Η Bosch ρίχνει 400 εκατομμύρια στην παγκόσμια έλλειψη μικροεπεξεργαστών

Ευρωπαϊκή η νέα παραγωγή
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/12/2021

Δύο ανάμεσα στα πολλά άρθρα του motomag που ξεχώρισαν οι αναγνώστες μέσα στο 2021, ήταν εκείνα που ενημέρωναν για επικείμενες απίστευτα υψηλές ανατιμήσεις στις πρώτες ύλες και τις παγκόσμιες μεταφορές, καθώς και εκείνο που ενημέρωνε για την υπόθεση Renesas, την ελάχιστα γνωστή πυρκαγιά που μόλις είχε ξεσπάσει στον μεγαλύτερο προμηθευτή μικροπεξεργαστών της αυτοκινητοβιομηχανίας. Προβλέπαμε τότε την αύξηση των τιμών και τις μεγάλες καθυστερήσεις παραδόσεων, συνυπολογίζοντας τις συνέπειες της πανδημίας στις μεταφορές που είχαν ήδη ξεκινήσει τεράστια άνοδο τιμών.

Προειδοποιούσαμε για ανατιμήσεις και καθυστερήσεις, ώστε να προλάβουν όσοι ενδιαφέρονται να προμηθευτούν όσα χρειάζονται, όμως ταυτόχρονα λαμβάναμε σοβαρά την καθησυχαστική τάση της Renesas που μέχρι τότε έλεγχε το 60% της προμήθειας μικροεπεξεργαστών, λέγοντας πως θα καταφέρει να επισκευάσει το εργοστάσιό της σε χρόνο ρεκόρ. Και πράγματι η Renesas τα κατάφερε, τον Ιούνιο του 2021 είχε επαναφέρει την λειτουργικότητα στο κτήριο N3 του εργοστασίου στην Naka στο 100% και μέχρι τέλη Ιουλίου είχε επιστρέψει στα μεγέθη πριν την πυρκαγιά. Όμως εκείνο που δεν μπορούσε κανείς να προβλέψει, είναι την τεράστια αλλαγή στην ζήτηση που έφερε ακόμη μεγαλύτερες καθυστερήσεις. Τους τελευταίους μήνες ζούμε την κορύφωση του φαινομένου, που όπως φαίνεται δεν θα υπάρξει ύφεση στο σύντομο μέλλον, αλλά ακόμη χειρότερα τα απόνερα των δέκα φορές ακριβότερων θαλάσσιων μεταφορών και οι ελλείψεις στους μικροεπεξεργαστές θα μας στεναχωρούν καιρό ακόμη. Ιδιαίτερα για το μεταφορικό κόστος, η ευχή όλων είναι να βλέπουμε τώρα την κορύφωση του φαινομένου καθώς ήδη είμαστε 8,5 φορές πάνω από τις επί δεκαετίες παγιωμένες τιμές. Πράγμα που οδηγεί σε ένα πρόσθετο κόστος μερικών εκατοντάδων Ευρώ ανά μοτοσυκλέτα που ήδη αρχίζει να μετακυλιέται στον τελικό αγοραστή.

Κι ενώ το μεταφορικό κόστος φαίνεται πως θα μπορούσε να λυθεί με πολιτικές και διορθωτικές παρεμβάσεις, η κρίση στην προμήθεια των μικροεπεξεργαστών είναι πολύ πιο βαθιά και δύσκολη στην αντιμετώπισή της.

Η Bosch διαβλέπει τώρα πως αυτό που θα ήταν υπόθεση μερικών μηνών, είναι στην πράξη βαθύτερο και όλες οι διορθωτικές κινήσεις που έχουν ήδη εξαγγελθεί, όπως και οι μελλοντικές επενδύσεις, δεν αρκούν για να αντιστρέψουν την κατάσταση. Οπότε η αγορά θα είναι σε θέση να απορροφήσει ακόμη περισσότερους μικροεπεξεργαστές τα επόμενα χρόνια.

Η Bosch ανακοινώνει λοιπόν ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα, μία μεγάλη επένδυση 400 εκατομμυρίων Ευρώ αναβαθμίζοντας το ήδη υπερσύγχρονο εργοστάσιο της Δρέσδης καθώς και εκείνο του Reutlingen.

Η Bosch είναι ήδη ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές ηλεκτρονικών συστημάτων στην αυτοκινητοβιομηχανία, έχει συντριπτικό μερίδιο στα μικρά ηλεκτρικά δίκυκλα που σχεδόν όλοι οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν ένα από τα πιο δημοφιλή hub motor που κατασκευάζουν οι Γερμανοί, και είναι ο βασικότερος προμηθευτής συστημάτων ABS στις μοτοσυκλέτες, με δεύτερη την Continental και τους υπόλοιπους να μοιράζονται πολύ μικρά μερίδια. Το ABS στην μοτοσυκλέτα είναι έτσι κι αλλιώς υπόθεση της Bosch καθώς ξεκίνησε την δεκαετία του ’80 ειδικό κέντρο ερευνών στην Ιαπωνία για να είναι κοντά στους Ιάπωνες κατασκευαστές, έχοντας την δική τους συνδρομή, πράγματα που έχουμε πει πολλές φορές και μία από αυτές ήταν εδώ, όταν γινόταν το δεύτερο μεγάλο σκαλοπάτι στην σκάλα ανόδου του συστήματος ABS που ήταν το 2014 με το πρώτο CABS παραγωγής. Στην ίδια εταιρεία ανήκει και το πρώτο ραντάρ στην ιστορία της μοτοσυκλέτας που έχει μπει σε KTM, Ducati και σε λίγο και σε Kawasaki, με τους υπόλοιπους να ακολουθούν.

Η Bosch λοιπόν έχει άμεσο ενδιαφέρον να σταματήσει η διαταραχή της εφοδιαστικής αλυσίδας στους μικροεπεξεργαστές για να μπορέσει να έχει και η ίδια προϊόντα, ωστόσο περίμενε πως η ομαλοποίηση θα ερχόταν ήδη από το περασμένο καλοκαίρι. Τώρα λοιπόν αναθεωρεί και προχωρά σε επένδυση-μαμουθ, αν συνυπολογίσει κανείς πως οι μικροεπεξεργαστές είχαν και μικρο-κόστος αγοράς όσο αυτό το διάστημα. Τα πρώτα 150 εκατομμύρια Ευρώ από τα 400 θα πάνε στην Δρέσδη όπου θα κατασκευαστούν 4.000 τετραγωνικά μέτρα αποστειρωμένων, κενών σκόνης, δωματίων. Η κατασκευή των μικροεπεξεργαστών που φτάνει σε εκτύπωση κυκλωμάτων σε πολλές υποδιαιρέσεις του χιλιοστού, απαιτεί χώρους δίχως σωματίδια σκόνης, κι έτσι αυτό είναι το πρώτο στάδιο στην ανάπτυξη των ειδικών εργαλείων που απαιτεί η παραγωγή αυτή. Παράλληλα η Bosch θα δημιουργήσει 150 νέες εξιδεικευμένες θέσεις στο εργοστάσιο του Reutlingen κρατώντας την παραγωγή των μικροεπεξεργαστών σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ωστόσο θα δημιουργηθεί και ένα κέντρο δοκιμών στην Μαλαισία που θα είναι έτοιμο το 2023, άλλη μία χώρα πρωτοπόρο στον συγκεκριμένο τομέα, με το συγκεκριμένο κέντρο να αποτελεί μέρος του ίδιου στρατηγικού σχεδιασμού.

Με ορίζοντα υλοποίησης το 2023, καθίσταται σαφές πως η Bosch δεν αναμένει τους επόμενους μήνες να αλλάξει η κατάσταση κι αυτό αποτελεί άλλη μία ένδειξη πως το 2022 θα είναι μία δύσκολη χρονιά για την αγορά της μοτοσυκλέτας…

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”