Έφτιαξε μοτοσυκλέτα από αυτοκίνητο – στην έρημο...

Από τον

Βασίλη Καραχάλιο

19/5/2016

Αρχικά, τίποτα το περίεργο: Είμαστε στο 1993 και ο Emile Leray, ένας 43χρονος Γάλλος ηλεκτρολόγος, ξεκινάει με το 2CV του από την πόλη Tan Tan του Μαρόκου για να διασχίσει την έρημο. Κάτι δηλαδή που ακόμα και σήμερα κάνουν πολλοί Γάλλοι. Εκείνος όμως ήταν εντελώς μόνος, με κάποια τρόφιμα και νερό που υπολόγιζε να του φτάσουν για δέκα μέρες. Και έμεινε. Κάπου το τσάκισε το 2CV και δεν γινόταν να συνεχίσει. Ψύχραιμος, υπολόγισε πως με τα πόδια δεν είχε ελπίδα να γυρίσει. Τι να κάνει; Εσείς τι θα κάνατε; Θα φτιάχνατε μια μοτοσυκλέτα για να φύγετε από κει; Με λίγα βασικά εργαλεία, αυτό ακριβώς έκανε ο Emile.

Ένα σαφές πλεονέκτημα ήταν πως το 2CV μπορεί να λυθεί με λίγα απλά εργαλεία. Έτσι, έβγαλε το αμάξωμα και το χρησιμοποιούσε για καταφύγιο και ύπνο όσες μέρες δούλευε για να φτιάξει την μοτοσυκλέτα του.  Χρησιμοποιώντας ένα κομμάτι του σασί με το ένα μπροστινό ψαλίδι, είχε έτσι ανάρτηση κι ένα τροχό που έστριβε. Πίσω του, βίδωσε το ρεζερβουάρ, κι ακόμα πιο πίσω, τον κινητήρα με το κιβώτιο. Κινητήριος έγινε ο πίσω τροχός, αφού στην έξοδο του κιβωτίου βίδωσε ένα ταμπούρο που ακουμπούσε στον τροχό και τον κινούσε. Λόγω της διάταξης, η μόνη ταχύτητα με την οποία μπορούσε να πάει μπροστά ήταν η όπισθεν. Ή ανάποδα, είχε στην διάθεσή του μία ταχύτητα και τέσσερις όπισθεν. Αλλιώς θα έπρεπε να το κάνει με διεύθυνση στον πίσω τροχό, αλλά έτσι μάλλον θα ήταν ζόρικη η οδήγηση της κατασκευής στην έρημο. 

 

 

Αρχικά πίστευε πως θα του έπαιρνε τρεις μέρες, αλλά τελικά χρειάστηκε δώδεκα. Με μόλις μισό λίτρο νερό κι ένα ρεζερβουάρ βενζίνη, ξεκίνησε την επιστροφή του μέσα από την έρημο. Η εφευρετικότητά του απέδωσε: Μετά από μόλις μια μέρα οδήγησης, συνάντησε Μαροκινούς αστυνομικούς που τον μετέφεραν στο κοντινότερο χωριό, όπου και του έκοψαν ένα γενναίο πρόστιμο, αφού η άδεια δεν συμφωνούσε πια με το όχημα. Η πινακίδα που είχε θυμηθεί μέσα σε όλα να βιδώσει στο πίσω μέρος του σασί, δεν τον έσωσε.

Ο Emile δεν αναζήτησε την δημοσιότητα, δεν έκανε θέμα την διάσωσή του. Αλλά χάρη στο internet, η ιστορία του 63χρονου πια Γάλλου έγινε γνωστή. Με αφορμή την δική του κατασκευή, οι Mythbusters προσπάθησαν να κάνουν κάτι αντίστοιχο, αλλά αυτό που έφτιαξαν ήταν πολύ χειρότερο και δεν οδηγιόταν – ενώ ο Emile είχε διασχίσει την έρημο με το δικό του Ντεσεβομηχανάκι. Γειά σου Emile, σε γουστάρουμε!

 

 

 

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: