Το κρυφό δωμάτιο της Kawasaki

Από τον

Βασίλη Καραχάλιο

26/11/2014

1995: Παρέα με τον Χρίστο Χατζάρα, είχαμε ταξιδέψει στην Ιαπωνία για να επισκεφθούμε και τους τέσσερις Ιάπωνες κατασκευαστές. Φυσικά πήγαμε και στο Akashi, στην Kawasaki. Ξεναγός μας εκεί ήταν ο καταπληκτικός Hiro Matsumura, που τον γνώριζα από παρουσιάσεις νέων μοντέλων της Kawasaki και εκθέσεις. Κοσμοπολίτης Ιάπωνας, ο Matsumura-san είχε θητεύσει και στην Kawasaki USA, πριν αναλάβει τις διεθνείς δημόσιες σχέσεις, το marketing και το promotion του τομέα μοτοσυκλετών. Ο παππούς του εργαζόταν για την Kawasaki Ηeavy Industries, είχε φτάσει μάλιστα στο νούμερο τρία της ιεραρχίας, δύο σκαλιά κάτω από τον πρόεδρο. Μια ωραία πρωία, ο πρόεδρος πήρε τηλέφωνο τον παππού Matsumura και τον ρώτησε: Ενδιαφέρεται ο εγγονός σου να δουλέψει για την Kawasaki; Η απάντηση ήταν θετική, αν και ο νεαρός τότε Hiro έπρεπε να περάσει κανονικά από όλα τα στάδια και τις συνεντεύξεις της πρόσληψης – δεν είχε καμία σημασία η θέση του παππού ή το ενδιαφέρον του προέδρου. Εκεί που τους τα χάλασε ο Hiro ήταν στον τομέα που ήθελε να εργαστεί, στις μοτοσυκλέτες δηλαδή, ενώ όλοι οι γιοι των μεγαλοστελεχών προτιμούσαν τα πλοία ή τα αεροπλάνα, τομείς που θεωρούνταν μεγαλύτερου κύρους και με περισσότερες πιθανότητες ανέλιξης σε ανώτερες θέσεις. Η καλύτερή του στιγμή στην Kawasaki, μετά από 22 χρόνια; "Όταν κερδίσαμε στο 8ωρο της Suzuka με τον Russell. Δεν θα το πιστεύατε το τι έγινε. Ο Πρόεδρος έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Ξέχασε τα πλοία, τα τρένα, τους πυρηνικούς σταθμούς, τους δορυφόρους και όλες τις ευθύνες του και φερόταν σαν νεαρός μηχανικός. Απίστευτες στιγμές."

Κάποια στιγμή κατά την περιήγησή μας στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, ο Matsumura-san μας οδήγησε σε έναν διάδρομο που δεν είχε σχέση με την παραγωγή, κι ανοίγοντας μια πόρτα (χωρίς επιγραφή πάνω της) μας άφησε να μπούμε στο πριβέ τότε μουσείο της Kawasaki. "Δεν είναι έτοιμο ακόμη και δεν το ανοίγουμε σε δημοσιογράφους. Όμως η Ιαπωνία είναι μακριά και το Akashi ακόμα μακρύτερα. Είστε οι πρώτοι δημοσιογράφοι που το βλέπουν". Μείναμε πολλή ώρα εκεί μέσα. Αριστερά ήταν οι μοτοσυκλέτες παραγωγής, δεξιά οι αγωνιστικές. Φωτογράφιζα μανιωδώς, στήνοντας και ξαναστήνοντας το τρίποδο. Μπροστά μου ήταν ολόκληρη η αγωνιστική ιστορία της Kawasaki, μοτοσυκλέτες μοναδικές, από την δικύλινδρη δίχρονη 125 KR-2 του 1969 με την οποία ο Dave Simonds πήρε το πρώτο παγκόσμιο για την Kawasaki, ως τις tandem ΚR250 και 350 (8 παγκόσμια πρωταθλήματα και 45 νίκες μέσα σε 5 χρόνια!) και τις endurance της δεκαετίας του ’80... Τι να πρωτοκοιτάξεις, τι να πρωτοθαυμάσεις, τι να πρωτοφωτογραφήσεις... Δέος.

Και τότε πλησίασε ο Matsumura-san κι έδειχνε κάπως συγκινημένος. Γιατί όμως; "Θέλω να σας δείξω κάτι," είπε, "κανείς εκτός Kawasaki δεν έχει μπει σ’ αυτό το δωμάτιο." Ξεκλείδωσε μια πόρτα στο βάθος του μουσείου και βρεθήκαμε σε μια άλλη αίθουσα γεμάτη μοτοσυκλέτες παραγωγής, από Meihatsu 60 του 1953 με κινητήρα Kawasaki ως Ζ750 Τurbo και Ζ1300. Ανάμεσά τους όμως ήταν και δύο πρωτότυπα, έτοιμα για παραγωγή, που όχι μόνο δεν είχαμε ξαναδεί, αλλά δεν ξέραμε καν ότι υπήρχαν: Το ένα είχε κινητήρα Wankel, και το άλλο τετρακύλινδρο δίχρονο υγρόψυκτο square four, που η Kawasaki είχε φτιάξει 14 χρόνια πριν το RG500Γ της Suzuki! "Ευτυχώς που δεν βγάλαμε τότε την Wankel σε παραγωγή," μας είπε. "Την είχα οδηγήσει, καμία αίσθηση μοτοσυκλέτας! Σαν ηλεκτροκινητήρας δούλευε."

Μας πήρε η νύχτα εκεί μέσα. Έξω έβρεχε. Αποτυπωμένα στα φιλμ που είχα τραβήξει ήταν δύο μοναδικά Kawasaki που ο έξω κόσμος αγνοούσε την ύπαρξή τους. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Όταν πια είχαμε επιστρέψει στην Ελλάδα, έφτασε στα γραφεία μας ένα fax από τον Matsumura-san, που έλεγε τα εξής: "Επειδή οι μηχανικοί που σχεδίασαν αυτές τις μοτοσυκλέτες είναι εν ενεργεία κι επειδή ντρέπονται που αυτές οι μοτοσυκλέτες δεν βγήκαν ποτέ σε παραγωγή, παρακαλούμε να μην δημοσιεύσετε τις φωτογραφίες που πήρατε, γιατί θα πληγωθούν." Τους απαντήσαμε πως θα σεβαστούμε την επιθυμία τους και μας ευχαρίστησαν. Το θέμα έληξε εκεί, κι εμείς δεν θα εκμεταλλευόμασταν την παγκόσμια αποκλειστικότητά μας. Δεκαεννιά χρόνια μετά, τώρα που μιλάμε, ίσως είναι ένα καλό διάστημα και οι μηχανολόγοι αυτοί να έχουν πάρει σύνταξη (μιλάμε για μοτοσυκλέτες που εξελίχθηκαν πριν την ενεργειακή κρίση του 1973, που ήταν και η αιτία να κλειστούν στα χρονοντούλαπα της Kawasaki). Φυσικά, δεν έφταιγαν οι μηχανολόγοι για την ενεργειακή κρίση, αλλά αφού ένιωθαν άσχημα, τι να κάναμε τότε; Μια ακόμα "επιτυχία", πληγώνοντας όμως κάποιους ανθρώπους στην Ιαπωνία; Σήμερα, ελπίζω κι αυτοί να έχουν καταλάβει πως ήταν πολύ μπροστά από την εποχή τους και δεν υπάρχει πια κανένας λόγος να νιώθουν άσχημα για τις μοτοσυκλέτες τους, ανεξάρτητα αν βγήκαν ποτέ σε παραγωγή ή όχι.

ΥΓ1: Ένιωσα κάπως... περήφανος όταν είπα στον Νίκο τον Θεοδωράκη (που θυμάται τα παλιά αρχεία μας με τα slides) να κοιτάξει να βρει τις φωτογραφίες που είχα τραβήξει τότε, στο κρυφό δωμάτιο του μουσείου της Kawasaki. Σκέφτηκα πως πουθενά αλλού στον κόσμο δεν θα μπορούσε να γίνει μια τέτοια συζήτηση, παρά μόνο στα γραφεία του ΜΟΤΟ.

ΥΓ2: Το πρώτο ψάξιμο δεν απέδωσε! Δεν τα βρήκαμε τα slides. Τι περιμένεις όμως μετά από δύο μετακομίσεις. Θα τα ξαναψάξουμε. Προς το παρόν βολευόμαστε με φωτογραφίες που έχουν διαρρεύσει από τότε.

ΜΟΤΟ, τεύχος 133, 15 Ιουλίου 1995, "Φάκελος Kawasaki"

Ετικέτες

kawasaki history

japan

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Τεχνικά άρθρα

Επικαιρότητα

Τεχνικό Honda E-Clutch: Έτσι μένει στη ζωή η μανέτα του συμπλέκτη!

Το σύστημα που σου δίνει τον έλεγχο αφαιρώντας μόνο την ταλαιπωρία

Από το

motomag

15/10/2025

Τα καλύτερα δύο κόσμων συνδυάζει το E-Clutch της Honda αφού σου δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις τη μανέτα του συμπλέκτη της μοτοσυκλέτας μόνο όταν θέλεις εσύ και τον υπόλοιπο χρόνο να απολαμβάνεις υψηλότερα επίπεδα άνεσης και ασφάλειας με το κιβώτιο να λειτουργεί ως ημιαυτόματο.

Όσο και αν ακούγεται απίστευτο στους νεότερους, η Honda βάλθηκε να καταργήσει τη μανέτα του συμπλέκτη σχεδόν από την ίδρυσή της αφού ακόμη και η Dream D-Type του 1949, η πρώτη πραγματική μοτοσυκλέτα της ιαπωνικής εταιρείας, είχε ημιαυτόματο κιβώτιο δύο σχέσεων χωρίς μανέτα συμπλέκτη στο αριστερό γκριπ! Ακολούθησε φυσικά το θρυλικό πλέον Super Cub το 1958 που έκανε προσιτό το ημιαυτόματο κιβώτιο στις μάζες, με τη Honda να εφαρμόζει διαφόρων ειδών κιβώτια στα μοντέλα της στο πέρασμα του χρόνου που δεν είχαν μηχανικό συμπλέκτη.

Ο λόγος για την "αντιπάθεια" της Honda στη μανέτα του συμπλέκτη δεν είναι άλλος από τη φιλοσοφία του ίδιου του Soichiro Honda που ήθελε τα δίκυκλά του να είναι φιλικά και να μπορούν να οδηγηθούν από οποιονδήποτε και αυτό διέπει τον τρόπο που η εταιρεία σχεδιάζει και εξελίσσει μοτοσυκλέτες και λοιπά δίκυκλα μέχρι σήμερα. Κάπως έτσι φτάσαμε στο πλήρως αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη DCT που μόνο η Honda έχει τολμήσει να εφαρμόσει σε μοτοσυκλέτα, ενώ τώρα οι επιλογές διευρύνονται με το E-Clutch.

Ένα E-Clutch για όλους
Το νέο σύστημα της Honda δεν αυτοματοποιεί πλήρως το μηχανικό κιβώτιο σχέσεων, όπως το Y-AMT της Yamaha, αλλά κάνει αυτό που θα βρει υποστηρικτές ακόμη και στην πιο σκληροπηρηνική μερίδα των αναβατών που θεωρούν εχθρό οτιδήποτε αφαιρεί από τον έλεγχο που έχουν οι ίδιοι στη μοτοσυκλέτα τους και πίνουν νερό στην υγεία της μανέτας του συμπλέκτη.

Αναμφίβολα το E-Clutch θα το λατρέψουν και οι αναβάτες που κυκλοφορούν με σκούτερ ή παπί και πιστεύουν ότι η ώρα έφτασε για να κάνουν το βήμα στις μοτοσυκλέτες που τόσο θέλουν να οδηγήσουν. Έτσι μόνο θα "κλείσουν" τον κύκλο τους στους δύο τροχούς, ή για να το θέσουμε καλύτερα, θα ανοίξουν έναν άλλο, τον πιο σημαντικό και θα απολαύσουν και άλλες χάρες που δεν μπορούσαν να βρουν στα άλλα σκούτερ και τα παπιά.

Μέχρι σήμερα η μανέτα του συμπλέκτη στεκόταν εμπόδιο στο παραπάνω όνειρο, όμως τώρα αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα για όλους. Μάλιστα η Honda έχει σκοπό να τοποθετήσει το E-Clutch και σε μοτοσυκλέτες μικρότερου κυβισμού με πιο προσιτή τιμή και ένας λόγος που αυτό είναι εφικτό έχει να κάνει και με το κόστος του ίδιου του συστήματος. Το κόστος του E-clutch είναι χαμηλότερο έναντι των αυτόματων και πλήρως αυτοματοποιημένων μηχανικών κιβωτίων και αυτό κάνει εφικτή την εφαρμογή του σε μοντέλα μικρότερου κυβισμού χωρίς να αυξάνεται σημαντικά η τιμή τους. Η Honda έκανε την αρχή με τα CBR650R και CB650R για να δείξει ότι το E-Clutch δεν αφαιρεί τίποτα ούτε στην οδήγηση μοτοσυκλετών με σπορ DNA και μετά από αυτά ακολούθησε το CL250 E-Clutch, η μικρή cruiser που είναι ήδη διαθέσιμη στην Ιαπωνία, αλλά και η ρετρό αισθητικής CB500 Super Four, η οποία παρουσιάστηκε πρόσφατα στην Κίνα και δεν αποκλείεται να πατήσει τους τροχούς της και στην Ευρώπη. Σε κάθε περίπτωση το E-Clutch θα το δούμε και σε άλλες μοτοσυκλέτες ως το σύστημα που απελευθερώνει τον αναβάτη από οποιοδήποτε άγχος σχετικό με τη μανέτα του συμπλέκτη και ταυτόχρονα του δίνει τον πλήρη έλεγχο όποτε το θελήσει αυτός.

Απλό σαν κατασκευή και διαισθητικό σε λειτουργία
Το E-Clutch αυτοματοποιεί τη λειτουργία του συμπλέκτη όταν η μοτοσυκλέτα εκκινεί από στάση αλλά και όταν βρίσκεται σε κίνηση με τον αναβάτη να ασχολείται μόνο με το γκάζι και τον επιλογέα των σχέσεων του κιβωτίου, τον οποίο και χρησιμοποιεί σα να υπάρχει τοποθετημένο quickshifter. Τον έλεγχο της σύμπλεξης και αποσύμπλεξης (μερικής και πλήρους) αναλαμβάνουν δύο μικρά ηλεκτρικά μοτέρ που συνδέονται μεταξύ τους με γρανάζια και ελέγχονται ως προς την ενεργοποίησή τους από κεντρική μονάδα. Η εν λόγω μονάδα αξιοποιεί μια σειρά από αισθητήρες που της στέλνουν δεδομένα, μεταξύ άλλων, για τις στροφές του κινητήρα, τη θέση του λεβιέ ταχυτήτων, την πίεση που ασκείται στα ελατήρια των δίσκων του συμπλέκτη και τη θέση του άξονα του κιβωτίου ταχυτήτων.

Το E-Clutch αποσυμπλέκει τους δίσκους του συμπλέκτη όταν οι στροφές του κινητήρα πλησιάσουν το ρελαντί και ταυτόχρονα η μοτοσυκλέτα μειώνει ταχύτητα για να ακινητοποιηθεί. Έπειτα τους συμπλέκει προοδευτικά κατά την εκκίνηση από στάση, ενώ τους ελέγχει και στις αλλαγές ταχυτήτων. Στην πράξη ο αναβάτης τα αντιλαμβάνεται όλα αυτά σα να γίνονται από ένα αόρατο χέρι με τη σύμπλεξη και την αποσύμπλεξη να έχουν απόλυτα φυσική αίσθηση, ενώ μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να παρακάμψει το σύστημα και να πιάσει ο ίδιος τη μανέτα.

Τότε ο αισθητήρας στο μοχλικό, που πιέζει τους δίσκους, δίνει εντολή στην κεντρική μονάδα να απενεργοποιήσει τα ηλεκτρικά μοτέρ, σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Το σύστημα μπαίνει αυτόματα σε λειτουργία μετά από 5 δευτερόλεπτα αν ο κινητήρας έχει πολλές στροφές και σε λιγότερο από ένα δεύτερο στο χαμηλότερο φάσμα ώστε να είναι έτοιμο να πατινάρει ή ακόμα και να αποσυμπλέξει πλήρως τους δίσκους για να μην σβήσει ο κινητήρας.

Ο αναβάτης μπορεί επίσης να απενεργοποιήσει πλήρως το E-Clutch αν το επιθυμεί, αλλά και να μεταβάλει ηλεκτρονικά τον τρόπο και την ταχύτητα που γίνεται η σύμπλεξη/αποσύμπλεξη. Το σύστημα προσφέρει τρία προγράμματα για τις αλλαγές ταχυτήτων: Hard, Medium και Soft. Στο Hard η διάρκεια σύμπλεξης/αποσύμπλεξης διαρκεί ελάχιστα προσομοιώνοντας τη λειτουργία ενός quickshifter και στο medium και soft η διαδικασία διαρκεί περισσότερο, ομαλοποιώντας τις αλλαγές, ενώ “μαλακώνει” και το λεβιέ των σχέσεων του κιβωτίου. Τον σημαντικότερο ρόλο στη διαισθητική λειτουργία του συστήματος παίζει το προηγμένο λογισμικό που το ελέγχει με τη Honda να το αλλάζει κοντά στις 500 φορές μέχρι να συμφωνήσουν όλοι οι μηχανικοί της ως προς τη λειτουργία και την αποδοτικότητά του!

Ρίχνει άγχος και ταλαιπωρία στο μηδέν
Το E-Clutch δείχνει τον καλύτερο εαυτό του στο αστικό περιβάλλον εκεί που θα λειτουργήσει υπερωρίες και θα εκτιμηθεί δεόντως από τους έμπειρους αναβάτες, οι οποίοι δεν θα ταλαιπωρούν άσκοπα το αριστερό τους χέρι στα συνεχή σταμάτα-ξεκίνα. Παράλληλα, θα αποφορτίσει τους αρχάριους τόσο από το άγχος του ελέγχου του συμπλέκτη στις μανούβρες όσο και από το άγχος του σβησίματος του κινητήρα από λάθος χειρισμό, ένα λάθος που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε πτώση. Και στις δύο περιπτώσεις βελτιώνει και το επίπεδο ασφάλειας αφού τόσο οι έμπειροι όσο και εκείνοι με μικρότερη εμπειρία έχουν ένα πράγμα λιγότερο να ασχολούνται στο δύσκολο αστικό περιβάλλον και να συγκεντρώνονται έτσι περισσότερο στην οδήγηση. Το E-Clutch κάνει για όλους αφού προσθέτει στους τομείς της άνεσης και τις ασφάλειας χωρίς να αφαιρεί τίποτα από την εμπειρία οδήγησης μιας μοτοσυκλέτας.