Πέντε μοντέλα που ΔΕΝ θα δούμε το 2020

Για να ξέρουμε τι μας περιμένει
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

11/7/2019

Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να ξεκαθαρίσουμε λίγο το τοπίο σχετικά με το ποια μοντέλα που περιμένουμε και έχουν δημιουργήσει μεγάλη προσμονή, δεν θα δούμε του χρόνου. Ας ξεκινήσουμε με μια από τις πιο πολυσυζητημένες μοτοσυκλέτες που είναι σίγουρο ότι δεν θα μπει στην παραγωγή το 2020.

No1: Suzuki GSX-1300R Hayabusa

Το Hypersport μοντέλο της Suzuki μετρά 20 χρόνια απ' τη δημιουργία του, το 1999, και ήταν η πρώτη μοτοσυκλέτα παραγωγής με τελική μεγαλύτερη από 300km/h. Έκτοτε δέχτηκε αρκετές ανανεώσεις, ενώ το 2008 παρουσιάστηκε και η τελευταία πλέον γενιά της για την ευρωπαϊκή αγορά. Να τονίσουμε πως η Hayabusa συνεχίζει να παράγεται κανονικά αλλά πλέον δεν πληροί της προδιαγραφές Euro4 της Ε.Ε., με αποτέλεσμα να είναι διαθέσιμη μόνο σε συγκεκριμένες αγορές παγκοσμίως. Όπως έχουμε γράψει στο παρελθόν η Suzuki δουλεύει πάνω στη δημιουργία της τρίτης γενιάς της θρυλικής Hypersport μοτοσυκλέτας και καταθέτει ανά τακτά χρονικά διαστήματα πατέντες γι' αυτή. Τα πράγματα όμως έχουν ξεφύγει, διότι οι περισσότεροι με το που δουν τις πατέντες τις συνδέουν με τον άμεσο ερχομό του μοντέλου, όμως στην πραγματικότητα δεν θα γίνει το 2020 αλλά το 2021. Όποτε οι επεξεργασμένες φωτογραφίες και τα διάφορα video που υπάρχουν στο διαδίκτυο με το νέο Hayabusa εξοπλισμένο με turbo κινητήρα και πιο αιχμηρή εμφάνιση, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

 

No2: Suzuki Recursion

Το φουτουριστικό, αλλά με κλασική συνάμα σχεδίαση, concept της Suzuki κοντεύει να κλείσει δεκαετία, από τότε που εμφανίστηκε πρώτη φορά. Ήταν εξοπλισμένο με έναν δικύλινδρο κινητήρα turbo 600cc, με έναν επικεφαλής εκκεντροφόρο και τράβηξε την προσοχή του κοινού, όμως δεν το είδαμε ποτέ να παίρνει “σάρκα και οστά”. Το εργοστάσιο απ’ το Hamamatsu συνεχίζει όλα αυτά τα χρόνια την εξέλιξη τόσο του κινητήρα, που μεγάλωσε σε κυβισμό και απέκτησε δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους, όσο και του πλαισίου με ενεργό ρόλο στο σύστημα εισαγωγής του αέρα στον κινητήρα, που είδαμε στις πιο πρόσφατες πατέντες της. Παρ' όλα αυτά παραμένει σχεδόν απίθανο να το δούμε στο άμεσο μέλλον. Γενικότερα η Suzuki έχει βάλει μπροστά -από πέρσι κιόλας- ένα πενταετές πλάνο για τη δημιουργία ενός νέου εργοστασίου 40 στρεμμάτων που θα ενισχύσει τις δυνατότητές της στην παραγωγή νέων μοντέλων και στην εξέλιξή τους. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που δεν παρουσιάζει τόσα πολλά νέα μοντέλα συγκριτικά με το πιο ένδοξο παρελθόν της. Άλλος ένα είναι ότι έχει στρέψει την προσοχή της στις ασιατικές αγορές, στις οποίες επενδύει περισσότερο (με πιο πρόσφατη τη δημιουργία του Gixxer250) με αποτέλεσμα αυτό να έχει αντίκτυπο στα μοντέλα που προορίζονται για την παγκόσμια αγορά και κατ’ επέκταση την συρρίκνωση της γκάμας της.

 

No3 & No4: Kawasaki SC-01 Spirit Charger και SC-02 Soul Charger

Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει απ’ το Tokyo Motor Show και την έκθεση στο Μιλάνο, τότε που η Kawasaki παρουσίασε ένα σκίτσο και έναν κινητήρα από μελλοντικά concept της, τα οποία δεν έχουν ξαναεμφανιστεί. Με αφορμή τη δημιουργία των H2 και H2R παρουσίασε τον κινητήρα του SC-01 Spirit Charger, έναν τετρακύλινδρο κινητήρα, υπερτροφοδοτούμενο και μικρότερο από 1.000cc. Στο Μιλάνο αργότερα, παρουσίασε μόνο ένα σκίτσο απ’ το SC-02 Soul Charger, χωρίς να μπαίνει σε λεπτομέρειες. Έκτοτε, το ιαπωνικό περιοδικό Young Machine έχει ασχοληθεί αρκετά με τα concept της Kawasaki και έχει δημιουργήσει ψηφιακά επεξεργασμένες εικόνες, που εικάζουν πώς θα ήταν η μοτοσυκλέτα αν έμπαινε στην παραγωγή. Μάλιστα, το έχει μετονομάσει σε Mach και έχει επεξεργαστεί τον κινητήρα του ZX-6R, βάζοντάς του ένα αντίστοιχο σύστημα υπερτροφοδότησης σαν αυτό του H2. Ως προς την εμφάνιση παραπέμπει σε αυτήν των ομώνυμων μοντέλων απ’ τα 80ies, ενώ οι τροχοί είναι ακτινωτοί και δείχνουν μεγαλύτεροι από 17 ίντσες. Η αλήθεια είναι πως η Kawasaki Heavy Industries έχει όλη την τεχνογνωσία και τις εγκαταστάσεις να δημιουργήσει μια μοτοσυκλέτα σαν αυτή, όμως μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει νέα σημάδια πως ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο.

 

No5: Honda RVF1000R

Το σενάριο της δημιουργία της RVF1000R δεν είναι αποτελεί κάποιο τρανταχτό νέο. Συζητήθηκε αρχικά μετά την δημιουργία της απλησίαστης σε τιμή RCV213-S, ενώ έκτοτε έχει απασχολήσει πολλές φορές την επικαιρότητα. Το 2017 μάλιστα, η Honda είχε καταθέσει πατέντες σχετικά με την εξέλιξη μιας μοτοσυκλέτας με V4 κινητήρα και τότε για ακόμη μια φορά το Young Machine έσπευσε να δημιουργήσει άλλη μια ψηφιακή απεικόνιση για το πως θα ήταν η έκδοση παραγωγής. Το πρώτο εξάμηνο του 2019 έχει ήδη περάσει και αρκετές ιστοσελίδες του ξένου τύπου έχουν αναφερθεί στην παρουσίαση του μοντέλου φέτος, όμως η Honda δεν έχει δείξει κάποιο νέο σχέδιό της. Βέβαια, το γεγονός ότι μιλάμε για τη Honda, που είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση επειδή είναι πάρα πολύ προσεκτική ώστε να μην διαρρέουν τα μυστικά της, κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Σίγουρα, η έλευση των προδιαγραφών Euro5 και το γεγονός ότι φέτος το CBR1000RR Fireblade SP2 πάει άπατο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motul WSBK, καθώς είναι απ’ τις πιο απαρχαιωμένες τεχνολογικά μοτοσυκλέτες στο θεσμό, αποτελούν δύο απ’ τους πιο σημαντικούς λόγους να δούμε την RVF1000R στην παραγωγή το 2020. Απ’ την άλλη η σιωπή της Honda αφήνει αρκετά ερωτηματικά και γι' αυτό το λόγο και την αφήσαμε τελευταία στη λίστα μας, κρατώντας πάντα μικρό καλάθι.

Τα νέα μοντέλα που θα δούμε σχεδόν σίγουρα στην αγορά το 2020 είναι το KTM 390 Adventure, ενώ πολύ πιθανό είναι να συνοδευτεί απ’ τον ερχομό του SMC 790. Απ’ τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου περιμένουμε τον ερχομό του νέου Suzuki V-Strom 1000, που ο κατασκοπευτικός φακός το έχει ήδη φωτογραφίσει σε προχωρημένο στάδιο της εξέλιξής του. Ακόμη, η πράσινη ιαπωνική εταιρεία ετοιμάζει την επαναφορά των θρυλικών τετρακύλινδρων μοτοσυκλετών των 250cc και τα πράγματα πλέον είναι αρκετά προχωρημένα σχετικά με το Ninja 250. Όμως το μικρό τετρακύλινδρο superbike είναι πολύ πιθανό να μην έρθει στην ευρωπαϊκή αγορά αλλά να περιοριστεί μόνο στις ασιατικές αγορές, εκεί που το δικύλινδρο Honda CBR250RR έχει κάνει πάταγο. Ακόμη, αναμένουμε την έλευση των νέων μοντέλων της Harley Davidson, όπως το Bareknuckle, καθώς και τα υπόλοιπα νέα της μοντέλα.

Triumph Tracker 400/Thruxton 400 2026 – Παρουσιάστηκαν με τιμές για Ελλάδα!

Με διαφορές σε πλαίσιο/ανάρτησες - Και ισχυρότερο κινητήρα κατά δύο ίππους
Triumph Tracker 400 και Thruxton 400 2026
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

16/12/2025

Η Triumph διευρύνει ακόμη περισσότερο την γκάμα των μονοκύλινδρων 400ριών της με Tracker 400 και Thruxton 400 με αισθητική εμπνευσμένη από τους flat track αγώνες και τα cafe racers αντίστοιχα.

Περιμέναμε ένα αλλά τελικά η Triumph παρουσίασε δύο μονοκύλινδρα 400άρια φτάνοντας έτσι την οικογένεια στα πέντε συνολικά μοντέλα, μαζί με τα Speed 400, Scrambler 400 X και Scrambler 400 XC.

Οι δύο μοτοσυκλέτες έχουν αισθητικές κυρίως διαφορές με τις άλλες εκδόσεις και μεταξύ τους φυσικά με το φαίρινγκ του 400ριού Thruxton να μας είναι γνωστό εδώ και καιρό από τις κατασκοπικές φωτογραφίες που έκαναν τον γύρο του διαδικτύου πολύ καιρό πριν από την παρουσίασή του. 

Οι δύο μοτοσυκλέτες φέρουν επίσης και μία ισχυρότερη έκδοση του μονοκύλινδρου μοτέρ με τη μέγιστη ισχύ να ανεβαίνει κατά 5% περίπου και να φτάνει τους 41,42 ίππους από 39,42 που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Αλλαγή στη ροπή δεν υπάρχει και έτσι η μέγιστη τιμή παραμένει στα 3,82 kg.m αλλά να κάνει την εμφάνισή της 1.000 στροφές ψηλότερα, στις 7.500 σ.α.λ., με το 80% αυτής να είναι διαθέσιμο από τις 3.000 σ.α.λ. Η αύξηση στην ισχύ προήρθε από νέο εκκεντροφόρο αλλά και την εκ νέου χαρτογράφηση του ψεκασμού.

Triumph Tracker 400 και Thruxton 400 2026

Σε σχέση με τη μοτοσυκλέτα βάσης που είναι το Spped 400, το Tracker 400 έχει φαρδύτερο τιμόνι κατά 23 χλστ., το οποίο είναι και χαμηλότερο κατά 134 ολόκληρα χλστ. Παράλληλα τα μαρσπιέ έχουν τοποθετηθεί 86 χλστ. πιο πίσω και 27 χλστ. ψηλότερα, με το νέο τρίγωνο της εργονομίας να δίνει μια πιο σπορ και επιθετική θέση οδήγησης. Διαφορετική είναι και η σέλα, όπως και το κάλυμμα-κοκοβιός της σέλας στο κομμάτι του συνεπιβάτη, οι ζάντες και το ρεζερβουάρ, με τo Tracker 400 να ξεχωρίζει από το μικρό του μασκάκι, αλλά και τα μεγάλα numver plates εκατέρωθεν της σέλας, όπως και από τους αποκλειστικούς χρωματισμούς.

Το Thruxton 400 έχει επίσης διαφορετικό ρεζερβουάρ -και από το Tracker-, αν και η χωρητικότητα είναι ίδια στα 13 λίτρα, ενώ ζυγίζει και τρία κιλά περισσότερα λόγω του φέρινγκ, με το βάρος του να φτάνει τα 176 κιλά πλήρες υγρών. Του Tracker βρίσκεται στα 173 κιλά. Το φαίρινγκ είναι αυτό που κάνει και τη μεγαλύτερη διαφορά στην αισθητική της μοτοσυκλέτας, που έχει κλιπόν και διαφορετική θέση οδήγησης, ενώ οι Βρετανοί αναφέρουν και μικρές αλλαγές στο πλαίσιο αποκλειστικά για τη συγκεκριμένη εκδοχή της μοτοσυκλέτας. Σε αυτήν την περίπτωση και έναντι του Speed 400 τα κλιπόν είναι 40 χλστ. πιο στενά και 246 χλστ. πιο χαμηλά τοποθετημένα με μπόλικο βάρος να φορτίζει πλέον τον εμπρός τροχό. Παράλληλα, τα μαρσπιέ βρίσκονται στην ίδια θέση με εκείνα του Tracker 400.

Μικρές διαφορές έχουμε και στη γεωμετρία του πλαισίου μεταξύ των δύο μοτοσυκλετών. Το Tracker 400 έχει μεταξόνιο στα 1.371 χλστ. με κάστερ και ίχνος στις 24,4 μοίρες και 107,6 χλστ. αντίστοιχα, ενώ το Thruxton 400 έχει μεταξόνιο στα 1.376 χλστ. με κάστερ στις 24,5 μοίρες και ίχνος στα 101,5 χλστ. 

Triumph Tracker 400 και Thruxton 400 2026

H Triumph αναφέρει ότι καθεμιά από τις δύο νέες μοτοσυκλέτες έχει το δικό της set up στις αναρτήσεις ώστε να ταιριάζει καλύτερα στη φιλοσοφία της έκδοσης και τη θέση οδήγησης, με το πιρούνι να είναι ανεστραμμένο στα 43 χλστ. Η διαδρομή του είναι 140 χλστ. στο Tracker και 135 χλστ. στο Thruxton ενώ και το μονό αμορτισέρ και στις δύο περιπτώσεις δίνει διαδρομή 130 χλστ.

Και οι δύο μοτοσυκλέτες έχουν 17ρες χυτές ζάντες αλουμινίου που είναι διαφορετικής σχεδίασης μεταξύ των δύο μοντέλων και ελαστικά 110/70 και 150/60 εμπρός και πίσω αντίστοιχα. Ως πρώτης τοποθέτησης ελαστικά για το Thruxton επιλέχθηκαν τα Pirelli Diablo Rosso IV, ενώ για το Tracker έχουμε τα Pirelli MT60 RS και τα δύο εξαιρετικές επιλογές για τόσο προσιτές μοτοσυκλέτες.

Τέλος, ίδιο είναι το σύστημα πέδησης και στις δύο περιπτώσεις με το κύριο έργο της επιβράδυνσης να αναλαμβάνει 300άρης εμπρός δίσκος και ακτινικά τοποθετημένη 4πίστονη δαγκάνα της ByBre. 

Το Tracker 400 θα είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα από τον ερχόμενο Μάρτιο με τιμή 6.390 ευρώ και το Thruxton 400 από τον Φεβρουάριο του 2026, με τιμή 6.690 ευρώ. Και τα δύο συνοδεύονται από εργοστασιακή εγγύηση δύο ετών χωρίς περιορισμό στα διανυθέντα χιλιόμετρα.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στις συλλογές που ακολουθούν.