Δεν υπάρχουν λόγια, μόνο μαθήματα

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

5/9/2014

Από εχθές η μοτοσυκλετιστική κοινότητα έχει σοκαριστεί με το τραγικό δυστύχημα του David Holmes που έχασε τη ζωή του με τον πιο απότομο τρόπο. Πέφτοντας πάνω σε ένα αυτοκίνητο που του έκοψε το δρόμο, ουσιαστικά πριν προλάβει να φρενάρει.

Το συμβάν δεν είναι πρόσφατο, έχει περάσει κάτι λιγότερο από χρόνος, αλλά το video δόθηκε τώρα στη δημοσιότητα, αποτελώντας μέρος καμπάνιας για την αποτροπή των τροχαίων δυστυχημάτων.

Ο David θα ήταν απλά άλλος ένας αριθμός των θλιβερών στατιστικών, αν η οικογένειά του σε συνεργασία με το τοπικό τμήμα τροχαίας, δεν δεχόταν να επικοινωνήσει την τραγωδία της, και να δώσει όνομα στα θλιβερά στατιστικά.

Με απαράμιλλη ψυχραιμία και δύναμη, μπροστά στην κάμερα, η μητέρα του εξηγεί ποιος ήταν ο David, ποια η σχέση του με τις μοτοσυκλέτες, και που πήγαινε εκείνη τη μέρα, πριν αφήσει την πνοή του προφταίνοντας απλά να πει ένα: "Ωω"!

Το πόσο απότομα φεύγει από τη ζωή ένας άνθρωπος, εξαιτίας ενός μικρού λάθους, είναι που σοκάρουν σε αυτό το βίντεο.

Τη στιγμή που ο David οδηγούσε με 156 χιλιόμετρα, παραβιάζοντας το όριο ταχύτητας, ένα αυτοκίνητο από το αντίθετο ρεύμα, επιχείρησε να στρίψει στον κάθετο δρόμο κόβοντάς του το δρόμο. Ο οδηγός του Renault Clio δήλωσε αργότερα ότι δεν είδε ούτε τον David, ούτε και το αυτοκίνητο που μόλις είχε προσπεράσει και ερχόταν πίσω ακριβώς από τη μοτοσυκλέτα. Στο περιοδικό πιστεύουμε ότι κάθε τρακάρισμα στους δημόσιους δρόμους είναι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, αποτέλεσμα συνδυασμού λαθών. Ακόμα κι αν μιλάμε για ποσοστά όπως 95-5% τις περισσότερες φορές φταίνε και οι δύο πλευρές. Με την ψυχραιμία λοιπόν που επιβάλλει η ίδια του η οικογένεια, θέλοντας το δυστύχημα του David να μην είναι μάταιο, αλλά να γίνει αφορμή για παραδειγματισμό, λέμε με τη σειρά μας ότι όποιος παραβιάζει το όριο ταχύτητας έχει κάνει ήδη το πρώτο βήμα. Από εκεί και πέρα είναι θέμα τύχης να μην διασταυρωθεί με κάποιον άλλο που θα κάνει το δικό του μικρό λάθος…

Στο γεωγραφικό λοιπόν διαμέρισμα της Αγγλίας που αποκαλείται απλά "East of England", γιατί είναι τέρμα ανατολικά, σε μια μικρή πόλη μέσα στο επίπεδο τοπίο που δεν προσφέρεται για μοτοσυκλετιστικές συγκινήσεις, ο David αποφάσισε να ανοίξει λίγο το γκάζι. Έφυγε από τη ζωή ακαριαία, κάνοντας κάτι που έχουμε πράξει όλοι μας. Ένα κοινό λάθος.

το σημείο του δυστυχήματος

Από όλα τα σοβαρά και θεμελιώδη για τη ζωή συμπεράσματα, που η ίδια του η οικογένεια μας καλεί να βγάλουμε από κοινού, ας δούμε κι ένα τελευταίο, δευτερεύον.

Η μοτοσυκλετιστική κοινότητα της Αγγλίας είναι ίσως η πιο δυνατή της Ευρώπης, όπως άλλωστε και οι διαπροσωπικές σχέσεις των Άγγλων, που σε πολλές περιοχές της χώρας είναι ιδιαίτερα ισχυρές. Στην κηδεία του David έδωσαν βουβό παρόν πολλοί μοτοσυκλετιστές που δεν τον γνώριζαν προσωπικά, ενώ και στην τελευταία του κατοικία, τον συνόδεψε μοτοσυκλέτα. Αυτή η αλληλεγγύη, που πρόσφατα μας φανερώθηκε μέσα από μια άλλη πολύ πιο χαρούμενη ιστορία, είναι μοναδική για τον κόσμο της μοτοσυκλέτας.

PHOTO BY SIMON FINLAY

Ο θάνατος του 38χρονου David θα πρέπει να γίνει ένα παράδειγμα προς αποφυγή, και όπως λέει η μητέρα του, να πιστέψουν αναβάτες και οδηγοί ότι δεν είναι τυχεροί. Γιατί εκείνη τη μέρα ήταν ταυτόχρονα άτυχοι τόσο ο οδηγός του αυτοκινήτου που έστριψε ενώ δεν έπρεπε ( θα είχε χτυπήσει τον David ακόμα και αν εκείνος δεν έτρεχε), όσο και ο ίδιος ο David που η πρόσθετη ταχύτητα δεν άφησε κανένα περιθώριο… Για την μητέρα του, Brenda, συνταξιούχα νοσοκόμα, ο πόνος είναι μόνιμος: "Δεν ήξερα ότι οι ραγισμένες καρδιές έχουν πραγματικό φυσικό πόνο, τώρα το ξέρω, το ένιωσα. Είναι ένας πραγματικός πόνος, καθόλου μεταφορικός".

Πήρανε κρυφά την παρατημένη μοτοσυκλέτα του και την επέστρεψαν μήνες μετά – καινούρια!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

5/6/2016

Να κλαπεί η μοτοσυκλέτα σου για να επιστρέψει – σαν καινούρια; Μιλάμε για την καλύτερη μοτοσυκλετιστική έκπληξη!

 

Οι μοτοσυκλέτες είναι ίσως τα μόνα οχήματα που μπορεί να έχουν ψυχή, με την έννοια ότι κουβαλούν αναμνήσεις, σημάδια από περιπέτειες, μπλέκονται με την εικόνα σου απέναντι στους άλλους ανθρώπους και γίνονται στοιχείο της προσωπικότητάς σου. Σπάνια κρίνεσαι από το αυτοκίνητο που οδηγείς, πάντα όμως είσαι ο άνθρωπος της μοτοσυκλέτας σου. Και το πιο μαγικό απ’ όλα, είναι ότι ακόμα κι αν σταματήσεις να την καβαλάς, για τον οποιοδήποτε λόγο, η εικόνα αυτή παραμένει. Τις περισσότερες φορές, αυτός είναι και ο λόγος που την κρατάς όσο τα χρόνια περνούν, παροπλισμένη και σκονισμένη, απλά και μόνο για να μπορείς να της ρίξεις μία κλεφτή ματιά, και σε δευτερόλεπτα να ξυπνήσεις την μνήμη σου. Το μικρό αγχολυτικό σου. Εξίσου μαγικό όμως, ότι όλα αυτά τα παιχνίδια του μυαλού γίνονται ακόμα κι όταν κρατάς την μοτοσυκλέτα σου σκεπασμένη - πολλές φορές με πράγματα ριγμένα επάνω - κι αρκεί μία ματιά σε εκείνη την στοίβα στο βάθος, για να ξεκινήσουν οι στροφές του μυαλού και να ξυπνήσουν οι αναμνήσεις.

 

Σε μία τέτοια κατάσταση ακριβώς, βρισκόταν και το XL500R της ιστορίας αυτής, αφημένο να κάθεται σε μία αποθήκη, χωρίς όμως ποτέ να είναι νοερά παρατημένο. Ο Αναστάσιος Σταθουλόπουλος είχε φορτώσει επάνω του μία ζωή με αναμνήσεις για να το αφήσει να φύγει, να το χαρίσει ή ακόμα χειρότερα να το πετάξει. Ο γιος του ο Νίκος το ήξερε πολύ καλά αυτό κι έτσι όταν γνωρίστηκε με τον Κώστα Μπελόκα - τον άνθρωπο που μας διηγήθηκε την ιστορία και ασχολήθηκε με την μοτοσυκλέτα - δεν ενέδωσε στην πρόταση να του το δώσει. Είναι γιατί αντιλήφθηκε πως η μοτοσυκλέτα αυτή αποτελεί πλέον οικογενειακό κειμήλιο, από την στιγμή που ο πατέρας του είχε να θυμάται αμέτρητες βόλτες στη σέλα της, ταξίδια ακόμα και στο εξωτερικό, μέχρι σε μία καλοκαιρινή βόλτα να κάνει πρόταση γάμου στην μητέρα του. Σε όλα τα παραπάνω, το XL500R ήταν μέρος της εικόνας και αναπόφευκτα την ανάμνησης, άρρηκτα συνδεδεμένο με το παρελθόν. Από την επικοινωνία με τον Κώστα, από όπου πήραμε όλες τις πληροφορίες και τις φωτογραφίες, φάνηκε ότι είναι άνθρωπος που αναγνωρίζει αυτές τις αξίες, και έτσι δεν είναι καθόλου περίεργη η εξέλιξη: Αποφάσισε με τον Νίκο ν’ ανακατασκευάσουν την μοτοσυκλέτα, κρυφά από τον ιδιοκτήτη της και να του την παρουσιάσουν όταν θα είναι πλήρως έτοιμη! Εκείνη την στιγμή, έμπαινε σε εφαρμογή, στην Μεγαλόπολη Αρκαδίας, μία μεγάλη - μοτοσυκλετιστική έκπληξη.

 

Τι θα γινόταν όμως αν την αναζητούσε όλους αυτούς του μήνες; Το σενάριο το σκέφτηκαν και μπήκε σε εφαρμογή, θα του έλεγαν ότι κλάπηκε, κάποιος θα την πήρε για παλιοσίδερα και θα τον άφηναν να στεναχωρηθεί. Αυτό μπορούσε να εξελιχθεί καλύτερα και για τον σκοπό τους, να γίνει δηλαδή ακόμα μεγαλύτερη η έκπληξη όταν – σαν καινούρια πλέον, θα την έβλεπε μπροστά του!

 

Πράγματι, το XL500R εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνος, χωρίς κανείς να μάθει το παραμικρό, και ο Κώστας έπιασε δουλειά κατευθείαν στο ερασιτεχνικό εργαστήριό του. Ξέρετε η δουλειά της ανακατασκευής, όταν κάποιος την κάνει από χόμπι, δεν πληρώνεται με τίποτα, γιατί αν άρχιζες να υπολογίζεις εργατοώρες, θα χαρακτηριζόταν δέκα φορές ασύμφορη ενώ δεν μπορείς να μετρήσεις πόσα πρέπει να επιστρέψει ο μάστορας για την χαρά που πήρε από την διαδικασία... Αυτή την έννοια έχει το χόμπι!

 

Το XL500R είχε παραμείνει εκτεθειμένο στον ήλιο και στον καιρό για δεκαετίες, και πέρα από όλα τα προβλήματα με την εμφάνισή του, υπήρχε και πρόβλημα στον συμπλέκτη. Ωστόσο την απόφαση την είχαν πάρει ήδη… Ήθελαν το XL500R να είναι έτοιμο μέχρι τις αρχές Μαΐου που ο ιδιοκτήτης του είχε γενέθλια. Αυτό τους άφηνε με σχεδόν τρεις μήνες περιθώριο για να ολοκληρώσουν την επαναφορά του XL στη ζωή, ξεκινώντας από την επίπονη διαδικασία, της ανεύρεσης των ανταλλακτικών.

 

 

 

Ωστόσο η αναζήτηση αποδείχτηκε πολύ πιο εύκολη από αυτό που περίμεναν, ενώ συνωμοτικά ολοκλήρωναν την διαδικασία. Στο κόλπο μπήκε και η σύζυγος, παρακολουθώντας video από την προετοιμασία και το φως στην άκρη του τούνελ δεν άργησε να φανεί: Το XL500R πήρε μπροστά για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες!

 

Το επόμενο εγχείρημα ήταν να προετοιμάσουν την έκπληξη. Το σχέδιο ήταν να συγκεντρωθούν σε μία ταβέρνα για τα γενέθλια και στο τέλος που θα άνοιγε τα δώρα να έβρισκε το κλειδί για την μοτοσυκλέτα που θα τον περίμενε έξω καλυμμένη. Μονάχα που όταν ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας έμαθε την ιστορία, επέμενε να βάλει το XL500R μέσα στο μαγαζί, να το καλύψει με τραπεζομάντηλα και να το βάλουν για πρώτη φορά μπροστά, εκεί: μέσα στα τραπέζια!

 

Οικογένεια και ερασιτέχνης μηχανικός πέτυχαν απόλυτα το σκοπό τους, ο πατήρ Σταθουλοπουλος δεν είχε καμία ιδέα για όλα όσα τον περίμεναν και δεν είχε ποτέ φανταστεί ότι θα έβλεπε το XL500R ξανά μπροστά του. Την έκπληξη την πέτυχαν και με το παραπάνω! Η μοτοσυκλέτα που είχε συμπληρώσει 34 χρόνια ζωής, ήταν και πάλι καινούρια, έχοντας μάλιστα διατηρήσει και τις αλλαγές που ο ίδιος της είχε κάνει, όπως η τελείως διαφορετική σέλα…

 

Το XL500R δεν κρύβει κάποια υπερ - προσπάθεια ανακατασκευής, δεν είναι η ακριβή και σπάνια μοτοσυκλέτα που πλέον αποτελεί αξιοζήλευτη περιουσία, έχει όμως τεράστια αξία για τους ανθρώπους που ασχολήθηκαν μαζί της και η ιστορία της δεύτερης φάσης της ζωής του, είναι απόλυτα ξεχωριστή! Από τον μηχανικό που ασχολήθηκε, τον υιό που αναγνώρισε την αξία της και στο τέλος την έκπληξη, αυτό το XL έγινε πλέον μοναδικό…

 

 

 

Δείτε τα βήματα της ανατακατασκευής από τον Κώστα Μπελόκα:

 

Ετικέτες