυτόματο ή αυτοματοποιημένο κιβώτιο ταχυτήτων και το τελευταίο πράγμα που θα περίμεναμε να δούμε είναι να ξοδεύει χρόνο και χρήμα για την εξέλιξη μιας ηλεκτρονικής μανέτας συμπλέκτη που ουσιαστικά θα κάνει την ίδια δουλειά που κάνουν οι συμπλέκτες του DCT, απλώς εδώ θα υπάρχει μανέτα συμπλέκτη όπου ο αναβάτης θα μπορεί να χειρίζεται το πατινάρισμα των δίσκων του συμπλέκτη όποτε το επιθυμεί.

Η ιδέα για έναν ηλεκτρονικά ελεγχόμενο συμπλέκτη με κανονική μανέτα θα είχε νόημα τα προηγούμενα χρόνια, όπου στους μεγάλου κυβισμού κινητήρες χρειαζόσουν πολύ σκληρά ελατήρια πίεσης των δίσκων του συμπλέκτη για να ελέγξεις αποτελεσματικά τη ροπή τους. Τα σκληρά ελατήρια όμως έκαναν πολύ σκληρή και την μανέτα, οπότε τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκαν οι μονόδρομοι υποβοηθούμενοι συμπλέκτες, όπου όταν ο κινητήρας ανεβάζει στροφές πιέζουν τους δίσκους και έτσι μπόρεσαν οι κατασκευαστές να χρησιμοποιήσουν μαλακότερα ελατήρια και να αποκτήσουν οι μανέτες του συμπλέκτη αντίστοιχα ελαφρύτερη αίσθηση.

Τότε που αποσκοπεί η καινούρια ride by wire μανέτα συμπλέκτη για την οποία κατέθεσε τις σχετικές πατέντες η Honda;

Πιθανόν η απάντηση βρίσκεται στις εκκινήσεις των αγώνων!

 

Αυτή τη στιγμή οι αγωνιστικές μοτοσυκλέτες δρόμου και motocross διαθέτουν κάποιου είδους launch control, τα οποία όμως αφήνουν τον χειρισμό του συμπλέκτη στον αναβάτη. Δηλαδή ελέγχουν τις στροφές του κινητήρα, ελέγχουν τις σούζες και το σπινάρισμα του πίσω τροχού, αλλά η διαδικασία αποσύμπλεξης είναι καθαρά ευθύνη του αναβάτη. Αυτό σημαίνει πως κάθε εκκίνηση που κάνεις με το launch control ενεργοποιημένο μπορεί να διαφέρει αρκετά από την προηγούμενη και όπως έχουμε δει πολλές φορές στα MotoGP, ούτε οι κορυφαίοι αναβάτες του κόσμου δεν καταφέρνουν να κάνουν σταθερά καλές εκκινήσεις.

Με τον ride by wire συμπλέκτη, η αποσύμπλεξη είναι πλέον ευθύνη της κεντρική μονάδας και έχει τον απόλυτο έλεγχο της εκκίνησης, εξασφαλίζοντας πως όλες οι εκκινήσεις που θα κάνεις θα είναι όσο καλύτερες γίνεται.

 

Μπορεί να είναι μια περιττή και περίπλοκη τεχνολογία ή απλώς ένα gudget για εμάς τους απλούς μοτοσυκλετιστές, όμως για εκείνους που βρίσκονται στη σκάρα της εκκίνησης ενός αγώνα και η ψυχολογική ένταση είναι στα κόκκινα, η εξασφάλιση μιας καλής εκκίνησης έχει τεράστια αξία…

     

Kawasaki Ninja H2R: "Απογείωση" για τον πανίσχυρο 4κύλινδρο - Γίνεται βάση για κινητήρες αεροπλάνων!

Οι Ιάπωνες θα χρησιμοποιήσουν τις ίδιες τεχνολογίες - Φτιάχνουν για 1η φορά στην ιστορία τους τέτοια μοτέρ για τους αιθέρες
Kawasaki Aero engines
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

27/6/2025

Ο βιομηχανικός κολοσσός από το Akashi έχει ξεκινήσει με αφετηρία τον 1000άρη κινητήρα της υπερτροφοδοτούμενης Ninja H2R, την εξέλιξη 4κύλινδρων και 6κύλινδρων, ατμοσφαιρικών αλλά και τούρμπο εν σειρά μοτέρ, για εμπορική χρήση στην αεροπλοΐα, με καύσιμο και το υδρογρόνο.

 

Οι στόχοι που έχει ορίσει η Kawasaki είναι πολύ συγκεκριμένοι για το εγχείρημα αυτό, τόσο σε κομμάτι επιδόσεων όσο και στο χρονοδιάγραμμα επίτευξης τους με ακόμα πιο μεγαλεπήβολα πλάνα να ακολουθούν.

Σε μια πρώτη φάση ευελπιστεί να ξεκινήσει εντός του έτους την διάθεση δειγμάτων-κινητήρων βενζίνης σε δυνητικούς πελάτες, ενώ μέσα στην επόμενη πενταετία σκοπεύει να έχει ολοκληρώσει την εξέλιξη και να διασφαλίσει τις απαιτούμενες εγκρίσεις τύπου για εμπορική διάθεση τόσο για έναν τετρακύλινδρο 999 κ.εκ. όσο και για τον εξακύλινδρο 2.069 κ.εκ. εν σειρά. Και οι δύο βενζινοκινητήρες θα διατίθενται σε ατμοσφαιρικές εκδόσεις αλλά και με στροβυλοσυμπιεστή (τούρμπο) για αυξημένη απόδοση και οικονομία.

Kawasaki Aero engines

Οι τελευταίες αυτές ισχυρότερες εκδόσεις θα αποδίδουν 200 και 375 ίππους στις μόλις 8.500 rpm ενώ θα διατηρούν το βάρος τους στα 85 και 127 κιλά αντίστοιχα με την μέγιστη πτητική τους ικανότητα να ανέρχεται στα 25.000ft (πόδια).

Οι κινητήρες αυτοί θα αποτελέσουν συμπαγείς μονάδες ισχύος με χαμηλά επίπεδα κραδασμών, υγρόψυξη, και πλήρη ψηφιακό έλεγχο (Full Authority Digital Engine Control) σε αισθητήρες, μονάδες ελέγχου και ενεργοποιητές .

Παράλληλα από το 2029 θα διατίθενται τα πρώτα δείγματα που χρησιμοποιούν υδρογόνο αντί βενζίνης με τις διαδικασίες τυποποίησης τους να αναμένεται να ολοκληρωθούν έως το 2035, ενώ μέχρι τότε θα διερευνάται και η συμβατότητα με e-fuels.

Kawasaki Aero engines

Σε πιο μακροπρόθεσμα πλάνα η Kawasaki μελετά την εξέλιξη συνολικά τεσσάρων κινητήρων, των δύο προαναφερθέντων αλλά και ακόμα ενός εν σειρά εξακύλινδρου 4,5L, 680 ίππων καθώς και του “διπλασιασμένου” δωδεκακύλινδρου διάταξης “V” 9,0L και 1.360 ίππων. Στόχος της εταιρείας είναι η διάθεση και των τεσσάρων αυτών μονάδων ισχύος σε τρείς εκδοχές, μια ατμοσφαιρική, μια ενισχυμένη με στροβυλλοσυμπιεστή και μια τρίτη, υβριδικής πρόωσης.

Μένει να δούμε κατά πόσο θα καταφέρει η Kawasaki να επιτύχει τους στόχους της, σε όλα τα επίπεδα, τεχνολογίας, επιδόσεων και προγραμματισμού με το ενδιαφέρον να είναι στραμμένο πάνω της, όσο εμείς ονειρευόμαστε, τι από όλη αυτή την εξέλιξη, θα μπορέσει να ανατροφοδοτηθεί στο σκέλος της μοτοσυκλέτας, που γέννησε αυτή την τροπή.

Kawasaki Aero engines